Online onderwijs – het nieuwe normaal

Nou, ik heb het gehad hoor, corona. Van mijn dochter. En ik ben niet de enige. We hebben het allemaal gehad. Met de pandemie. Met thuiszitten. Met Zoom. En gelukkig lijkt het einde in zicht. In ieder geval tot de volgende gevaarlijke mutatie. Want studenten zijn het online onderwijs helemaal beu. Al vrezen sommigen dat het een blijvertje wordt. Dat is niet te hopen, want jezus wat kwamen studenten er het afgelopen jaar bekaaid vanaf.

Ik heb met verschillende studenten gesproken en de kritiek was niet mis. Docenten die hun (voorheen twee uur durende) colleges hadden ingekort tot nietszeggende videoclips van een schamele tien minuten. Colleges waarbij de audiotrack geen enkel verband hield met de bijbehorende PowerPointpresentatie.

Een professor die studenten voorzag van volslagen onverstaanbare audiocolleges waarbij het er alles van weg had dat de beste man zijn kennis probeerde over te brengen met een sok in zijn mond. Om niet te spreken over de docenten die het gebrek aan diepgang probeerden te compenseren met een verviervoudiging van de, vaak maar zijdelings relevante, verplicht voorgeschreven literatuur.

Gelukkig kunnen studenten sinds de pandemie hun frustraties kwijt in de, per vak opgerichte, vak-whatsappgroepen. Al zou fuck-whatsappgroepen misschien een betere term zijn, want er wordt flink afgegeven op docenten. Ik heb van alles voorbij zien komen: bewerkte foto’s en illegaal opgenomen filmfragmenten van docenten, allerhande beledigingen aan het adres van de docent (“vervelende stem”, “boomer”, “zooo irritant”) en een heleboel bijpassende kots-smileys.

Overigens konden studenten elkaar ook flink afzeiken. Bijvoorbeeld door een vraag van een medestudent tijdens college op twitter te plempen, voorzien van onderschriften als “domme eikel” en “idioot”. En docenten maar proberen om studenten een veilige lesomgeving te bieden.

Ondanks de soms terechte kritiek van studenten op het online onderwijs, wil ik toch een lans breken voor de docenten. Want voor ons was het ook niet makkelijk. Ik zat er bijvoorbeeld echt even doorheen toen ik, na drie mislukte pogingen, mijn opname voor een college over Bol.com wéér stop moest zetten omdat ik (op 36.45 minuten), uit pure vermoeidheid, begon over Bil.com.

Dan begrijp je ineens waarom sommige docenten hun colleges beperken tot tien minuten. En het is best vermoeiend als je voor de zoveelste keer moet vragen of studenten hun camera aan willen zetten (“Want, dames en heren, in fysieke colleges zit je toch ook niet met een zak over je hoofd?”).

Kortom, we kijken allemaal uit naar het einde van het corona-onderwijs. Gewoon weer een beetje normaal. Een vraag die ik de laatste tijd veel hoor is: hoe ziet het nieuwe normaal eruit? Nou, voor ons onderwijs lijkt me dat duidelijk: de docent houdt een college van maximaal tien minuten, met slides die geen enkel verband houden met het gemurmel dat, ondanks de sok in de mond, uit de docent komt.

Studenten luisteren hiernaar met hun hoofd in een zak, roepend dat de docent een irritante stem heeft en zetten dit kracht bij door zo nu en dan demonstratief over hun tafeltje te kotsen. Na iedere vraag uit de zaal roepen we eensgezind “domme eikel” en “idioot”.

Ik kan niet wachten.

_Advertentie.