‘Indoctrinatie’
Linkse indoctrinatie in het onderwijs bestaat net zomin als rechtse indoctrinatie, betoogt columnist Henk Strikkers. Docenten moeten slijpstenen zijn voor jonge geesten. En ja, dat levert soms vonken op.
Het is 2003. Ik zit in het derde jaar van het vwo. Het is een warme middag. We hebben Frans. Mevrouw Schlimm buigt zich voorover en rommelt wat in haar metalen bureau. Iedereen weet wat er gaat volgen. Ze had het in het begin van het jaar al aangekondigd. ‘Als ik ineens stilval heb ik een vapeur. Ga dan maar gewoon door waar we gebleven zijn.’ Haar hoofd wordt rood. Ze wappert met een hand totdat ze haar elektrische waaier heeft gevonden.
Egbert-Jan, zoals altijd in overhemd en ribbroek gestoken: ‘Mevrouw? Mag ik even van de pauze gebruik maken? Binnenkort zijn de verkiezingen…’ ‘En jouw ouders stemmen zeker VVD?’ Gegrinnik. ‘Ja.’ ‘En jij? Wat zou jij doen als je zou mogen stemmen?’ ‘Ook VVD.’ ‘Dan ben je er vroeg bij. De meeste mensen gaan pas rechts stemmen als ze zo oud en wijs genoeg zijn als ik.’
Wie stemt er rechts van het midden?
Het is 2007. Introductie van de universiteit. Ik heb gekozen voor rechten en economie in de meest linkse stad van Nederland. Wederom is het warm. We zitten op een terras op de markt. Lang is het onderwerp gemeden, maar het gaat over politiek. Onze mentoren vragen waar we op stemmen.
‘VVD’, ‘VVD’, ‘PVV’, ‘VVD’. Ik zie dat er nog maar twee mensen voor mij zijn. ‘VVD’. Ik raak lichtelijk in paniek. Naast me zit een van mijn mentoren. ‘Niet schrikken,’ zegt hij. ‘Ik was vorig jaar een jaar lang bestuurslid van de Jonge Socialisten, de jongerenvereniging van de PvdA.’ Er wordt gelachen alsof hij een grap maakt. ‘En jij, Henk?’ Ik lieg.
Anderhalve week later. Inleiding van de studie economie. Voor een zaal met zo’n honderd studenten staan twee mannen in twee pakken met twee grijnzen. Ze vertellen hoe het eerste jaar eruit ziet en stellen wat vragen om in te schatten wie wij zijn. ‘Hoeveel van jullie stemmen rechts van het midden?’ Ongeveer een derde van de studenten steekt zijn hand op. De mannen lachen. ‘Dit doen we altijd. Aan het eind van het eerste jaar doen we het nog een keer en dan is het altijd twee keer zoveel.’
Land vol botte zielen
Het is 2019. De partij die de grootste gaat worden in de Eerste Kamer start een meldpunt over ‘indoctrinatie’ in het onderwijs. Dat het een regelrechte intimidatie van andersdenkenden is mag duidelijk zijn bij een partij wier partijleider een week eerder stelde dat universiteiten dit land ondermijnen en wier Youtubekanaal volstaat met aantijgingen tegen ‘links onderwijs’.
Er is geen linkse indoctrinatie in het onderwijs, evenals er geen rechtse indoctrinatie in het onderwijs is. Van docenten kun je niet verwachten dat ze hun mensbeeld of hun ideologie thuislaten zoals ze een koffertje thuislaten.
Docenten zijn slijpstenen voor jonge geesten. Dat levert soms stroefheid en soms vonken op, bij iedere leerling. Dat moet je niet melden, daar moet je van leren. Op een land vol botte zielen zit namelijk niemand te wachten.