EK2016

Ik heb het geprobeerd, echt waar, maar het lukte gewoon niet. Omdat Nederland niet aan het EK in Frankrijk meedoet, zoeken veel voetballiefhebbers een team waar hun sympathie naar uitgaat, een land waarvoor ze kunnen zijn, waarvan ze hopen dat het wint.

Veel mensen schijnen daar België voor uitgekozen te hebben, want de Belgen hebben een goed elftal en bovendien spreken ze Nederlands. Tijdens mijn vakantie heb ik een tijdje met twee Belgen uit een dorpje nabij Brugge gesproken, over bier geloof ik, maar het kan ook over wielrennen zijn gegaan, of over hypotheekrenteaftrek, of misschien wel over voetbal, want ik kon hun Nederlands nauwelijks verstaan.

Dus nee, juichen voor België zit er voor mij niet in, hoewel ze daar inderdaad lekker bier hebben. Tijdens Studio Sport doen ze intussen hun best om spelers met een Nederlandse connectie voor het voetlicht te brengen. Bij Zwitserland schijnt bijvoorbeeld een speler reserve te staan wiens moeder een buurvrouw heeft die tot voor kort getrouwd was met een man van wie de vader altijd kaas kocht bij een winkelier in zuivelproducten die zijn handelswaar deels bij een Nederlandse groothandel bestelde. Toch een wat dun lijntje naar ons land, leek me, dus Zwitserland ging het ook niet worden. En toen dacht ik ineens aan Duitsland, omdat voetbalkenners beweren dat de Manschaft tegenwoordig voetbal speelt volgens de beginselen van de Hollandse School. Bovendien was 1974 alweer zo lang geleden. Ja, het zou Duitsland worden.

Op zondag zag ik de aftrap van onze oosterburen tegen Oekraïne, maar al vrij snel bekroop me een weeïg gevoel, een beetje duizelig, misselijk, mijn maag speelde op. Duitsers zijn heel vriendelijke mensen, vind ik, beleefd, voorkomend, aardig – maar het lukte me niet om naar het Duitse elftal te kijken. Ik probeerde het, maar de weerstand was te groot. Gert Müller drong zich op, Franz Beckenbauer, Lothar Matthaeus, Rudi Völler, Andy Brehme… Toen Duitsland 1-0 scoorde en ik al die juichende spelers zag, hield ik het niet meer vol. Ik greep de afstandsbediening, zapte over de zenders, en kwam uiteindelijk tot rust bij RTL7. Daar werd een film vertoond over het bombardement van Dresden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Goezo. Ik besloot te kijken. Waarom? Ik zal wel meer van film houden dan van voetbal.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.