VAN AKEN NAAR DEN BOSCH
Ik was afgelopen vrijdag aanwezig bij de opening van de tentoonstelling van het werk van Jeroen van Aken, ofwel Jeroen Bosch zoals zijn artiestennaam luidde, of als je het sjiek wil zeggen Jheronimus Bosch.Natuurlijk niet op de officiële opening, want die werd verricht door koning Willem-Alexander met in zijn kielzog een wonderlijk gevolg. Het leek wel of “Het narrenschip” van de grote meester was uitgevaren. Met daarin onder meer oud-premier Jan-Peter Balkenende. Waarom maakte Jhohannes-Petrus in hemelsnaam deel van het gezelschap uit? Is hij voorzitter van een of andere Jeroen Bosch-fanclub? Gaat hij elke maand een middag schilderen met visueel gehandicapte bejaarden en hoopte hij daarvoor inspiratie op te doen? Ook Jheronimus Krabbé was van de partij, je weet wel, die filmacteur van vroeger. Omdat hij ook schildert? Of omdat hij ook Jeroen heet? Werkelijk geen idee. En Boudewijn de Groot was natuurlijk ook aanwezig, omdat hij ooit, heel lang geleden, een liedje heeft opgenomen over “het circus Jeroen Bosch”. En ja, dat liedje werd nu gezongen door, jawel, daar is hij weer, de onvermijdelijke Ali B. Gebeurt er wel eens iets in Nederland waar Ali niet bij is? Willem A. begroette Ali B. hartelijk handenschuddend van het lachen.
Willem A. begroette Ali B. hartelijk handenschuddend van het lachen
En Willem lachte nog steeds toen hij de officiële opening moest verrichten met een hooivork. Met een hooivork? Ja, met een hooivork. Het had de organisatie wel een leuk idee geleken om de opening zo te laten plaatsvinden, als verwijzing naar het pronkstuk van de tentoonstelling, te weten “De hooiwagen”. Op zo’n moment ben je als Bosschenaar blij dat je naar Tilburg bent verhuisd, ook al is die stad de voormalige residentie van koning Willem II, die een al even zwalkend bestaan leidde als de naar hem vernoemde voetbalclub. Na de officiële opening door onze koning Willem IV was er een half uur uitgetrokken voor een rondgang langs de schilderijen en tekeningen. Toe maar, een heel half uur! Zou de rondgang zijn afgestemd op de veronderstelde koninklijke interesse voor schilderkunst, of op het ingeschatte vorstelijke vermogen zich ergens op te kunnen concentreren? Maar dat half uur werd toch al gauw een uur. Volgens museumdirecteur Charles de Mooij stelde de koning namelijk veel vragen. Wat Willem dan wel vroeg, daarover wilde de directeur geen mededelingen doen. Tsja, wat zou onze vorst hebben gevraagd? Waar Jeroen Bosch zijn verf kocht? Of er na afloop ook bier geschonken werd? Waar nu die schilderijen met die zonnebloemen hingen? Wij zullen het nimmer weten.
Zou Willem-Alexander dat van die hooivork thuis hebben verteld? Tegen Maxima en de drie koningskinderen? Het hooi op “De hooiwagen” staat overigens symbool voor aardse zaken die waardevol en mooi lijken – hooi heeft immers de kleur van goud – maar in feite niets waard zijn. Toch drommen er allerlei mensen om de wagen heen, verdringen elkaar, lopen elkaar onder de voet, staan elkaar naar het leven en slaan elkander de hersens in. Mensen van alle rangen en standen. Zou de museumdirecteur zijn koninklijke gast erop hebben gewezen dat er achter de hooiwagen tussen al die mensen ook een koning meeloopt?
Advertentie.
