Noodzakelijke levensbehoeften

We zitten nog steeds in een lockdown. Nog steviger dan in maart. We kunnen alleen naar winkels die vooral producten verkopen die voorzien in onze noodzakelijke levensbehoeften. Maar wat zijn dat eigenlijk? Alles wat onze voedselwinkels en drogisterijen verkopen? Dat valt te bezien.

Als consument hebben we ‘needs, wants and demands’. De ‘needs’ zijn onze basisbehoeften. Dit zijn feitelijk onze noodzakelijke levensbehoeften. Maar we hebben ook ‘wants’. We nemen geen genoegen met elke willekeurige appel, yoghurt, kip en chocola. We willen een sappige appel, perzikyoghurt, kippenpoten of pure chocola. Dat zijn onze ‘wants’.

En we hebben er zelfs extra geld voor over als de appel en kip biologisch zijn, de yoghurt rechtsgedraaid en de chocola van dat grappige merk dat ook nog eens goed voor de cacaoboeren is. Dat zijn onze ‘demands’.

Het moge duidelijk zijn. Supermarkten verkopen alles om in onze ‘demands’ te voorzien. Niks alleen noodzakelijke levensbehoeften. Ook in deze barre tijden kunnen we het weinige bezoek dat we ontvangen imponeren met keuzes die onze unieke levensstijl benadrukken. Inclusief die heerlijke rosé van de slijter, de smeuïge kaasjes van de kaasboer en het gebak van de lokaal gerenommeerde patisserie.

Zo bezien hebben we het eigenlijk nog goed. Genoeg luxe. We kunnen verder terug naar de basis. Wellicht scheelt dat ook de (on)nodige coronakilo’s. Maar dat terzijde. Terug naar de basis dus. Laten we de mens hierbij dan wel breder bekijken dan alleen als consument. Ene meneer Maslow presenteerde lang geleden een hiërarchie van menselijke behoeftes die ook vandaag de dag nog alle psychologieboeken siert. Hij visualiseerde deze in de vorm van een piramide.

Saamhorigheid en liefde kunnen we nergens kopen

Onderaan, aan de basis dus, staan de fysieke basisbehoeften. Daar zijn ze weer! Hieronder vallen eten, drinken, ademhaling, kleding, onderdak, beweging en seks. Het lijkt me duidelijk dat we onszelf deze dagen hierin goed kunnen voorzien. Boven de basis komen respectievelijk de (lichamelijke) veiligheidsbehoeften, sociale behoeften, erkenning en zelfactualisatie.

Het principe van Maslow was dat je pas aan een ‘hogere’ behoefte toekomt, wanneer de lagere behoeftes zijn ingevuld. Dat idee is inmiddels achterhaald. Sterker nog, sociale behoeftes zijn één van de bewezen factoren die tot een lang (en gezond) leven kunnen leiden.

We willen ergens bij horen, een gevoel van saamhorigheid hebben, liefde geven en krijgen. En dat is precies hetgeen we nergens kunnen kopen. Niet bij de supermarkt, niet bij de drogist, slijter, kaasboer of patisserie. We kunnen in lockdown met onze ‘demands’ nog aardig aan onze erkenning en zelfactualisatie werken.

Maar echte saamhorigheid creëer je niet met de slogan ‘samen krijgen we corona eronder’. Het is niet voor niets dat de dierenasiels vrijwel leeg zijn. Ik gun iedereen op deze manier wel een extra ‘knuffelcontact’, zoals onze zuiderburen het zo mooi zeggen. Om nog een beetje in de noodzakelijke sociale levensbehoefte te voorzien.

_Advertentie.