Broers volgt het EK #6

Wat is het toch een armoedig gebeuren daar in Frankrijk. Slaapverwekkende vertoningen van onmacht en onkunde. Voetballers die in de talentenjacht France got talent waarschijnlijk al in de eerste ronde zouden sneuvelen. Wat was uw talent ook alweer? Vedetten die over de uiterste houdbaarheidsdatum heen lijken te zijn. Koel bewaren, best before april 2014. En verder een hoop heen en weer gehol, goedbedoelde voorzetten, verprutste halve kansen, missers en afzwaaiers. Wedstrijden die tegen het einde worden beslist met een magere 1-0, soms met 2-0 maar dan zitten we al in de blessuretijd.

Ik had de hoop al bijna opgegeven. Maar toen trad Spanje aan tegen Turkije en won met 3-0! Zou het een uitzondering zijn? Nee, want vervolgens wist België eveneens drie doelpunten te scoren tegen de Ieren. Weliswaar na evenzovele counters maar dat geeft niet, dat deed Nederland twee jaar terug ook in Brazilië. Louis van Gaal had daar zelfs een mooie term voor bedacht: wij speelden geen countervoetbal maar ‘reactionair voetbal’. Laat de tegenstander maar komen, wij komen wel terug. Zoiets. Maar dat is voetbalgeschiedenis. Nederland is sindsdien in diepe rouw verzonken. Orange is the new black.

Zou dat de oorzaak zijn van mijn negatieve kijk op dit EK? Van mijn almaar groeiende ergernis? Een ergernis die nog wordt gevoed door al dat gezever door voetbaldeskundigen tijdens voorbeschouwingen en wedstrijdanalyses. Welke speler bijvoorbeeld in onze Nederlandse zitvoetbalcompetitie speelt, of ooit heeft gespeeld, of best wel had willen spelen als het van zijn moeder had gemogen. Wat een geleuter toch allemaal. Tijdens België-Ierland deed de commentator ook een duit in het zakje: “De Ieren spelen met de bal slechter dan zonder de bal”. Zelfs Johan Cruijff zou hierom hebben moeten lachen.

_Advertentie.