De universiteit als sterattractie

Wel naar de universiteit, maar geen collegegeld betalen? Dat kan ook. Met de wandelgids Wandelen naar de campus loop je op en om alle universiteiten in Nederland. Bijvoorbeeld in Tilburg. In gezelschap van Universfotograaf en wandelaar Dolph Cantrijn, proberen we de wandeling over en rond de Tilburgse campus uit.

Voor een wandeling als deze is geen beter gezelschap denkbaar dan Dolph Cantrijn. Als fervent wandelaar liep hij al eens het land rond, langs de grenzen en de kust, en schreef daarover ook het boek Nederland rond in 80 dagen. Bovendien heeft hij hier gestudeerd, woonde jarenlang aan de Verbernelaan, is hier docent geweest en is daarna één van de vaste Univers-fotografen geworden. De campus en omgeving kent hij als zijn broekzak. Het boek is door auteur Paul Kurstjens geschreven met bezoekers van buiten de stad in gedachten. Zo’n beetje alle wandelingen beginnen en eindigen dan ook op een station. Tijdens de reis ernaartoe heb je mooi tijd om te lezen over de geschiedenis van de universiteit, de oprichter en de ontwikkeling van de campus en de stad in de loop der jaren. Ook kun je alvast de korte stukjes lezen over de bijzondere dingen of gebouwen die je tijdens je wandeling tegen gaat komen. In de beschrijvingen van de Tilburgse bijzonderheden ontbreekt er in ieder geval één, vinden Dolph en ik.

Het boek meldt wel dat je in het bos loslopende studenten kunt tegenkomen, maar zegt niets over Siberische grondeekhoorns. Terwijl volgens campuskenners en Wikipedia de Oude Warande de enige plek in Nederland is waar het diertje in het wild voorkomt. Die diertjes en de oude poort langs de Bredaseweg zijn het enige wat er nog overgebleven is van het oude dierenpark dat hier vroeger zat, weet Dolph. Een blik op de routekaart leert dat het zelf meebrengen van water en brood niet per se noodzakelijk is. Je loopt van Boerke Mutsaers, via De Zeven Geitjes, richting uitspanning de Grotto en dan via Auberge du Bonheur weer terug naar de campus met alle horecavoorzieningen van dien. Een eventuele latere hongerklop kan zonodig nog te lijf gegaan worden op het Professor de Moorplein.

We zien in de lage begroeiing iets bewegen. Wat is dat? Een vogel?

Dat is nuttige informatie als we op een zeer zomerse maandagmiddag aan de wandeling beginnen. Netjes de route volgend beginnen we op station Tilburg Universiteit, langs Boerke Mutsaers, richting het Wandelbos.

Meteen zien we in de lage begroeiing aan de bosrand iets bewegen. Wat is dat? Een vogel? Dolph met zijn scherpere ogen, ziet het: een Siberische grondeekhoorn! Echt? Ja, echt. We zien niet één, maar twee grondeekhoorns snel maar vrolijk het bos in dartelen.We kuieren rustig verder het bos in en al snel blijkt het ook een wandeling door het volwassen leven van Dolph Cantrijn te zijn. Kijk daar, dat is de speeltuin waar hij zijn dochter mee naar toe nam. En zometeen komen we bij een vijver met mooie moerascipressen, kondigt hij aan. Even later zijn ze in volle glorie te bewonderen. Hij heeft ze al regelmatig in opdracht gefotografeerd, vooral in de lente en de winter zijn ze goed voor iconische natuurplaatjes. Even verderop in het bos aan de andere kant van het spoor wijst hij op een trapveldje. Daar ging hij, toen hij nog docent was, met zijn collega’s van de economische faculteit een keer per week voetballen. In het bos spot Dolph nog een andere Aziatische exoot die zich in het bos gevestigd lijkt te hebben, maar nu kijkt hij er zorgelijk bij. “Dit is echt een probleem van de toekomst. Japanse duizendknoop. Het overwoekert alles boven de grond én onder de grond. Door het uitgebreide wortelstelsel is het nauwelijks te bestrijden. En het groeit zelfs door beton heen.”

Na bosrustpunt de Grotto te zijn gepasseerd, verlaten we bij Auberge du Bonheur het bos. Daar zien we iets opmerkelijks. Een onbemand kassaloket voor toegangskaartjes voor het bos. Verzochte entree (alleen pin): volwassenen € 7,50, studenten € 5,00, staat de lezen op de ruit. Het blijkt te maken te hebben met jaarlijks in het bos terugkerende kunstproject Lustwarande. Bezoekers daarvan wordt zo verzocht om een vrijwillige bijdrage, bijvoorbeeld de som van het voorgestelde prijskaartje. Via de Bredaseweg lopen we de woonwijk in die ‘oorspronkelijk bedoeld was voor professoren’ en bekijken daar ook even het kapelletje, nog ontworpen door Jos. Bedaux, architect van veel van de campusbebouwing, bijvoorbeeld Cobbenhagen, Koopmans en Simon. En dan is het tijd voor de sterattractie van deze wandelingen: de universiteit zelf.

Met wat geluk of goede timing zie je mogelijk een pinguïnparade van professoren in toga op weg naar een promotie

We gaan het Cobbenhagengebouw binnen en lopen tussen de studenten in de koffiekamer ‘New Dutch’ door, richting aula. Met wat geluk of goede timing kan de bezoeker van buiten daar mogelijk een minicortège (pinguïnparade van professoren in toga) op weg naar een promotie bewonderen. Door de glazen gang komen we via het Koopmans weer buiten, de campus op. We lopen langs Prisma, om de vijver achter de bibliotheek heen en keren dan terug op de campusboulevard. Voor bezoekers van buiten mogelijk hoogst interessant, studenten en wetenschappers in hun eigen habitat zien, maar voor ons is dat dagelijkse kost. Wij komen oude bekenden tegen, dat dan weer wel.

De tocht gaat verder richting De Moorplein, Reitse Poort, studentenkerk Maranatha, sportcentrum en dan belanden we bij de studentenflats aan de Verbernelaan, de laatste bezienswaardigheid van de tocht en voor Dolph een bron van nostalgie. “Daar heb ik acht jaar gewoond,” wijst hij een kamer aan, “kijk, de gordijnen zijn nog precies hetzelfde. En daar, onder in het gebouw, zat boekhandel Gianotten. Daar is een moord gepleegd, dat was een crime passionel.”

‘Mijn verjaardagsfeest liep enigszins uit de hand, zes man politie kwam binnen en nam de stereo in beslag’

Dat was overigens wel voor zijn tijd, in 1983. Wel heeft hij nog vele huisfeesten in de flats meegemaakt, ‘die waren legendarisch’. Bij één ervan, die van hemzelf, leidde dat zelfs tot een politieinval. “Mijn verjaardagsfeest liep enigszins uit de hand. Zes man politie kwam binnen en nam de stereo-installatie, die ik van mijn buurvrouw had geleend, in beslag.” Na twee rechtszaken kwam hij ervanaf met een boete van 175 gulden. De stereo kon terug naar het buurmeisje. Na een kuiertocht van 7,5 kilometer komen we na een kleine twee uur weer aan bij station Tilburg Universiteit, ook het eindpunt. Bij een biertje op het Esplanadeterras mag Dolph zijn deskundige eindoordeel over de wandeling geven. Dat blijkt zeer positief. “Er is genoeg horeca onderweg, bij veel wandelingen is dat altijd maar de vraag. Ik geef het een acht. Je ziet veel natuur en je komt op verrassende plekken. Het is echt een hele leuke wandeling.”

Wandelen over de campus van Paul Kurstjens (198 pagina’s) is te bestellen bij uitgeverij Gegarandeerd onregelmatig.

_Advertentie.