Geen schrale studentenhap met Sylvia Witteman

Nestverlaters, armoedzaaiers, baliekluivers, Tilbo’s en andere behoeftigen, opgelet: het kan écht, lekker eten voor weinig geld. Sylvia Witteman pleit al sinds jaar en dag voor goedkoper, lekkerder eten, en kent alle trucs.

Haar dochter heeft onlangs het huis verlaten om elders te gaan studeren, en sindsdien bestookt ze haar moeder dagelijks met appjes om recepten van haar vertrouwde en geliefde schotels, liefst op ongemakkelijke momenten; etenstijd bijvoorbeeld.

Reden voor Sylvia om een kookboek te schrijven en voor Univers om te recenseren. Want er zijn er veel die al beweerd hebben dat er goedkoop en gemakkelijk door studenten gekookt kan worden. Maar in het eerste hoofdstuk begint het al: je moet een rijstkoker kopen. Nee, denk ik dan, ik wil niet nog meer keukenlijken! Niet meer machines! Kan me niet schelen hoe goedkoop het is, maar ik haat de de ruimte die ze innemen in de overvolle keukenkastjes in mijn kleine keuken.

armeluisetenNiks aanschaffen, maar gewoon koken: de ‘velveting‘ kip bijvoorbeeld, zo’n kip die je bij de Chinees krijgt en die altijd malser is dan thuis. Witteman belooft dat als je haar tips opvolgt de kip minstens drie keer zo duur smaakt. We volgen het recept maar halverwege blijkt al dat er iets niet klopt. De marinade is een keiharde klomp maïzena. Verderop in het recept wordt er gerept over eiwit. Eiwit, eiwit, Welk eiwit? Dat was toch nergens genoemd? Ik zie al hele horden kokende studenten desperaat naar @sylviawitteman als moederkok des Vaderlands tweeten: “Wat? Hoeveel eiwit? Waarom?”. Maar goed, we gooien er een eiwit bij (de gok is dus één eiwit) en hoera het werkt.

Het is een goedkoop kookboekje dus er mag links en rechts een foutje inzitten, maar er had misschien een corrector overheen moeten lezen. Het gerecht smaakt overigens heerlijk, de Thaise curry met ‘velveting’ kip is gewoon te lekker, en ik ben blij dat Witteman het recept van de snode Aziaten heeft verraden. Zo scharrelen we nog meer gerechten bij elkaar, de aardappeltortilla, de sakshuka etc. Zonder uitzondering prima recepten, die echt geen drol kosten. Af en toe raadt ze een kruidje aan dat ik thuis niet heb, maar je kookt meestal met standaard piepers, eieren, pasta en een beetje vlees.

Grote voordelen van dit kookboekje zijn: het is echt goedkoop en allerlei keukengeheimen die je niet via het internet te weten komt, verraadt Witteman in de simpele beschrijvingen. Met veel humor, en lekker politiek culinair incorrect. Witteman verbiedt je om modieuze superfoods te kopen zoals kokosolie, chiazaad, goj bessen, areola en andere flauwekul. Je kan net zo goed wat bosbessen, bramen of aalbessen eten. Ze geeft regelmatig aan van vegetarisch eten niet vrolijk te worden en gebruikt niet constant het “biologische” bijvoeglijk naamwoord. Wat zeer verfrissend is in deze gezond culinair correcte wereld.

Nu zeggen jullie natuurlijk, ik zoek mijn recepten wel op internet. Bijvoorbeeld bij Gewoon wat een studentje ‘s avonds eet. Maar dat is inmiddels helemaal gekaapt door Maggie en andere commerciële merken. Je ziet door de advertenties het recept niet meer. Doe ik ook, maar toch, Wittemans kookboek ‘Armeluiseten’ leert je echt hoe je kan koken. Een aanwinst voor de studentenkeuken.

Vijf van de vijf ballen

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.