Nickolay studeert in Tilburg, maar woont in Sofia: ‘Ik neem het vliegtuig om mijn ochtend werkcollege bij te wonen’

Nickolay studeert in Tilburg, maar woont in Sofia: ‘Ik neem het vliegtuig om mijn ochtend werkcollege bij te wonen’

Twee keer per maand stapt Nickolay (21) vanuit Bulgarije op het vliegtuig naar Nederland om naar de campus te komen. Niet uit vrije wil: door het gebrek aan woonruimte kon hij aan het begin van zijn tweede jaar geen kamer vinden in Tilburg. Het dwong de student Business and Entrepreneurship terug te keren naar zijn ouders in Sofia en van daaruit zijn studie te volgen.

Nickolay op het punt om op zijn vlucht terug naar Sofia te stappen

“Ik wil mijn moeder in het zonnetje zetten, want zij zet me altijd heel vroeg in de ochtend af op het vliegveld van Sofia. Van daaruit neem ik mijn vlucht naar Nederland, die meestal zo’n drie uur duurt. Nadat ik in Eindhoven ben geland, neem ik de bus naar het centraal station van de stad. Hier stap ik op de trein naar Tilburg University, waar ik om 10:45 uur mijn college volg.

“Als het werkcollege voorbij is, ga ik met mijn vrienden studeren in CUBE of de bibliotheek. Als we klaar zijn, gaan we naar mijn vrienden thuis om League of Legends te spelen of een film te kijken. s Nachts slaap ik op de bank in de woonkamer. De volgende ochtend sta ik vroeg op en neem dezelfde route terug naar Bulgarije. Nadat mijn vlucht in Sofia is aangekomen, bestel ik een taxi en ga ik meteen naar mijn werk, want mijn nachtdienst begint zo.” 

Zo ziet de reis van Nickolay eruit elke keer als hij naar Tilburg moet komen voor zijn offline werkcolleges. Op dit moment heeft hij één vak met aanwezigheidsplicht; als hij twee of meer lessen zou missen, zou hij zakken voor het vak. Voor examens moet hij meestal een week of zelfs langer blijven.

Toch zijn het niet alleen werkcolleges en tentamens die hem naar de campus doen komen. “Ik wil graag deel uitmaken van de gemeenschap hier en in contact komen met nieuwe mensen, wat voor mij onderdeel is van studeren in het buitenland. Ik mis ook mijn vrienden die ik in mijn eerste jaar heb leren kennen en die het geluk hadden om in Tilburg te kunnen blijven. Zij zijn een deel van wie ik ben, dus ik mis het echt om bij hen te zijn.”

Wachtlijsten

Voordat Nickolay terug moest verhuizen naar Sofia, waar hij nu woont met zijn ouders, broertje en zusje, woonde hij met twee Bulgaarse vrienden op Talent Square. Tilburg University reserveert elk jaar een bepaald aantal kamers in dit studentencomplex voor internationale studenten die hier maximaal een jaar mogen wonen. Helaas voor Nickolay en zijn vrienden was dit midden in de pandemie, dus al hun colleges waren online.

Toen hun huurperiode afliep, werden ze aan hun lot overgelaten in hun zoektocht naar een nieuwe woonruimte. Ze kwamen op enorm lange wachtlijsten terecht. “Voor sommige kamers heb ik me meer dan twee jaar geleden ingeschreven en nu sta ik nog steeds pas op de zeventigste plek. Het deed mijn grootouders zelfs denken aan de wachtlijsten voor auto’s en huizen die ze in Bulgarije tijdens het communistische regime hadden.”

‘Het is een vreemd gevoel om je voor het eerst in je leven gediscrimineerd te voelen

Oorspronkelijk hoopten ze iets te vinden voor hen drieën samen, maar dat bleek al snel tevergeefs. Veel huisbazen verhuurden alleen aan families, niet aan vriendengroepen. En na wat onderzoek kwam Nickolay er ook achter dat huiseigenaren een huis met meerdere kamers alleen mogen verhuren als ze een speciale vergunning hebben. “Het huisvestingsprobleem is dus niet alleen een tekort aan gebouwen, ook de Nederlandse regelgeving maakt er deel van uit.”

Internationaal vriendelijk

Daar komt nog bij dat Nickolay zegt dat hij tijdens zijn zoektocht werd gediscrimineerd. In Facebookgroepen kwam hij de inmiddels beruchte zinnen ‘Dutch only’ en ‘no internationals’ tegen, en tijdens bezichtigingen kreeg hij het gevoel dat Nederlanders een speciale behandeling kregen. “Het is een vreemd gevoel om je voor het eerst in je leven gediscrimineerd te voelen. Maar het is echt zo: Nederlandse studenten verhuren meestal aan andere Nederlandse studenten, wat extra wrang is als je beseft dat die studentenhuizen vaak veel goedkoper zijn.”

Wat hem het meest teleurstelt, is dat hem dit nooit van tevoren is verteld. In plaats daarvan werd hem wijsgemaakt dat Nederlanders open en vriendelijk zijn. “Het verbijstert me echt dat Nederlandse universiteiten naar Bulgarije komen om ons actief te werven en ons dingen vertellen die achteraf leugens blijken te zijn. Ik herinner me expliciet een studentenbeurs in 2019 waar een vertegenwoordiger van de universiteit me vertelde hoe ‘internationaal vriendelijk’ Nederland en Tilburg zijn. Nou, daar heb ik nog niet veel van gemerkt – en ik weet dat ik niet de enige ben.”

“De recruiters hebben nooit iets gezegd over de slechte huizenmarkt. Als international heb je geen idee hoe slecht het hier is totdat je aankomt. En om eerlijk te zijn, als ik dat van tevoren had geweten, had ik een andere plek gekozen om business te studeren.”

De zonnige kant

Na alle mogelijke huisvestingsmogelijkheden te hebben onderzocht, bleef Nickolay zonder succes en nam hij de moeilijke beslissing om naar huis te gaan. “Ik kon letterlijk nergens heen. Gelukkig voor mijn vrienden vonden zij iets via hun connecties. Ik denk dat ik iets minder fortuinlijk was.”

Ondertussen kan hij ook de zonnige kant van zijn verhaal zien. “Thuis wonen is goedkoper, daar bestaat geen twijfel over. Een retourtje Sofia-Eindhoven kost me ongeveer 150 euro, maal twee is dat 300 euro. Dat is absoluut minder dan ik voor een kamer in Tilburg zou hebben betaald. En omdat ik bij mijn ouders woon, zijn mijn dagelijkse kosten vrij laag.”

Nickolay op Eindhoven Airport

Nickolay is ook van mening dat de situatie een waardevolle les is die bijdraagt tot zijn persoonlijke groei. Hij leert bijvoorbeeld hoe hij met tegenslagen in het leven moet omgaan en over zijn eigen aanpassingsvermogen. “Ik denk dat je een groots plan voor jezelf moet hebben, maar flexibel moet zijn voor je dagelijkse uitdagingen.” Bovendien leert hij dingen los te laten en zich niet te focussen op de dingen die je niet in de hand hebt. “Stressen heeft geen zin, het is wat het is.”

Offline onderwijs

Afgezien van die ene offline tutorial, voltooit Nickolay zijn studie grotendeels via opgenomen colleges en online PowerPoint slides, waarvoor hij “zeer dankbaar” is. Maar of dat volgend jaar ook mogelijk zal zijn, valt nog te bezien. “Van wat ik weet, dringt de universiteit aan op meer offline onderwijs, iets waar ik helemaal niet achter sta. Wat werkcolleges betreft, snap ik het wel, maar wat hoorcolleges betreft niet. In een college vindt nauwelijks interactie plaats tussen docent en student. Het is gewoon een overdracht van kennis.”

“Er zijn meer lange afstandsstudenten zoals ik die geen kamer in Tilburg hebben kunnen vinden en nu noodgedwongen in hun thuisland wonen. Door hen geen online alternatief te bieden, schaad je hun leerproces.”

Een van de motieven van de universiteit om het offline onderwijs uit te breiden is het risico dat studenten niet meer naar de campus komen als alles online beschikbaar is. Hoewel Nickolay begrip heeft voor deze vrees, vindt hij dat de universiteit niet doet wat ze preekt als ze online lessen zou belemmeren. “Nu Covid de samenleving in de richting van digitalisering heeft gebracht, denk ik dat Tilburg University geen andere keuze heeft dan mee te gaan in die beweging. Zeker als het je motto Understanding Society is.”

Vertaald door Language Center, Riet Bettonviel

Advertentie.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.