Hoezo mislukte integratie?

Bilal el Amraoui is rechtenstudent en blogt over de interpretatie van het Turkse referendum: waarom staat de uitslag eigenlijk symbool een mislukte integratie van Turkse Nederlanders?

Onlangs schreef de NOS zo enorm smakelijk: “Wat zegt de uitslag van het Turkse referendum over de integratie?”. Nog geen dag na het referendum in Turkije, waar het Ja-kamp een nipte overwinning wist te boeken, en de Nederlandse media beginnen het gewoonlijke hypocriete vragenrondje. Politici zijn al aan het speculeren over wetgeving om de dubbele nationaliteit te weren. Haast te verbluffend voor woorden, vooral gezien de evidente vergelijking met een andere groep in Nederland.

Tijdens de afgelopen verkiezingsperiode bracht de Nederlandse Orde van Advocaten een onderzoek naar buiten. Er werd namelijk onderzocht in hoeverre partijen ideeën erop nahouden die in strijd zijn met de Nederlandse rechtsstaat. De PVV scoorde exorbitant hoog als het ging om ongrondwettelijke voorstellen. Uit het onderzoek blijkt dus dat de PVV bepaalde ideeën erop nahoudt, die volkomen indruisen tegen de rechtsstaat en de vrijheden die wij zo koesteren in Nederland.

Nu wil het zo zijn dat zich een aantal weken na de verkiezingen in Nederland, waar de PVV een aanzienlijke winst heeft geboekt, in Turkije een belangrijk referendum werd gehouden. Het gaat hierbij – en dit is veel simpeler weergegeven dan het werkelijk is – om een transitie van een parlementaire democratie naar een presidentieel stelsel. Voor de eenvoud: Het verschil tussen het systeem zoals we dat kennen in Nederland, naar een systeem zoals we dat kennen vanuit de Verenigde Staten. Allerlei geweldige beschuldigingen werden richting de AKP en leider Erdogan gegooid, wat onder de vrijheid van meningsuiting volkomen prima is natuurlijk.

Het markante is de stelling dat Turkse-Nederlanders, die Evet (Turks voor “Ja”) hebben gestemd, nu neergezet worden als een soort boegbeeld van mislukte integratie. Getuigt het niet juist van een keurige integratie, nu zij participeren in de democratie, uitkomen voor hetgeen zij vinden en zodoende ook stemmen met overtuiging? Of is men slechts geïntegreerd wanneer men de mening van westerse media en politici volgt? Getuigt het niet juist van hypocrisie en immoraliteit wanneer men een dergelijk dilemma opwerpt: Stem Hayır (Turks voor “Nee”) en je bent geïntegreerd of stem Evet en je bent het voorbeeld van de mislukte integratie. De reactie hierop is dat een Evet een stem is voor leider met dictatoriale trekjes, een ondemocratisch gedachtegoed, iemand die de weinig geeft om vrijheden en de rechtsstaat weinig respecteert.

Enfin, allemaal legitieme redenen om kritisch te zijn over het referendum, Erdogan en misschien zelfs zijn achterban. De vraag blijft dan wel: Waarom kijken we niet met eenzelfde kritische blik naar de PVV? Waarom kan men niet stellen dat de PVV-stemmer aan het de-integreren is? We hebben het onderzoek van de Nederlandse Orde van Advocaten, de PVV is feitelijk gezien een dictatoriale partij met maar één lid en ze hebben 20 zetels weten te behalen tijdens de afgelopen verkiezingen, dat zijn dus bijna anderhalf miljoen Nederlandse burgers! Als we integratievraagstukken willen koppelen aan stemgedrag, laten we het dan wel evenwichtig doen. Laten we vooral niet met twee maten meten en het zelfkritisch vermogen volledig verliezen.

Bilal el Amraoui, student rechten Tilburg University.

_Advertentie.