Het klimaat en de schetenwap
Trouwe volgers van dit blog weten inmiddels: De Socioloog van dit wonderschone Vaderlandje schrijft graag over de actualiteit. En dus moet het opgevallen zijn dat er nog steeds geen woord geschreven is over het klimaat. En dat terwijl er nota bene een grote VN-klimaattop aan de gang is in Parijs! En dat terwijl volgens het KNMI nu code ORANJE is voor het klimaat. Alle hens aan dek, zou je denken!
Maar nee hoor. Niet voor de Amerikaanse socioloog Frank Clemente – auteur 
van het vermaarde rapport ‘The Global Value of Coal’. Dit heerlijke collegaatje liep pas geleden toch genadeloos tegen de lamp! Niet normaal gewoon. Een paar gasten van Greenpeace hadden bedacht hem te benaderen zogenaamd als lobbyisten voor olie en gasbedrijven – en vroegen Frank om zijn diensten. Of hij niet zo vriendelijk zou willen zijn om een papertje te publiceren waaruit zou blijken dat de fossiele brandstoffen helemaal niet leiden tot verminderde levensverwachting. Tegen betaling uiteraard – Frank is gepensioneerd en kan wel wat pecunia gebruiken! En Frank, de homo sociologicus die puur handelt vanuit economisch eigenbelang, stemde graag in: voor 15.000 dollar schrijft hij een papertje onder vermelding van zijn academische affiliatie en uiteraard zonder vermelding van deze betaling. Een rel is geboren.
Wat een barre toestand. Geen goed nieuws uiteraard. Voor het klimaat niet. Maar ook niet voor het idee dat wetenschappers die betrokken zijn in het klimaatdebat onafhankelijk zijn en objectief zijn. De vraag rijst hoe wij eigenlijk aankijken tegen wetenschappers die zich mengen in milieudebatten: Vertrouwen we die nog een beetje? En wat als we plots geconfronteerd worden met relletjes als die rond Frankieboy?
Op basis van gegevens uit 2010 (Eurobarometer, leve de EU), blijkt dat het merendeel van de Europeanen wetenschappers nog wel zagen als betrouwbare bron van informatie. Vooral hoger opgeleiden vinden dat. En hoger opgeleide Nederlanders al helemaal! Het is de vraag of de laatste rel met Frank Clemente daar verandering in kan brengen: Zal het vertrouwen in wetenschappers die zich mengen in het klimaatdebat door hem een deuk oplopen?
Uit onderzoek van Anthony Leiserowitz en zijn collega’s (uit 2012) dat ingaat op de consequenties van climategate blijkt dat deze rel over het algemeen een drukkend effect heeft gehad op het publieke vertrouwen in wetenschappers. Tijdens deze rel bleek dat wetenschappers vooringenomen waren ten gunste van de milieulobby. Vooral conservatief ingestelden reageerden sterk negatief op deze rel in hun vertrouwen in wetenschappers. En dat is op zich niet zo gek, want al sinds Kent van Liere en Riley Dunlap begin jaren 80 is bekend dat bleek dat vooral jongeren, hoger opgeleiden, mensen met een hoger inkomen en progressievelingen zich enorme zorgen over het milieu maken. Conservatievelingen hebben dus een broertje dood aan het milieu. Deze onderzoeksresultaten, hoewel oud, houden ook nu nog grotendeels stand. Kijk bijvoorbeeld eens naar recenter onderzoek van John Gelissen!
Dat conservatief ingestelde mensen zo negatief reageerden op Climategate is dus wel voor te stellen. En precies dit is nu ook te verwachten voor hoger opgeleide, progressieve burgers die geconfronteerd worden met onze sociologische vakbroeder Frank Clemente. Hun vertrouwen in de onafhankelijkheid en betrouwbaarheid van wetenschappers in het klimaatdebat zullen zij hierdoor een beetje laten varen.
Leuk is het dus allemaal niet! Maar mensen, enige relativering is natuurlijk wel op zijn plaats. Ten eerste is het vertrouwen van hoger opgeleiden in wetenschappers zoals hierboven ook blijkt sterker dan bij andere categorieen. En wellicht nemen de hoger opgeleiden het allemaal niet al te zwaar op. Ten tweede is de omvang van Clementegate natuurlijk onvergelijkbaar met die van Climategate. En ten derde kunt u altijd nog op mij bouwen: De Socioloog des Vaderlands heeft nog nooit één steekpenning aangenomen. Echt niet! Bier en bitterballen neemt hij trouwens wel aan, maar de enige tegenprestatie die hij daarvoor levert is het schrijven van blogjes voor Universonline.nl, maar daarin schrijft ie altijd wat ie zelf wil, en niet wat anderen hem vragen – zoals een goed socioloog betaamt. Shame on you Frank!
PA
Advertentie.
