Colleges Happiness
Iedereen is wanhopig op zoek naar geluk. Niet voor niets zijn op Amerikaanse universiteiten colleges ‘happiness’ ongekend populair.
Hier in Nederland is het niet veel anders. Stap een boekhandel binnen en je wordt bedolven onder de geluksboeken: ‘De logica van geluk’, ‘De kunst van goed leven’, ‘De kracht van het NU’ en ‘Vind je ikigai – de Japanse geheimen voor een lang, gezond en gelukkig leven’.
Geluk is maakbaar, is steeds de boodschap. Geluk is een formule die je alleen maar hoeft toe te passen. Daarom hebben grote bedrijven tegenwoordig allemaal een CHO in dienst, oftewel een Chief Happiness Officer, verantwoordelijk voor de gelukkige werknemer. Want een gelukkige werknemer is 50 procent minder ziek dan een ongelukkige werknemer. Tel uit je winst! Daarom maakt de CHO gebruik van ‘positieve psychologie’, die werknemers leert dat zij altijd gelukkig kunnen zijn óf worden. Zolang je maar volhardt, want geluk creëer je elke dag weer, in het hier en het nu!
Met andere woorden: als het je niet lukt gelukkig te zijn, dan ligt dat toch echt grotendeels aan jezelf. Niet gelukkig zijn is de nieuwe welvaartsziekte. Want geluk heb je in de hand. Het is een doel dat je kunt nastreven: wie hard werkt, die boekt successen. En succes maakt gelukkig, zo simpel is het.
Vragen doemen op. Is geluk wel na te streven? Misschien werkt het juist andersom. Misschien word je pas écht gelukkig wanneer je al dat krampachtige streven juist los durft te laten. Sterker nog, misschien bén je al gelukkig, maar voelt het alleen niet zo. Net zoals je ook heel ziek kunt zijn zonder dat je het merkt.
Al dat getob over gelukkig zijn. Wie in een sloppenwijk in Calcutta woont, die breekt zich niet het hoofd over de vraag of hij ‘zijn authentieke zelf’ wel kent, om vervolgens te besluiten dan maar een tweede huisje in Frankrijk te kopen.
Wanhopig op zoek zijn naar geluk is nu eenmaal een luxe die niet iedereen zich kan permitteren.