Beatrix: ‘Ik ben niet altijd zo serieus en toekomstgericht geweest’

Beatrix: ‘Ik ben niet altijd zo serieus en toekomstgericht geweest’

Hoe ziet je leven eruit sinds je bent afgestudeerd? Die vraag stelden we vier kersverse alumni van Tilburg University. Ze vertellen over hun studie en drijfveren, de laatste loodjes in coronatijd en hun toekomstplannen. Deze week: Beatrix Darantinao (25), zittingsgriffier bij de Rechtbank Rotterdam. Na het overlijden van haar zus koos zij een ander levenspad.

Beatrix Darantinao, thuis in Rotterdam. Foto: Dolph Cantrijn

“De omslag van student naar werkende is voor mij heel natuurlijk gegaan. Al tijdens de hbo-opleiding rechten en ook tijdens mijn studie rechten aan Tilburg University was ik rechtspraak reporter. In die rol interviewde ik rechters, advocaten en andere medewerkers in de rechtspraak. Zo kreeg ik een goede indruk van dat wereldje. Ik heb dat gedaan met het oog op de toekomst. Dankzij dit vrijwilligerswerk kreeg ik een stageplek bij de rechtbank en rolde ik in mijn huidige baan als zittingsgriffier.

“Zo serieus en toekomstgericht ben ik niet altijd geweest. Dat ik zo in het leven sta, heeft alles te maken met mijn zus. In het jaar dat ik eindexamen deed, is zij overleden. Ze was 20 en studeerde rechten, ik was 17 en zat nog op de havo. Destijds was ik heel anders: ik leefde bij de dag, dacht niet zo goed na en maakte plannen waar ik op dat moment blij van werd.

“Mijn zus was juist iemand met een doel voor ogen, waar ze helemaal voor ging. Zij zat in het derde jaar van haar rechtenstudie en was zó enthousiast over de dingen die ze leerde. Ik luisterde daar naar, maar dacht niet: dat wil ik ook! Ik wilde toen liever stewardess worden of zangeres.”

Keerpunt

“Het gebeurde binnen vijf dagen, heel onverwachts in de zomer van 2012. Mijn zus had koorts en was zwak. De huisarts zag een jonge meid, schreef medicatie voor en zei: ‘Laat het een paar dagen rusten’. Mijn ouders hadden al snel een slecht voorgevoel en namen haar mee naar verschillende artsen in de hoop dat ze verder werd onderzocht, maar tevergeefs.

“Op de vijfde dag zei ze dat ze niet goed kon ademen en naar het ziekenhuis wilde. Ze viel flauw en mijn ouders probeerden haar te reanimeren. De ambulance arriveerde en uiteindelijk werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Uren later kwamen er drie doctoren de wachtkamer binnen, ze zeiden: ‘Sorry, we hebben alles gedaan wat we konden, maar uw dochter is overleden.’

Ik dacht: neem je verantwoordelijkheid, wees niet langer bitter

“Dat was het keerpunt in mijn leven. De reden waardoor ik ben wie ik nu ben. Lange tijd was iedereen thuis terneergeslagen. In die rouwperiode hoorde ik allemaal mooie verhalen over mijn zus en besefte ik hoe bijzonder zij was. Zo standvastig en positief, ze dacht aan de toekomst en tegelijkertijd was ze er voor haar medemens.

“Op een gegeven moment ging er een knop om, ik dacht: ‘Je bent de enige dochter, je kunt beter een rots zijn voor je ouders dan dat je zelf ook zinkt. Neem je verantwoordelijkheid, wees niet langer bitter.’”

Van VMBO’er naar meester in de rechten

“Ik sta positief in het leven, daar kies ik bewust voor. Ik haal veel kracht uit de optimistische levensinstelling van mijn zus en vooral uit mijn geloof in God. Ik hoop dat ik dat uitstraal naar anderen.

“De stappen die mijn zus niet kon voortzetten wil ik oppakken. Rechten studeren kwam nooit in me op, ik dacht dat ik dat niet kon. Ik ben begonnen op het vmbo en ben stap voor stap naar boven geklommen. Ik wist dat ik een doorzetter was, maar mijn zus heeft me een extra push gegeven. En ik vind het super interessant, anders zou ik het niet volhouden.

Ik hoor bijna elke werkdag heftige verhalen

“Nu werk ik als zittingsgriffier bij het Kabinet rechter-commissaris. Ik ondersteun de rechter-commissaris bij de voorgeleidingen van verdachten en bij getuigenverhoren. Er komen over het algemeen de wat zwaardere strafzaken voorbij. De ene keer gaat het bijvoorbeeld om een moord, de andere keer om een enorme drugssmokkel of mensenhandel. Ik hoor bijna elke werkdag heftige verhalen, maar dat laat ik mijn functioneren niet beïnvloeden.

“Tijdens mijn stage was het natuurlijk wennen, toch besefte ik al snel dat dit proces nodig is zodat de rechter tot een weloverwogen en rechtvaardige beslissing kan komen. Door het leveren van gerechtelijke stukken draag je uiteindelijk bij aan een hoger doel.”

Dromen over ondernemerschap

“Op dit moment zit ik hier goed, maar ik houd mijn ogen zeker open voor interessante vacatures. Advocaat-stagiair, jurist bij een bedrijf of een functie bij een overheidsinstantie. Ooit wil ik rechter worden. Ik houd ervan om te luisteren naar mensen, om belangen af te wegen en te kijken naar de één en naar de ander. In welk rechtsgebied weet ik nog niet.

“Strafrecht, jeugdrecht, arbeidsrecht en aansprakelijkheidsrecht, ik vind het allemaal leuk. Alleen fiscaal recht vind ik niks, dat kan ik wel met zekerheid zeggen, haha. Een andere droom is het ondernemerschap. Zelf iets opzetten met als primair doel om van meerwaarde te kunnen zijn voor velen.

“Ik ben heel benieuwd waar ik uiteindelijk terechtkom. Ik denk wel twee keer na voor ik dingen doe, dus het zal een bewuste keuze zijn. Naast werk en carrière wil ik bovenal een beter mens zijn. Niet alleen voor mezelf, ook voor anderen. Dat houd ik altijd in mijn achterhoofd.”

Lees ook de verhalen van Nick, Fleur en Niels in de serie: Klaar met studeren, en dan?

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.