Kristel Doreleijers: ‘De ambitie die ik voor zwemmen had, heb ik nu voor onderzoek doen’

Nachtmerries, dagdromen en onvervulde wensen: in de rubriek ’13 vragen aan’ laten studenten en wetenschappers zichzelf van een andere kant zien. Deze keer: Kristel Doreleijers, promovenda Taalkunde aan Tilburg University en het Meertens Instituut. Als een van de nieuwe Faces of Science gaat ze voor jongeren bloggen over wetenschap.

1. Als je geen wetenschapper was, wat zou je dan doen?

Ik zou me waarschijnlijk toch bezighouden met het vertalen van wetenschappelijke inzichten naar de praktijk. Wat ik nu ook ga doen voor Faces of Science. Ik vind het zo jammer als kennis uit de wetenschap de samenleving niet bereikt. Ik wil daaraan bijdragen door het delen van inzichten, misschien kunnen we daarmee het vertrouwen in de wetenschap wat meer herstellen.

Anders zou ik misschien een kledingzaak hebben, ik hou me heel erg bezig met mode.

2. Waarop ben je het meeste trots?

Mijn zwemprestaties. In 2011 zwom ik het Nederlands record voor 18-jarigen op de 200 meter schoolslag. En twee jaar later werd ik op die afstand ook Nederlands kampioen. Ik ben ook trots op de Populariseringsprijs die ik in 2019 kreeg van de LOT, de Landelijke Onderzoeksschool Taalwetenschap. Maar vooral met de zwemprestaties, daarmee is de basis gelegd voor hoe ik nu werk. Die prestaties waren een beloning voor al het harde werk. De energie die ik toen in die ambitie legde, steek ik nu in mijn onderzoekswerk.

3. Welk boek zou je iedereen aanraden?

Ik lees niet zo heel veel literatuur, ik lees vooral vakliteratuur. Wel is De Avonden van Gerard Reve me heel erg bijgebleven. Ik zou iedereen aanraden om dat te lezen. Het is een boek waarin eigenlijk niets gebeurt, daarom is het zo opvallend dat je toch de hele tijd zo geboeid kan blijven.

4. Wat is je grootste angst?

Dat ik geen controle heb. Ik heb in mijn jonge jaren altijd fanatiek gezwommen. Daar ben ik mee gestopt, niet omdat ik het niet meer zou willen, maar door een blessure. Op die manier werd de beslissing voor mij genomen. Nu ben ik met dezelfde passie bezig met onderzoek. Mijn angst zou zijn dat ik niet meer de touwtjes in handen heb, dat ik het door dingen van buiten niet meer zou kunnen doen.

5. Je hebt een onverwachte vrije middag, hoe besteed je de tijd?

Ik ga de stad in, winkelen. Eerst bij mijn favoriete boetieks langs en daarna bij een goed restaurant iets eten. Met kleding kijk ik altijd naar de exclusievere dingen. Ik vind het leuk om me te verdiepen in merken. Vooral Nederlandse en Scandinavische merken, duurzame kleding. Ik vind het leuk om een beetje rond te lopen, kijken wat er nieuw is, zoeken naar combinaties. Ik ken ook veel mensen in die boetieks, daar maak je dan een praatje mee. Sociaal doen en mode, dat vind ik fijn.

6. Wat weten maar weinig mensen over jou?

Dat ik echt totaal geen ochtendmens ben. Toen ik nog zwom moest ik altijd om vijf uur opstaan om te trainen, maar het liefst sta ik pas om een uur of negen op. Ik probeer ook het liefst wat later af te spreken. Mensen denken dat ik altijd vroeg opsta, omdat ik zoveel activiteiten heb. Maar dat komt vooral omdat ik zo lang doorga. Ik werk ook nog door in bed. Niet met mijn laptop, maar ik denk dan al over dingen na en de volgende dag schrijf ik het allemaal op.

7. Wie is jouw grote voorbeeld en waarom?

Ik heb eigenlijk geen groot voorbeeld. Ik kan ontzettend genieten van mooie sportprestaties of van een mooie lezing. Vaak reflecteer ik dat naar mezelf. Wat kan ik daarvan leren, of hoe kan ik daar inspiratie uit halen. Maar ik ben niet zo goed in het adoreren van mensen.

8. Waar krijg je een kort lontje van?

Slechte communicatie. Ik hecht heel veel waarde aan het maken van duidelijke afspraken en het nakomen daarvan. Het stoort me heel erg als dat niet gebeurt. Ik bedoel daarmee inhoudelijke afspraken. Het Brabantse kwartiertje, dat je wat later komt, dat mag van mij wel.

9. Welk aspect vind je lastig aan je werk?

Je moet voor dit werk heel veel geduld hebben, dat is soms lastig. Het wetenschappelijk proces kan soms ontzettend traag gaan, er zijn zoveel stappen voordat een artikel uiteindelijk geplaatst wordt. Daardoor kan de actualiteit dan al voorbij zijn. Daarom vind ik het ook leuk om populair-wetenschappelijke artikelen te schrijven, dan kun je veel sneller reageren. De wetenschappelijke bureaucratie rond onderzoek met ethische toetsing en peer review is natuurlijk heel goed, maar naar mijn gevoel kan het soms ook wel een beetje doorslaan.

10. Wat zou je eigenlijk (meer) moeten doen?

Nee zeggen. Ik zeg op heel veel dingen ja. Vaak omdat ik het ook leuk vind om te doen. Maar het gevolg is wel dat ik te weinig pauze neem. Ik kan me helemaal in mijn werk verliezen en heel lang blijven doorgaan. Dat krijg ik wel eens te horen van collega’s: zit je daar nog steeds? Toch is het ook wel iets dat mij kenmerkt, dus ik ga er niet meteen mee stoppen.

11. Netflix of sporten?

Sporten. Ik kan wel genieten van een goede serie of film, maar zwemmen vind ik nog altijd een betere manier om mijn gedachten te verzetten dan Netflix. En het is niet alleen het doen, ik hou ook van sport kijken. Ik kijk heel veel voetbalwedstrijden, bijvoorbeeld Champions League, en bij de Olympische Spelen volg ik ook alle sporten.

12. Nooit meer werken of nooit meer vakantie?

Ik ben nog jong, dus nooit meer vakantie. Ik haal heel veel plezier uit mijn werk. Ik heb ook geluk dat ik zelf veel kan indelen, daardoor voelt het ook niet altijd als werk. Bovendien moet je natuurlijk ook werken om op vakantie te kunnen.

13. Het Bureau of thuiswerken?

Ik vind de mix wel goed werken. Schrijven doe ik liever thuis, maar voor onderzoek of onderwijs vind ik op locatie zijn en face to face heel belangrijk. Persoonlijk contact is ook fijn op conferenties. Soms komen er achteraf mensen naar je toe om na te praten. Je leert bij de borrel mensen kennen, of je doet nieuwe ideeën op. Dat gebeurt bij online conferenties niet.

_Advertentie.