Werken aan een wereld na corona
Toch een EU-akkoord over miljarden giften en noodleningen voor landen die getroffen zijn door de coronacrisis. Een belangrijke stap voor het herstel van Europa, vindt tophoogleraar economie Sylvester Eijffinger. De burger moet echter ook zelf het roer drastisch omgooien, zo betoogt hij in het boek dat hij samen schreef met Prins Carlos de Bourbon de Parme en theoloog Paul van Geest.
1. Professor Eijffinger, het duurde lang voordat het akkoord er was en dat kwam mede door onze ‘zuinige’ premier Mark Rutte, die eerdere voorstellen steeds blokkeerde. Veel economen vonden dat Rutte vrijgeviger had moeten zijn jegens de Zuidelijke lidstaten. Wat vindt u van de opstelling van Rutte?
“Hij heeft de poot stijf gehouden en dat heeft hij heel goed gedaan, anders dan de Duitse bondkanselier Angela Merkel, die kennelijk al met een Europese post in haar hoofd zit. Luister, Rutte is met zijn kabinetten echt behoorlijk streng geweest voor de Nederlandse burgers, het was veel bezuinigen en hervormen. Daarom staan wij er zo goed voor nu en kunnen we diep in de buidel tasten om de Nederlandse economie enigszins draaiende te houden. Maar dan valt het toch niet te verkopen aan Nederlanders om het spaargeld uit te delen aan landen die nauwelijks hebben hervormd, de pensioenleeftijden niet hebben verhoogd en belastingontduiking niet hebben aangepakt?”
2. In de essaybundel over het post-coronatijdperk, dat u samen schreef met Prins Carlos de Bourbon de Parme en theoloog Paul van Geest, wordt het Bijbelse verhaal van de verloren zoon aangehaald als richtinggevend. Past dit verhaal wel bij de opstelling van Rutte?
“Zeker wel. De zoon verlaat het gezin om zijn erfenis te potverteren, maar wanneer hij platzak terugkeert, wordt hij weer in genade opgenomen. Vergeving komt eerst, maar vervolgens zal de zoon ook bijgebracht krijgen dat het niet nog een keer mag gebeuren. De Nederlandse regering heeft altijd gezegd Italië te willen helpen met giften voor directe kosten gerelateerd aan corona, zoals medische kosten. En daarbij komen nog giften en goedkope leningen die de zuidelijke landen krijgen als ze inderdaad doen wat ze beloven en beginnen met het toekomstbestendig maken van hun economie.”
3. Jullie leggen in het boekje ook veel nadruk op de rol van de burger. Wat zal er voor ons veranderen?
“Veel van wat we gewend zijn te doen, kan niet meer. Zoals goedkoop vliegen om bij wijze van spreken even boodschappen te doen in Milaan. Een economie moet groeien, maar niet door meer en meer massaconsumptie. Het moet naar een circulaire economie die duurzaam is. In de periode van lockdown sprak ik elke twee weken met Prins Carlos en Paul over dit soort thema’s en we kwamen gezamenlijk tot de conclusie dat corona vooral een wake up call is die laat zien wat allang had gemoeten.
“Voormalig rector Emile Aarts nodigde ons uit om een Engelstalig stuk te maken over dit thema en zo kwamen we op het idee om ook een boekje uit te brengen voor een algemeen publiek. Met bijdragen vanuit onze eigen expertise. We voelden allemaal de urgentie, het leek zichzelf te schrijven. In vier weken was de tekst af.
4. Het lijkt alleen niet bij iedereen door te dringen. Op sommige plekken wordt alweer als vanouds gefeest. Wat denkt u hiervan?
“In Nederland had je een stuk of duizend festivals, te krankjorum voor woorden. Die zullen volgend jaar niet door kunnen gaan, want een pandemieverzekering is niet te betalen. Maar inderdaad zien we nu weer toerisme en ook opnieuw brandhaarden van Covid-19. Om ons voorlopig weer echt veilig te kunnen wanen, hebben we een vaccin nodig. Oxford lijkt goed op weg te zijn met de ontwikkeling ervan en ik verwacht wel dat het er komt ergens in het najaar. We mogen echter niet zomaar vergeten dat, als we weer terugvallen in ons oude consumptieve leventje, een nieuwe pandemie vroeg of laat de kop zal opsteken.”
5. Hoe staat het eigenlijk met de interesse voor het boek?
“Het gaat geweldig, we zijn in een paar dagen tijd al toe aan een vierde druk. Het is natuurlijk ook een fijn handzaam boekje van zo’n zestig pagina’s. En deels geschreven door iemand van het Koninklijk Huis. Ha, zo vaak zie je dat niet, dat een Prins zelf iets schrijft. Meestal neemt zo iemand vooral boeken in ontvangst.”
Wat is wijsheid. Enige gedachten over de natuur, de economie en de zin van het leven na de coronacrisis, Carlos de Bourbon de Parme, Sylvester Eijffinger en Paul van Geest. Uitgeverij Adveniat, 64 blz. € 14,90.
Advertentie.
