Televisie? Doe het niet!

Tilburg University houdt netjes bij welke medewerkers in de media verschijnen, zie ik hier. Er zijn zelfs scores voor bedacht: televisie levert lekker veel punten op. Maar uit ervaring wil ik elke medewerker waarschuwen: in godsnaam, doe het niet!

Op een grauwe ochtend gebeurt het: mail van een tv-programma. Of je even contact met hen wilt opnemen. Snel bel je. Je krijgt een aardige redacteur aan de lijn. Meestal stelt zo iemand je open vragen. Hij laat je lekker babbelen. Allereerst om te checken of je wel uit je woorden komt. Want als je dat aan de telefoon niet lukt, lukt het je zeer zeker ook niet voor de camera’s. En het allerlaatste wat een redacteur wil, is verantwoordelijk zijn voor een gast die compleet dichtslaat.

Vervolgens zijn er twee mogelijkheden.

De redacteur bedankt je voor het gesprek en zegt dat hij alles even met de rest van de redactie moet bespreken. Als het wat is, belt hij je terug! Dat staat synoniem voor ‘nee, jij bent niet de juiste gast voor ons’.

In het andere geval vraagt hij of je tijd en zin hebt om vanavond aan te schuiven bij de opnamen van het televisieprogramma. Laten we voor het gemak de talkshow Pauw als voorbeeld nemen.

“Zeker heb ik tijd!” antwoord je. En ook als je geen tijd had gehad, was dat je antwoord geweest. Iedereen laat stante pede alles uit handen vallen voor een tv-optreden.

“Dat is mooi!” zegt de redacteur, “dan bel ik je aan het eind van de middag terug om te laten weten of het ook echt doorgaat.” En hij hangt op.

Nu ben je dus de pineut. De rest van de dag zit je te wachten op dat telefoontje. En maar piekeren wat je allemaal gaat zeggen. En of je niet alvast je partner en je ouders moet bellen? En vrienden en vriendinnen, dat je vanavond waarschijnlijk bij Pauw in de uitzending zit.

Zo kruipen de uren voorbij. Wanneer je rond zes uur in de avond nog niets hebt gehoord, besluit je zelf maar te bellen. “Oh ja,” zegt de redacteur, “helemaal vergeten je terug te bellen. Sorry hoor. Maar helaas gaat het niet door.” Hij bedankt vriendelijk voor alle moeite en dat is het dan. Je hele dag verpest.

Nou, troost je. De kans dat je ook daadwerkelijk in die uitzending terecht was gekomen, is hooguit één op 10. Want redacties van televisieprogramma’s hebben altijd belachelijk veel onderwerpen uitstaan. Die liggen allemaal in de week. Meestal valt jouw onderwerp dus af. En als jouw onderwerp niet afvalt, dan ben je er nog niet. Televisieprogramma’s zoeken altijd gasten met tegengestelde meningen, want dat levert de fijnste discussies op. Dus je moet maar net het geluk hebben dat jouw verhaal ook het verhaal is dat de redactie wilt horen.

Hoe nu te voorkomen dat zoiets je hele dag opslokt? Mijn advies: stel een ultimatum. Vraagt de redacteur of je vanavond tijd hebt? Antwoord dan: “Lastig, maar misschien kan ik schuiven met afspraken. Wil ik wel doen, maar dan moet ik het binnen twee uur weten.” Mijn ervaring is dat redacteuren daarvoor gevoelig zijn. En als ze dat niet zijn, dan weet je sowieso al dat je kansen om in de uitzending te komen klein zijn.

Zelf werd ik ooit gebeld door het programma van Paul de Leeuw. Ook met mij werden alle voorgesprekken doorlopen. En hoera, ik werd uitgenodigd om naar de studio in Hilversum te komen. De opnamen waren ’s middags. De redacteur met wie ik contact had, belde me helemaal plat: de avond vóór de opnamen om alles nog eens door te spreken en ook de volgende ochtend om ervoor te zorgen dat ik me niet versliep. Blijkbaar was ik erg belangrijk! Dus je begrijpt, heel mijn familie en vriendenkring wist dat ik te zien zou zijn in het programma van Paul de Leeuw.

Toen ik op Utrecht Centraal overstapte richting Hilversum, belde de redacteur wéér. Ik nam mijn mobiel op en riep opgewonden: “Ik sta nu op centraal! Ben er binnen een half uurtje!”

Waarop de redacteur antwoordde: “Eh, ik heb vervelend nieuws voor je. Paul heeft toch liever een andere gast in zijn show. Sorry.”

Ik was zo verbouwereerd dat ik niets meer kon zeggen, behalve dan: “Nou dan ga ik maar weer naar huis.”

“Ik vind het fijn dat je het zo sportief opvat,” zei de redacteur nog.

Dit soort streken wordt vaak geleverd. Een neef van mij is een redelijk bekende strafpleiter. Hij mocht aanschuiven in de talkshow van Jeroen Pauw en was zelfs zo’n belangrijke gast dat hij met een taxi werd opgehaald. Maar ergens halverwege de rit kreeg ook hij het beruchte telefoontje. De taxi kon omkeren.

Sterker nog, het komt zelfs voor dat een gast al geschminkt en wel in de studio zit en hij alsnog wordt bedankt. Vanwege iets actueels dat net, enkele minuten eerder, in het nieuws was. Wat dat betreft kennen televisieprogramma’s geen enkele gêne.

Valt daar iets tegen te doen? Het antwoord is natuurlijk: nee. Zelf was ik in ieder geval zo slim om bij de redactie van Paul de Leeuw een schadeclaim in te dienen, zogenaamd omdat ik voor dat optreden een goedbetaalde freelance-klus had afgezegd. De vergoeding was voor het programma geen enkel probleem. En zo hield ik er dan toch nog een flink geldbedrag aan over.

Ook mooi.

_Advertentie.