Ontgroenen: ook bij Plato!

T.S.V. Plato staat negatief tegenover ontgroeningen en beweert dat zij “zich ervan distantieert”. Ze “wil er dan ook niet voor verantwoordelijk gehouden worden”. Na het verkondigen van zo’n sterke mening, is het op zijn minst vreemd te noemen dat Plato haar disputen wél toestaat om te ontgroenen. In sommige gevallen heeft dit onder de leden tot verwarring geleid en zelfs tot aantijgingen van hypocrisie. Plato beweert nog altijd een non-traditionele studentenvereniging te zijn, maar is dat ook zo?T.S.V. Plato, de grootste studentenvereniging in Tilburg, is in november 1987 opgericht. Met als doel anders te zijn dan de traditionele studentenverenigingen, in die zin dat het vrij toegankelijk moet zijn zonder een ontgroening te hoeven doorstaan om lid te kunnen worden. Echter: tegenwoordig spelen ontgroeningen een belangrijke rol binnen de vereniging en bijna alle disputen kennen een eigen ontgroeningsritueel. De vereniging zelf beweert ertegen te zijn. “Al onze disputen moeten altijd een verklaring ondertekenen dat wij niet voor het ontgroenen verantwoordelijk zijn”, zegt een Plato-bestuurslid.

“Ik was een beetje verbaasd want ik dacht dat er niet ontgroend werd”

Ondertussen heeft Plato een sterke disputencultuur. Als je echt een actieve ‘Platoon’ wilt zijn, is lid worden van een dispuut haast een must. En voordat dat kan, moet je eerst ontgroend worden. Volgens een dispuutslid dat we spraken – tevens lid van de dispuuts-ontgroeningscommissie − vinden de meeste studenten het prima. “Je krijgt eerst de tijd om de mensen te leren kennen en als je dan voor een bepaald dispuut gekozen hebt, weet je dat een ontgroening erbij hoort en ga je er gewoon voor.”

“Ik was een beetje verbaasd want ik dacht dat er niet ontgroend werd”, vertelt een niet-actief lid van Plato. “Het is een beetje achterbaks en niet helemaal eerlijk naar de nieuwe leden toe.” Een andere Platoon noemt het zelfs hypocriet: “Ik maakte deel uit van de introductiecommissie en werd geacht tegen de nieuwe leden te zeggen dat er bij Plato niet ontgroend wordt. Maar tegelijkertijd weet je dat ze dat wel doen. Onze disputen kennen de langste ontgroeningsperiode van alle studentenverenigingen in Tilburg. Ik vind het dus niet fair om te zeggen dat Plato niet aan ontgroeningen doet. Het lijkt wel lokaasreclame; voor je het weet, word je ontgroend.”

Het ontgroenen vindt plaats gedurende 6 maanden waarin de nieuwe leden wekelijks een opdracht krijgen, zowel lange- als kortetermijnopdrachten. Op deze manier krijgen de nieuwelingen de gelegenheid om erachter te komen hoe zaken binnen het dispuut geregeld zijn. Aan het eind van de periode kunnen ze gedurende een heel weekend − waarin ze aan allerlei uithoudingsproeven worden blootgesteld – bewijzen dat ze er klaar voor zijn. Volgens een lid van een dispuuts-ontgroeningscommissie werken de meeste studenten mee aan dit zware weekend. “Ze zijn al zover gekomen en ze zijn erop voorbereid dat laatste extraatje te geven; ze zitten er samen in. Je ziet het in hun ogen: ze zijn er klaar voor, ze zijn bereid alles te doen wat er van hen verlangd wordt.”

Toch zijn de disputen aan strenge regels gebonden en ziet het verenigingsbestuur erop toe dat deze regels daadwerkelijk worden nageleefd. Overtreding betekent straf. Hoewel elk dispuut er eigen ontgroeningsmethoden op na houdt, moeten ze zich allemaal aan de regels houden.

De ontgroeningen bij Plato worden op verschillende manieren beleefd. Het hangt van de leeftijd en persoonlijkheid af maar ook van welk dispuut een student precies lid is geworden. Een Plato-lid dat we spraken heeft de eigen ontgroening als iets positief ervaren. “Ik lachte me rot. Op het moment dat het gebeurt denk je misschien: Waar ben ik mee bezig!? Maar als ik erop terugkijk, was het een fantastisch weekend. Als je wat ouder bent, zoals ik, dan neem je het allemaal niet zo serieus. Maar ik kan mij voorstellen dat het zwaar kan zijn als je pas 18 bent.” Overigens is de ontgroening nog best een uitdaging. Door de hoeveelheid tijd die ze aan alle activiteiten kwijt zijn, komen veel mensen even niet aan studeren toe. Hoewel de ontgroeningen minder zwaar zijn geworden om aan de toenemende studiedruk tegemoet te komen, kost het een student nog steeds veel tijd en energie. Een dispuutslid laat weten dat ze in het eerste jaar onder enorme druk stond. “Je hebt het verschrikkelijk druk en de verwachtingen zijn hoog, het is behoorlijk zwaar.” Een ander: “De studenten weten niet dat de ontgroening zo’n lange periode beslaat. Als ze dat wel wisten, zouden ze waarschijnlijk van het lidmaatschap afzien.”

T.S.V. Plato beweert dat vriendschap, vrijheid, gelijkheid en diversiteit haar kernwaarden zijn. Maar wat gebeurt er met de mensen die geen lid van een dispuut worden? Horen ze er wel bij? We spraken een Platoon die geen deel uitmaakt van een dispuut. Als niet-dispuutslid stelt hij dat het in dat geval zinloos is om Plato-lid te worden. “Omdat ik niet in een dispuut zit, heb ik eigenlijk helemaal geen vrienden bij Plato. Op feesten sta ik steevast in m’n eentje.” Ook een andere geïnterviewde herinnert zich een gevoel van ‘er niet bij horen’ omdat ze geen dispuutslid was. Dit is een van de redenen waarom ze haar Plato-lidmaatschap na een jaar heeft opgezegd. Een dispuutslid herkent het gevoel. “Als je bij Plato bent en je zit niet in een dispuut, dan fladder je maar wat rond en kom je eigenlijk met niemand echt in contact. Dat is jammer.”

“Dankzij de intensieve ontgroeningsperiode, heb ik het gevoel dat ik beter met de dingen in mijn leven om kan gaan”

Eén van de geïnterviewde dispuutsleden meldt dat Plato haar omgang met niet-actieve leden probeert te verbeteren. “Er is bijvoorbeeld een discussie of dispuutsleden wel in uniform op feesten moeten verschijnen. Als dat niet gebeurt, oogt de vereniging toch meer als een eenheid. In plaats van als een bonte verzameling disputen.” Daarentegen ziet ze wel de toegevoegde waarde van al die ontgroeningsrituelen. “Ik onderging mijn ontgroening samen met een ander meisje dat rechtstreeks van de middelbare school kwam. Zij werd echt snel volwassen dus nu snap ik waarom ontgroenen wel nuttig kan zijn.” Een ander dispuutslid deelt deze mening. “Dankzij de intensieve ontgroeningsperiode, heb ik het gevoel dat ik beter met de dingen in mijn leven om kan gaan. Binnen een half jaar na de ontgroening, zie je echt een verandering in al die studenten: ze zijn volwassen geworden.”

Omdat Plato zo’n sterke disputencultuur heeft, lijkt het vooralsnog alleen zinvol om lid te worden als je ook bereid bent om in een dispuut te gaan. En let wel: in vergelijking tot de andere Tilburgse studentenverenigingen kennen die de langste ontgroeningsperiode. In dat opzicht kan Plato nauwelijks een ‘niet-traditionele studentenvereniging’ worden genoemd en is het geen wonder dat er verwarring ontstaat als studenten zich aanmelden. De vraag blijft: Gaat T.S.V. Plato zich nog echt hardmaken voor de vrije toegankelijkheid die zij zelf zegt te koesteren?

Dit artikel is geschreven door studenten Transmedia Journalism van Tilburg University: Mark Dierick, Astrid van Liesdonk en Sophie van Oevelen. De namen van de geinterviewden zijn geanonimiseerd door Univers, op uitdrukkelijk verzoek van de betrokkenen.

_Advertentie.