Bomen behouden door te snoeien

Vorige week vonden grootschalige snoeiwerkzaamheden plaats aan de rand van de campus. Het betrof de bomen op de grens van het parkeerterrein West en de Oude Warande. Business as usual, zou je denken. Ja en nee.Naar aanleiding van de driedaagse snoeiklus in opdracht van de gemeente Tilburg ontving Univers een boze reactie van een medewerker. Die luidt als volgt:

‘Dit is gewoon kaalslag. Werkelijk ongelooflijk barbaars jegens de natuur! Dit doet de Gemeente Tilburg met bomen die al decennia de omgeving van de campus van onze universiteit bepalen. De mooiste en meest gevestigde bomen moeten ineens het veld ruimen. En dat bij een universiteit die duurzaamheid en de natuur als een van haar kernwaarden beschouwt. Gemeente Tilburg: Schaam je!!’

Oei. Nu wil het geval dat de gemeente Tilburg wel vaker in het nieuws komt als rücksichtlose bomenkapper. Soms zelfs in het holst van de nacht, om zo min mogelijk aandacht te trekken. Is er hier misschien net zoiets aan de hand? We bellen met Bram van Beurden, secretaris van de Stichting Stadsbomen Tilburg.

Goede afweging
Van Beurden plaatst de werkzaamheden op de campus direct in een ander licht: “Ja, ik weet ervan. Maar ik moet zeggen dat hier van kaalslag geen sprake is. De gemeente is bezig met het reconstrueren van de Oude Warande. Eikenbomen staan naaldbomen in de weg. Om de weinige naaldbomen aan de rand van het bos te beschermen, moeten er juist eiken verdwijnen. Die afweging is dus wel te begrijpen.”

Bram van Beurden snapt dat mensen vaak moeite hebben met het verwijderen van groen. “Echter: je moet weten dat een bos nooit statisch is. Een bos leeft en ontwikkelt zich. Het krijgt soms dus ook gewoon een andere vorm.” De Stichting Stadsbomen Tilburg is daarbij goed te spreken over Boomrooierij Weijtmans, die de werkzaamheden uitvoert. “Die mensen gaan uiterst zorgvuldig te werk. Dat neemt niet weg dat ze soms wel voor dilemma’s staan: moet boom X nu wel of niet sneuvelen om het bos zo goed mogelijk te dienen?” Overigens gaan de ‘blessers’ – mensen die de bomen markeren – en de kappers zeker niet over één nacht ijs. Weijtmans organiseert zelfs regelmatig een ‘Boscafé’. “Belanghebbenden kunnen dan meepraten over de situatie in de Oude Warande en de keuzes die gemaakt worden.”

“Echter: je moet weten dat een bos nooit statisch is”

Bos en stadsbomen
De werkzaamheden nabij de campus zijn volgens Van Beurden niet te vergelijken met het rooien van bomen elders in de stad. “Bij de stadsbomen speelt de vraag of een boom al dan niet duurzaam te handhaven is. Op korte termijn gaat de gemeente grootschalige afwateringswerken uitvoeren. Op veel plaatsen komen manshoge rioolbuizen in de grond te liggen. Veel bomen zullen dat niet overleven. Dat betekent dus dat gezonde bomen bij voorbaat gekapt worden. Dat is jammer, maar ook onvermijdelijk.”

Van Beurden verwijst nogmaals naar de woede die resoneert zodra er ergens groen verdwijnt. “Over het algemeen gaat de gemeente wel zorgvuldig te werk. Er wordt rond dit onderwerp volop advies ingewonnen, ook bij onze stichting.” Ten slotte doet Van Beuren nog een suggestie: “Het volgende Boscafé van Weijtmans  is op zondag 10 april. Er is nog geen locatie. Misschien kan de universiteit haar betrokkenheid tonen en bijvoorbeeld de Faculty Club beschikbaar stellen.”

_Advertentie.