Sema Keskin ging viral met petitie over collegegeld

Ruim vijftigduizend handtekeningen haalde Sema Keskin (22) op met haar petitie voor compensatie van het collegegeld in coronatijd. Ze kwam ermee in de Tweede Kamer, en zelfs op het achtuurjournaal. Met Univers blikt de studente van Tilburg University terug op een enerverend jaar, waarin ze regelmatig kritiek leverde op digitaal onderwijs. “Achteraf gezien ben ik de petitie misschien te snel gestart.”

“Toen de universiteit in maart dichtging, stond de tentamenperiode van blok drie voor de deur. Mijn goede voornemen voor 2020 was om hard te studeren, zodat ik zonder problemen het tweede jaar van mijn bachelor Psychologie zou kunnen afronden. Ik ben me al aan het oriënteren op een masteropleiding, en wil graag hoge cijfers halen.

“De overgang van fysiek naar digitaal onderwijs in die eerste maanden was moeilijk. Bij psychologie moesten wij als studenten het allemaal maar uitzoeken en op eigen houtje doen. In plaats van live colleges kregen we PowerPointpresentaties toegestuurd. We kregen stapels literatuur om door te nemen, maar vragen stellen kon niet. De interactie met docenten was verdwenen, sommigen waren wekenlang onbereikbaar.

“Toen de tentamens werden geannuleerd, sloeg de stress toe. Omdat ik niet wist wat er van me werd verwacht voor het afronden van mijn vakken en bang was voor studievertraging, ben ik heel hard gaan werken. Mijn dagelijkse mantra was: ik wil geen vertraging oplopen door corona. Ik begon om negen uur ’s ochtends met studeren, en stopte ’s avond om elf. Ik sliep slecht door de stress, en mijn ouders en zus, bij wie ik woon, zagen aan me dat ik erg gespannen was.”  

Geen LOI-cursus

“In de groepsapp van mijn studie las ik dat anderen die stress ook hadden. Mijn medestudenten konden hun docenten ook niet bereiken, en zagen dat de kwaliteit van de colleges snel achteruitging. We konden bovendien geen gebruik meer maken van de faciliteiten, zoals de UB. Terwijl sommigen in persoonlijke omstandigheden zaten waardoor ze echt niet thuis konden studeren.

“Natuurlijk is een wetenschappelijke studie voor een deel zelfstandig. Je leert voor jezelf te denken en hoe je een onderzoek opzet. Maar de randzaken en de faciliteiten moeten wel in orde zijn, anders is het net alsof je een zelfstudie of een LOI-cursus doet. Doordat ik bij anderen terugzag waar ik zelf ook tegenaan liep, dacht ik op een gegeven moment: ‘Wat is dit nou? Dit is niet waar ik collegegeld voor betaal.’ Toen ben ik mijn petitie gestart voor de compensatie van het collegegeld.’”

Gehoord worden

“Aanvankelijk deed de petitie niet zoveel, hij bleef hangen op zo’n zevenhonderd handtekeningen. Ik heb me toen wel afgevraagd hoe dat kwam, en of het omschakelen op thuisonderwijs aan andere hogescholen en universiteiten beter verliep. Of overdreef ik misschien? Later kreeg ik berichtjes van studenten door het hele land, die vertelden dat ze de situatie die ik beschreef zo herkenbaar vonden.

“In augustus nam de NOS contact met me op. Ze wilden graag mijn medewerking bij een item over de problemen bij digitaal onderwijs. Daar heb ik een paar dagen over nagedacht, ik wist niet zeker of ik die aandacht wilde.

Binnen een dag kwamen er twintigduizend handtekeningen bij

“Ik besloot om het wel te doen omdat ik het belangrijk vond dat de situatie zoals die was, en eigenlijk nog steeds is, bekend werd. Studenten worden niet gehoord door de politiek, en ik hoopte dat mijn verhaal zou kunnen laten zien dat studenten kampen met slecht onderwijs. 

“De video op het journaal van acht uur was het begin. Andere media pikten de petitie ook op, en binnen een dag kwamen er twintigduizend handtekeningen bij. Mijn zus en ik zaten de hele tijd op F5 te drukken. Ik had verwacht dat het hard zou gaan, maar het was alsnog overweldigend.

“Mijn familie was supertrots, dat was leuk om mee te maken. Ik heb daarna een paar regionale kranten gesproken, maar op een gegeven moment was ik dat wel zat. Iedereen belde tegelijkertijd, en je krijgt steeds dezelfde vragen.”

Egoïstisch

“Mijn omgeving heeft me gewaarschuwd, toen ik ze vertelde over het berichtje dat ik van de NOS kreeg. ‘Weet je het wel zeker?’ vroegen ze. ‘Je zult vast positieve reacties krijgen, maar ook een heleboel negatieve.’ Dat klopte natuurlijk. Oudere mensen, de niet-studenten, waren erg kritisch over mijn verzoek om het collegegeld te compenseren, en lieten vooral in Facebookreacties van zich horen.

“Ze schreven dingen als: ‘Luie studenten, stop eens met zeuren’. Of: ‘Wat zijn jullie toch verwend!’ Ik vind het jammer dat ze ons over één kam smeren. Het cliché dat studenten alleen maar feesten klopt niet. Er zijn veel studenten die hun studie heel serieus nemen. Gelukkig waren er ook ouders die mijn standpunt steunden, ouders die net als de mijne zagen dat het studeren vanuit huis veel stress veroorzaakte bij hun kinderen.

Ik deed het voor de studenten die ik zie worstelen

“Ook kreeg ik een negatieve reactie van een vriend. Hij noemde me egoïstisch, omdat ik deze actie ben gestart. Dat vond ik onterecht. Ik deed het niet voor mezelf, maar voor de studenten om me heen die ik zie worstelen.

“Ik lig ondanks alles nog op schema, maar met anderen gaat het niet zo goed. Hij dacht dat ik het alleen om het geld deed, maar ik wil aandacht en een tegemoetkoming. Dat mag ook in de vorm van kwijtschelding van een aantal studiepunten, ik noem maar wat.”

Naar de Tweede Kamer

“In oktober had ik een afspraak in de Tweede Kamer, waar ik mijn petitie aanbood aan leden van commissie voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Dat was heel leuk maar ook spannend, ik moest de leden namelijk vijf minuten lang toespreken. De trein die ik naar Den Haag nam, was ook nog eens vertraagd en ik kwam daardoor bijna te laat. Toen ik voor het gebouw van de Kamer stond, sloegen de zenuwen nog eens extra toe.

“De Tweede Kamerleden reageerden behoorlijk positief op mijn verhaal, ik had de indruk dat ze het serieus namen. Er zijn het afgelopen jaar meerdere moties ingediend tijdens Kamerdebatten, met de intentie studenten te compenseren voor het slechte onderwijs.

“Maar de laatste tijd ligt het stil. Volgens mij komt dat door minister Van Engelshoven. Zij heeft pas nog gezegd dat de kwaliteit van het onderwijs ‘niet slechter is, maar anders.’ Die mening deel ik zeker niet.”

Te snel geweest

“Hopelijk pakt de Tweede Kamer het thema weer op. Op dit moment vind ik het onderwijs nog niet veel beter dan in het voorjaar. Bij mijn studie is het fysieke onderwijs niet opgestart, en hoewel werkcolleges iets interactiever zijn, zijn hoorcolleges nog steeds vaak simpelweg PowerPoints.

“Ik weet dat docenten en hoogleraren enorm veel kennis in huis hebben, en het is zo jammer dat er geen mogelijkheid is om langere discussies met ze te voeren, of ze aan te spreken in de pauze. Zoom laat dat soort gesprekken gewoon niet toe.

Ik heb misschien te snel gehandeld

“Mijn eigen docenten hebben niet gereageerd op de petitie, maar online heb ik wel reacties gelezen van wetenschappelijk personeel. Ik kan me voorstellen dat het verzoek om compensatie voor hen voelt als een persoonlijke aanval. Zij moesten zich natuurlijk ook aanpassen aan het thuiswerken, en hebben het lastig gehad met het wennen aan lesgeven, misschien zelfs wel met kinderen thuis.

“Terugkijkend op het jaar denk ik dat ik misschien iets te snel gehandeld heb, ik had de situatie een maand of twee, drie, langer aan kunnen kijken.

“Ik verwacht niet dat mijn medestudenten en ik dit collegejaar nog fysiek onderwijs zullen hebben. Straks hebben we anderhalf jaar thuis gezeten. Dat is rot, vooral omdat dit het laatste collegejaar is met mijn groep. Ik mis het om omringd te zijn door studenten. Hopelijk kan de diploma-uitreiking tegen die tijd doorgaan, dat zou alsnog een mooie afsluiting zijn van mijn studie.”

_Advertentie.