Cijfercultuur

“Weg met de zesjescultuur, drempel masteropleidingen omhoog!” scandeerden verschillende krantenkoppen de afgelopen weken. Bij steeds meer opleidingen is het niet meer vanzelfsprekend om na de bachelor automatisch door te stromen naar de master, tenzij je gemiddeld minimaal een zeven staat.

Is het niet wat achterhaald om in een tijd waarin het draait om cv-opbouw, maatschappelijke betrokkenheid, opdoen van commissie-ervaring en het hebben van relevante bijbaantjes nog steeds zo veel nadruk te leggen op die cijfers? Wat mij betreft is er te veel aandacht voor de studenten die zesjes halen omdat ze weigeren meer te doen dan nodig is. Vergeten wordt de groep die vecht voor elke voldoende en weigert om op te geven.

Hoewel ik momenteel bezig ben met afronden van mijn master, voelde ik me door de berichtgeving toch aangesproken. Ik ben namelijk zo’n student die haar bachelor voornamelijk met zessen afrondde, na de nodige tranen, nachten doorhalen en de momenten waarin ik het bijltje erbij neer wilde gooien door verschillende horrorvakken. De spirit om toch door te zetten zorgt ervoor dat ik – nu ik halverwege mijn master zit en vrijwel alleen vakken volg die me wél liggen – een mooie dikke zeven gemiddeld sta. Met de nieuwe regeling van verschillende opleidingen en universiteiten zou dat echter betekenen dat ik die kans om een master te volgen nu überhaupt niet zou krijgen of moet vertrekken naar een plek waar ze me wél willen hebben.

Studenten zijn meer dan cijfers

Wil je dan tóch zo veel nadruk op die cijfers leggen, dan moet je zorgen dat ze ergens voor staan. Ik heb er al eerder voor gepleit dat de manier waarop wordt getentamineerd niet voor iedereen geschikt is. De vele schriftelijke tentamens waarin je binnen drie uur zo veel mogelijk kennis op papier moet zien te knallen, wordt – in ieder geval binnen de rechten bachelor zoals ik die gevolgd heb – veel te weinig afgewisseld met papers, presentaties en praktijkopdrachten. Allemaal manieren waarop je je kennis en skills óók kunt tonen en trainen. En laten we vooral de Nederlandse taal niet vergeten. Ik heb om me heen al zo vaak gezien dat studenten achten en negens binnentikken voor tentamens, maar stukken opstellen die vol staan met spelfouten. Een advocaat kan wat mij betreft nog zo goed het wetboek kennen; als zijn correspondentie vol staat met fout geplaatste d’tjes en t’tjes, dan haak ik af.

Mogen universiteiten wat mij betreft selecteren aan de masterpoort? Jawel, maar focus dan op meerdere factoren. Controleer op meer dan alleen feitjes op kunnen dreunen. Kijk naar maatschappelijke betrokkenheid, toets of iemand zich voldoende foutloos kan uitdrukken in woord en geschrift en kijk wat iemand in zijn bachelorjaren heeft gedaan om zich buiten de collegebanken om te ontwikkelen. Studenten zijn meer dan cijfers.

_Advertentie.