Wereldpostunie

Ik heb een vriend die als manager bij de post werkt. Een andere vriend stuurt hem steevast een kaartje als hij ergens is. ‘Voor de volumes’ schrijft hij er dan op. De post is immers een krimpmarkt.

Een tijdje terug hadden we het erover wie die kaartjes eigenlijk betaalt. Je koopt immers maar in één land een postzegel, terwijl twee postbedrijven ervoor moeten werken. En je kunt niet zeggen dat zich dat vanzelf compenseert.

Hij vertelde dat er eens in de paar jaar een overleg van alle posterijen is, een soort Verenigde Naties voor postbezorgers. Daar worden verdeelsleutels afgesproken. Ieder land betaalt de komende jaren dan een bepaalde bijdrage om de internationale post te bekostigen, conform de hoeveelheid post die het verstuurt en ontvangt.

Anders dan de post is de uitwisseling van studenten wel een groeimarkt. Steeds meer Europese jongeren kiezen voor een studie in het buitenland. Vooral studenten uit jonge EU-landen kiezen een opleiding in landen als Oostenrijk, Duitsland of in toenemende mate Nederland.

Universiteiten komen hierdoor in een catch 22: omdat sommige universiteiten in Nederland veel buitenlandse studenten trekken, moeten zij dat ook doen. Ze krijgen immers betaald per student. Daardoor groeit vrijwel iedere universiteit als kool, waardoor het budget per student juist daalt.

Op de langere termijn wordt zo’n situatie onhoudbaar. Het kan niet zo zijn dat landen als Oostenrijk gedwongen worden veel geld aan hoger onderwijs te spenderen, terwijl een land als Cyprus zowat 90 procent van haar studenten ziet vertrekken en daardoor bijna niets aan universiteiten betaalt.

Wellicht moet de EU eens langs gaan bij de Wereldpostunie. Een verdeelsleutel, waarbij landen afspreken dat netto-ontvangers van studenten gecompenseerd worden door netto-verzenders, is geen slecht idee.

_Advertentie.