Een duurzaamheidsoffensief
Tromgeroffel en trompetgeschal: begin deze maand opende er een ‘duurzaamheidsfabriek’ op de universiteit.
De Sustainability Factory moet ‘losse inspanningen van studenten en medewerkers om Tilburg University duurzamer te maken coördineren,’ zo schreef Univers. Dat Tilburg zich eindelijk aansluit bij de universiteiten die een green office of een vergelijkbaar kantoortje hebben is goed nieuws, te meer omdat Tilburg University op dit moment nog niet echt een voorloper op het gebied van duurzaamheid is. En daarbij gaat het niet alleen om haar CO2-voetafdruk.
In diezelfde week bleek namelijk dat Tilburg University de universiteit is waar de meeste universitair docenten (UD’s) een tijdelijk contract hebben. Drie van de vijf Tilburgse UD’s is een flexwerker. Voor de duidelijkheid: het gaat hierbij niet om de docenten die nog niet gepromoveerd zijn en moeten inspringen als er in een jaar iets meer studenten zijn dan gepland. Dit zijn mensen die gepromoveerd zijn, vaak als onderzoeker gewerkt hebben, over het algemeen al eind dertig zijn – of nog ouder – en die zowel onderwijs geven en onderzoek verrichten, en vaak ook nog de examencommissies bemensen en over de toekomst van het curriculum nadenken.
Volgens veel universiteiten zijn tijdelijke contracten voor docenten nodig omdat studentenaantallen schommelen en omdat niet van tevoren zeker is hoeveel onderzoeksgeld een universiteit binnenhaalt. Op papier lijken dat redelijke argumenten, maar een flexibele schil van meer dan de helft van je personeelsbestand is wel erg gortig.
Bovendien lijkt Tilburg University niet eens haar best te doen om de doorgeschoten flexibilisering een halt toe te roepen. Een kop uit 2017: Meer academici met vaste baan, maar niet aan Tilburg University. Twee jaar later: Aantal flexwetenschappers daalt, maar niet bij Tilburg University. En nu is het dus weer prijs, zo berekende het Rathenau Instituut.
Dat is opvallend voor een universiteit die prioriteit te willen maken van duurzaamheid. Duurzaamheid is namelijk meer dan zonnepanelen neerleggen en afval scheiden. Duurzaamheid is ook zorgen voor je eigen toekomst en de vraag is of je dat doet als je 60 procent van je universitair docenten een tijdelijk contract aanbiedt. Een vast contract geeft namelijk niet alleen zekerheid voor een werknemer, maar ook voor een universiteit.
Docenten met een tijdelijk contract zullen eerder geneigd zijn rond te kijken naar vacatures, vooral als ze op andere universiteiten wel een vast contract kunnen krijgen. Bovendien vergt het ook veel van de medewerkers met een vast contract wanneer zij steeds nieuwe collega’s moeten inwerken, ervan uitgaand dat Tilburg University geen misbruik maakt van tijdelijke contracten door mensen onfatsoenlijk lang aan het flexwerklijntje te houden. Juist wanneer collega’s weten wat hun sterke en zwakke punten zijn en hoe ze in een team werken, kunnen ze elkaar beter maken. Daarenboven zullen medewerkers die wat langer op een plek zitten weten wat er misging bij een vorige curriculumherziening of bij de vorige keer dat er wat minder eerstejaars kwamen.
Een universiteit die minder dan de helft van haar universitair docenten vast aan zich bindt neemt onnodig grote risico’s. Het zou goed zijn als Tilburg University haar duurzaamheidsoffensief dan ook zou uitbreiden naar haar personeelsbeleid.
Advertentie.
