Let’s get ready to TRRRUMBLE!!!

“I am a sociologist and I study income inequality. It would be an abominable hypocrisy not to support Bernie Sanders.” Deze uitspraak komt niet van de Socioloog des Vaderlands, maar van één van zijn Amerikaanse collega’s. In goed Denglish dacht ik: I am a sociologist, and I study social contexts. Your choice for Bernie does my eyebrows rise! Vanavond is het ein-de-lijk zover. We hebben een American-sized zak chips ingeslagen om ons te vergapen aan de grootste vierjaarlijkse soap die de Amerikaanse presidentsverkiezingen uiteindelijk zijn. Net zoals Goede Tijden, Slechte Tijden wordt ook deze soap gekenmerkt door haar vele cliffhangers, vallen er slachtoffers, durft het lieverdje van de familie al wel eens onverwachts met vitriool te smijten, en is overspel eerder regel dan uitzondering!

Zoals in elke goede soap gaat het om macht: twee rivaliserende clans die niet zonder elkaar kunnen, maar het niet zullen laten elkaars ogen uit te krabben. Meer eerst moeten ze onderling uitmaken wie de scherpste nagels heeft. En juist deze fase begint morgen: het systeem van voorverkiezingen zal bepalen welke Republikein en welke Democraat het tegen elkaar zullen opnemen tijdens de verkiezingen van 8 november (nog slechts 282 nachtjes slapen). Enerzijds moeten de kandidaten bij de primaries en caucus de beste partisan spelen en hun achterban overtuigen de beste kandidaat voor hun partij te zijn. Vervolgens moeten ze, in ware Hollywood-style, hun meest extreme kantjes laten varen om ook de eerder neutrale kiezer het hof te maken. Of hoe deze soap over kan slaan in een politieke Dr. Jekyll and Mr. Hyde!

De eerder marginale bijrollen hebben de laatste weken trouwens de hoofdrol opgeëist. Bij de Democraten heeft Bernie Sanders zich ontpopt tot de spreekbuis van herverdeling. In debatten verwijst hij maar al te graag naar Denemarken als schoolvoorbeeld van hoe Amerika rijkdom moet herverdelen (of zoals Republikeins kandidaat Marco Rubio afgelopen donderdag nog zei: “I think Bernie Sanders is a good candidate for president … of Sweden”). En ook al heeft Hillary Clinton linkse voorstellen klaar zoals het (beperkt) verhogen van het minimumloon– Sanders veegt de vloer met haar aan door haar banden met Wall Street te benadrukken. Hierdoor zou ze als presidentskandidaat te veel afhankelijk worden van de grootbanken en investeringsmaatschappijen die de invloed van de Amerikaanse overheid in het reguleren van de markt liever beperkt zien. Scoren met twee vingers in de neus, zou je denken.

Aan de andere kant van het spectrum heb je al twee even interessante types, namelijk Ted Cruz en de immer interessante Donald Trump. Laten we toch maar even op die laatste focussen, juist omdat hij de opiniepeilers zo goed in de luren weet te leggen. Trumps boodschap dat hij een muur gaat bouwen op de Mexicaanse grens (en de Mexicanen nog gaat laten betalen, ook) en moslims wil weren heeft gretig aantrek gekregen sinds de terreur in Parijs en San Bernardino. Hij kan als geen ander inspelen op het onderbuikgevoel dat illegale migratie een uitdaging vormt voor de Amerikaanse samenleving. En bovendien heeft hij met de recente endorsement (of wat het ook was) van Sarah Palin, voormalig boegbeeld van de Amerikaanse Tea Party, steun van een segment dat tegen inmenging van de staat is. Een gouden combinatie als je de Republikeinse achterban het hof wilt maken!

En dat maakt het nu toch erg leuk, beste mensen. De twee politieke uitersten doen het bijzonder goed in de polls, en zelfs beter dan menig politiek commentator vooraf zou vermoeden (om het met de woorden van Bart Kerremans, Amerikakenner en hoogleraar Internationale Politiek aan de KU Leuven te zeggen: Whoops). Bernie Sanders zit Clinton op de hielen en zou de tweede voorverkiezing, die in New Hampshire, wel eens kunnen winnen en daarmee ook momentum kunnen winnen. Verder lijkt Donald Trump het vandaag in de eerste Iowa-caucus beter te kunnen doen dan verwacht, en zo ook een heel eind te kunnen meegaan. Amerikaanse number crunchers zoals de veelgeprezen Nate Silver, geven de ‘extremistische’ kandidaten weinig kans in de voorverkiezing, onder meer omdat de oh zo belangrijke favorability polls (de “met wie zou je wel eens een pintje bier gaan drinken”-poll) niet echt in het voordeel uitvallen van extremen. Maar ook omdat het moeilijk is om vanuit een politiek extreem discours de zwevende kiezer vast te pakken. En vanuit dat oogpunt hoeft het niet te verbazen dat outsiders zoals Michael Bloomberg, net zoals Hillary en Donald afkomstig uit New York, en net zoals Donald rijker dan de zee diep is, de heersende politieke elite kietelt door te suggereren dat hij wel eens een duik in het mogelijk gapende centrum wil nemen.

Net zoals de eerder vermelde Amerikaanse collega heeft ook de Socioloog des Vaderlands een voorkeur.* Maar daarover gaat ie hier niet uitweiden. Stiekem hoopt ie dat Donald Trump zo lang mogelijk in de race blijft. En dat toont ie ook, met onderstaande foto- inclusief Trump-bakkes! Want wie anders dan The Donald kan deze soap de komende 282 dagen (én nachten) boeiend genoeg houden?

TR

* Allez hup, laten we toch maar een twee namen op papier zetten: Clinton v Rubio.

_Advertentie.