Rendementsverkiezingen

Driewerf hoera voor de nieuwe lakeien! Hoera! Hoera! Hoera! De grensverleggende Front-ers gingen de extra mile en dat leverde hen dit jaar weer de meerderheid in de studentenraad op. Fractie SAM, de blauwen, moest het wederom met slechts vier zetels doen. De verkiezingsrace leverde een nieuw opkomstrecord op: 50,1 procent. Het is een opgewekte façade voor een treurige leegheid.Laten we eerlijk zijn, de studentenraadsverkiezingen zijn een farce. Dat werd het mooist geïllustreerd door een SAM-jongen in de video die Univers maakte. ‘Ik heb hier aardappeltjes met super lekkere kip, super lekkere groenten en super lekkere kruiden. Dan denkt iedereen: “Die jongen heeft super lekker eten, dan heeft ie vast een goed partijplan.”’

Schalkse glimlach
Het klinkt als een miserabele sketch, maar soms is de waarheid miserabeler dan de klucht. Vier dagen lang kleurden Tilburg University, het station Tilburg Universiteit en delen van de binnenstad groen en blauw. Overal werden ijsjes, aanstekers, drie maanden oude Playboys en andersoortige prullaria uitgedeeld.

Los van de inhoud lijkt de verkiezingsweek veel op een open dag van de universiteit. De inhoud, die zulke open dagen nog wel enigszins hebben, ontbreekt bij deze verkiezingen namelijk totaal. Alles is erop gericht om studenten maar te laten stemmen. Als ze maar door de hoepel springen kunnen ze een schalkse glimlach van een Front-hunk of SAM-meisje verwachten.

De studentenraadsverkiezingen lijken daarmee op het onderwijs waartegen zo luid geprotesteerd wordt

Cijfers
De studentenraadsverkiezingen lijken daarmee op het onderwijs waartegen zo luid geprotesteerd wordt. Het is rendementsdenken in zijn puurste zin: dát er gestemd wordt, is belangrijker dan waarom er gestemd wordt. Als kip met superlekkere aardappelen met superlekkere groenten winst betekent, dan koken ze dat. Aan die duizend studenten die zich wel in de partijprogramma’s willen verdiepen en een inhoudelijke keuze willen maken wordt geen aandacht geschonken.

De bezetting van het Maagdenhuis was een signaal aan bestuurders die zich enkel op de cijfers richtten en de inhoud vergaten. Daar zaten de studenten die een visie hebben op de inrichting van de universiteit die verder gaat dan een bachelorrendement van 74 procent. Daar zaten studenten die geen boodschap hebben aan loze gadgets waarmee studentenpartijen stemmen proberen binnen te hengelen.

Alhoewel velen de bezetters verachten, sloten zelfs universiteitsbestuurders zich bij sommige eisen aan. Denk bijvoorbeeld aan de inperking van het rendementsdenken en de afschaffing van de prestatieafspraken als afvinklijstjes. Het is zonde dat die gedachten de nieuwe generatie rendementsdenkers van de universiteitsraad nog niet heeft bereikt.

_Advertentie.