Rector wil sociaal ondernemende studenten
Rector Emile Aarts hield gisteren een warm pleidooi voor ‘social venturing’ tijdens medezeggenschapsoverleg Onderwijs, Onderzoek en Impact (OO & I).
‘Veel meer dan een verhaal is het nog niet’, waarschuwde Aarts. Toch nam hij de tijd om het uit te leggen aan de studenten- en medewerkersfracties. Want ‘social venturing’ moet er komen en hij wil de medezeggenschap er in een vroeg stadium bij betrekken. Wat is het plan?
Social venturing staat voor ondernemen, maar dan niet puur om centjes te verdienen. Het gaat wel om het oplossen van sociaal-maatschappelijke problemen. En dan niet zozeer op grote schaal, zoals ontwikkelingshulp, maar kleinschalig en veel meer concreet. Denk aan kleine NGO’s ingericht om specifieke projecten te realiseren. Aarts ziet het voor zich dat Honors-studenten ideeën ontwikkelen en een sociale onderneming opzetten om oplossingen te bieden voor moeilijke sociale problematiek, oftewel ‘wicked problems’ die niet zomaar zijn op te lossen door meer geld erin te steken.
Aarts gaf als voorbeeld van zo’n ‘wicked problem’ de eenzaamheid die veel burgers van Bergen op Zoom teistert. Een begin van een oplossing kon bijvoorbeeld worden gevonden met een ‘Hackaton’ bij JADS, de Data Science-opleiding van Tilburg University en Eindhoven. Eenzame mensen zijn niet gemakkelijk op te sporen, want anders waren ze niet eenzaam. Analyse van data maakte echter mogelijk om deze mensen te lokaliseren.
Social venturing is een gouden greep, denkt Aarts. Gericht op de maatschappij als Tilburg University is, heeft deze universiteit ‘alle expertise in huis’. Het enige wat ontbreekt, is de infrastructuur: het moet ingebed worden in het onderwijs en liefst ziet Aarts een tastbare plaats op de campus waar studenten social venturing start-ups kunnen beginnen. Natuurlijk zal niet elk idee leiden tot een succesvolle onderneming, maar Aarts voorziet dat zo’n praktisch studieproject hoe dan ook heel leerzaam is. En is het idee vruchtbaar genoeg, dan gaat de universiteit de faciliteiten bieden om de onderneming werkelijk te laten slagen.
Het plan moet ook profijtelijk zijn voor de universiteit. Enerzijds wil de universiteit projecten opstarten die concreet laten zien dat wetenschap echt verschil kan maken. Anderzijds is het ook een nieuwe manier om donateurs over de brug te laten komen. Aarts ziet een kentering in de filantropie: ‘De focus wordt verlegd van charity naar impact funding.’ Het komt erop neer dat gevers niet zomaar willen geven om hun geld op de grote berg te zien belanden, maar het concrete resultaat willen zien van hun bijdrage. De rector toetste of social venturing aansloeg bij onder meer de Vrienden van Cobbenhagen, de stichting van alumni die verschillende projecten van de universiteit ondersteunt. Die hadden wel oren naar dit plan en ook dat gaf Aarts het vertrouwen om er echt werk van te maken.
Zowel de medewerkers als de studentenfracties reageerden enthousiast op het verhaal van Aarts. Wel kwamen de studenten met een punt van zorg: “Is dit alleen maar bedoeld voor honors-studenten?” Veel meer studenten kunnen zich ten slotte ontwikkelen als ondernemer en dat gebeurt vaak pas nadat de keuze voor een prestigieus honors-traject kan worden gemaakt. Het zette Aarts aan het denken en hij besloot meteen dat elke ondernemende student deze kans zou moeten hebben: ‘Het gemiddelde speelt geen enkele rol. De selectie moet plaatsvinden op grond van motivatie.’ Hij besloot er een aantekening van te maken, want als het programma geëngageerde studenten zou uitsluiten, ‘is het geen goed programma.’
Advertentie.
