Wanhoop in grenskamp Idomeni

Sinds de grens tussen Macedonië en Griekenland is dichtgegooid, hopen de vluchtelingen zich op in het Griekse grenskamp Idomeni. Zeker tienduizend mensen hebben hier hun tent neergezet en wachten, hopend dat de grens open gaat. Maar sinds de aanslagen in Brussel op dinsdag is de sfeer in het kamp grimmiger geworden. De meeste pers heeft Idomeni verlaten, en de vluchtelingen voelen zich in de steek gelaten.

Het kamp oogt van een afstandje nog vrij idyllisch, zo in het zonnetje in het heuvelachtige Griekse landschap. De duizenden tentjes doen denken aan het campingterrein van Lowlands, ware het niet dat de meeste mensen hier niet drie dagen, maar al zeker drie weken bivakkeren in de modder. Het kamp is in de afgelopen weken een klein dorpje geworden, waar handel wordt gedreven. Op verschillende punten kun je naar de kapper, naast het weggetje naar het station wordt eten verkocht en kinderen lopen rond om sigaretten te verkopen. Aan de andere kant van het spoor staan de hulporganisaties, die medicijnen, dekens en voedsel uitdelen. Naast de medische posten staat een speeltent voor de kinderen, en de rijen voor de douches en wc’s lijken mee te vallen. Maar veilig is het nog steeds niet.

‘s Avonds wordt het koud en donker en verschillende groepen gaan regelmatig met elkaar op de vuist. “Dit is een menselijke tragedie. We zijn moe, en hebben het koud. Het is hier niet veilig, we kunnen dit niet langer zo volhouden”, vertelt een Syrische vrouw die enkele demonstraties in het kamp leidt. “Elke dag hopen we dat we goed nieuws zullen krijgen, en dat gebeurt maar niet. We hebben ons land moeten verlaten wegens oorlog en we hebben ons leven geriskeerd op de boot om hier te komen. Niet omdat we zo graag hier willen wonen, maar omdat we geen keuze hebben.” Onder meer Koerden en christenen worden slecht behandeld in Turkije en zien daardoor geen andere mogelijkheid dan doorreizen naar Europa. Veel vluchtelingen willen naar Duitsland of Nederland, hun familie achterna.

De duizenden tentjes doen denken aan Lowlands. De rijen voor de douches en wc’s lijken mee te vallen

Wanhoop

Vorige week overheerste bij de meeste mensen het optimisme dat het ze wel zou lukken om verder Europa in te trekken, maar nu de grenzen dicht lijken te blijven neemt wanhoop de overhand. Vooral de afgelopen dagen voelen de vluchtelingen zich in de steek gelaten, nu alle aandacht uitgaat naar Brussel. Er zijn nog maar weinig journalisten in het kamp en mensen zijn bang niet gehoord te worden. Die wanhoop is voelbaar in de vele protesten. Op tenten staat in koeienletters please open the border geklad, mensen blokkeren het treinverkeer, en op dinsdag staken twee Syrische jongens zichzelf in brand.

Gevgelija

Betere voorzieningen zijn bijna tastbaar, zo dichtbij. Een paar honderd meter voorbij het grote prikkeldraadhek ligt op Macedonische grond het kamp in Gevgelija, waar plaats is voor tweeduizend vluchtelingen. Maar de schone gebouwtjes liggen er verlaten bij. De grens met Griekenland is immers nog potdicht. Tot die grens open gaat, blijven de vluchtelingen wachten in Idomeni, hopend op een wonder: dat ze binnenkort toch verder mogen.

_Advertentie.