Angststoornis

‘Weet je waar ik gisteren achter kwam?’ ‘Oh god,’ denk ik, en dan zeg ik het hardop. ‘Vertel.’ ‘Dat ik anxiety heb.’ ‘Oh god,’ denk ik nogmaals, maar deze keer spreek ik het niet uit.

Ik denk dat ik sowieso niks had kunnen uitspreken omdat het me al mijn kracht kostte om niet iets te zeggen als: ‘Oké, maar even iets anders, heb je nog een interessante film gekeken?’ zodat hij dan ‘nee’ kan zeggen en ik kan doen alsof hij nooit is begonnen over anxiety.

Ik zie mezelf zeker niet als iemand die mensen vertelt dat mentale problemen voor aanstellers zijn. Dat zou hypocriet zijn. Maar helaas is de persoon tegenover me dezelfde als die mij eergisteren vertelde dat hij ‘totaal niet onzeker is’, en fysiek niet in staat is om te huilen, maar absoluut niet omdat hij het zichzelf niet toelaat. Om dan twee dagen later te verklaren dat je anxiety onder de leden hebt, dan is dat op zijn zachtst gezegd snel gegaan.

‘Je weet dat dat gewoon Engels is voor een angststoornis, toch?’ besluit ik dan maar.

‘Ja, nou, het is niet echt een stoornis,’ begint hij, wat totaal geen en tegelijkertijd precies wel antwoord geeft op mijn vraag. ‘Ik heb soms de dag voor een tentamen écht stress, dus ik ging gewoon een beetje googelen naar de symptomen en ik heb ze echt allemaal.’

Zijn verantwoording verrast me niet en mijn stille scepticisme gaat niet onbemerkt. ‘Ja, het is wel een beetje ge-self diagnosed,’ zegt hij in een poging om de situatie te nuanceren, alsof ik dat niet al zelf bedacht had.

Ik besluit er maar gewoon in mee te gaan onder het motto ‘pick your battles’. Ik ben ook geen getrainde professional, denk ik maar.

‘Oké, nou, dan moet je er misschien hulp voor zoeken.’

‘Nou, nee, dat lijkt me dan ook weer niet nodig. Ik kan het allemaal zelf wel aan.’ Natuurlijk. Er volgt een korte stilte. Hij is waarschijnlijk aan het nadenken over manieren om deze interactie nog te redden en ik hoor het bijna kraken daarboven. Ik vind de stilte zeer aangenaam, maar ik ben te impulsief om hem niet een trap -of eerder een corrigerende tik– na te geven

‘Ik ga trouwens terug in therapie,’ zeg ik. ‘voor mijn angststoornis.’ ‘Oh,’ zegt hij, na enkele seconden overweging. ‘wat knap van je.’

_Advertentie.