Tilburgs onderzoek naar microdoseren: ‘Studenten zien het als zelfhulpmiddel’

Tilburgs onderzoek naar microdoseren: ‘Studenten zien het als zelfhulpmiddel’

Meer focus en betere werkprestaties dankzij een druppeltje psychedelische drugs. Een groeiende groep mensen zegt baat te hebben bij ‘microdosing’: het nemen van kleine porties paddo’s of LSD. Socioloog Ioana Pop deed onderzoek naar studenten die microdoseren. De eerste resultaten verrasten haar: ‘Niet het verbeteren van studieresultaten is een belangrijke drijfveer, maar persoonlijke groei.’

Beeld: Eskymaks / Shutterstock

Bij microdoseren nemen mensen hele kleine porties hallucinerende drugs zoals truffels, paddo’s of LSD. Middelen die er doorgaans voor zorgen dat je de grip op de werkelijkheid verliest, maar, zo verwachten de gebruikers, in microdosis allerlei positieve effecten veroorzaken.

Geen hallucinerende trip, maar een verbeterde stemming, meer energie, creativiteit en concentratie. Sommige microdoseerders vermelden zelfs vermindering van hoofdpijn, angstklachten en depressie. Dat het allang geen zeldzame bezigheid meer is, blijkt wel uit de vele (en snel groeiende) digitale platforms met namen als: ‘Microdose Pro Community’ en ‘Microdosing Moms’.

Microdoserende studenten

Als socioloog Ioana Pop in 2019 start met haar onderzoek naar microdoserende studenten hoopt ze op twintig Tilburgse studenten die hun ervaringen willen delen. Ze vindt er zes, dan slaat corona toe. Omdat veel studenten de stad verlaten is het moeilijk om meer Tilburgse participanten te vinden.

Ioana Pop. Beeld: Maurice van den Bosch

Pop en haar collega Jannis Dinkelacker besluiten daarom contact te zoeken met verschillende microdose-communities, zoals Microdosing Institute community en weten uiteindelijk eenentwintig proefpersonen te vinden. Achttien daarvan installeren de app waarmee de onderzoekers data kunnen verzamelen. Vijftien mannen en drie vrouwen. De meesten uit Nederland, een aantal komen uit landen als Finland, Griekenland en de VS.

Pop: “In een gesprek van ongeveer een uur vroegen we participanten naar hun beweegredenen en ervaringen met microdoseren. Daarnaast deden de deelnemers via een app en op de computer testjes en ze vulden vragenlijsten in die vooral gericht zijn op emoties.”

Het is een observationeel onderzoek, de onderzoekers doen geen interventies. In de oproep staat nadrukkelijk dat de onderzoekers geen psychoactieve middelen verstrekken. Ze zijn niet op zoek naar studenten die willen microdoseren voor de wetenschap, maar studenten die dat sowieso al doen. “De meeste studenten uit het onderzoek gebruiken truffels en paddo’s, sommige LSD”, vertelt Pop verder. “We gaven ze de vrijheid om te microdoseren hoe zij het gewend zijn. We hebben ze geen protocol opgelegd. We wilden weten of we effecten konden vinden als we het hen gewoon op hun eigen manier lieten beoefenen.”

Meer emoties door microdoseren?

Waarin de onderzoekers vooral erg geïnteresseerd waren, en waarover hun eerste onlangs gepubliceerde wetenschappelijke artikel gaat, zijn de effecten van microdoseren op emoties. Vooral omdat er veel ervaringsverhalen zijn over de (positieve) effecten van microdoseren op emoties, maar er weinig kwantitatief onderzoek naar is gedaan.

En dus kregen deelnemers vijf keer per dag een oproep om hun gemoedstoestand te rapporteren. In welke mate voelden ze zich de afgelopen uren geamuseerd, liefdevol en dankbaar? Of voelden ze zich misschien beschaamd, schuldig of ongelukkig?

‘Gebruikers ervaren minder vreugde, blijheid en geluk’

Om het onderzoek naar emoties in een theoretisch kader te plaatsen maakten Dinkelacker en Pop gebruik van een begrip uit de positieve psychologie: emodiversiteit. Een concept dat lijkt op de bekendere term, biodiversiteit. In het kort: bij een hoge emodiversiteit ervaren mensen veel verschillende emoties en die ervaren ze gelijkmatig. Dus ze zijn niet vooral verdrietig of juist blij, maar ze ervaren een waaier aan emoties, positief en negatief, en iedere emotie ongeveer even vaak en even intens. Wanneer iemand slechts een paar emoties heel intens ervaart, spreek je over een laag niveau van emodiversiteit.

Pop: “In de vakliteratuur zijn er aanwijzingen dat je door microdoseren meer bewust wordt van je emotionele omstandigheden en dat je deze emoties ook sterker ervaart. Dus we dachten dat microdoseren mogelijk resulteert in een toename van emodiversiteit. Daar zicht op krijgen was een doel van dit onderzoek.”

Minder blij, meer verwonderd

De resultaten waren verrassend. Pop: “We vonden geen aanwijzingen dat de rijkdom aan emoties groter werd door het nemen van kleine doses hallucinerende middelen. Wel lijkt het erop dat sommige emoties sterker of zwakker worden ervaren. Sommige positieve emoties, zoals ontzag, verwondering en verbazing lijken meer op de voorgrond te treden. Maar gebruikers ervaren ook minder vreugde, blijheid en geluk.”

Toch denkt Pop dat die afname van vreugde niet per se bewijst dat microdoseren negatief uitpakt voor de gebruiker. Die gedachte ontleent ze vooral aan de interviews met de verschillende deelnemers.

“Wat vaak terugkeerde in die gesprekken is dat studenten het microdoseren zien als een hulpmiddel om aan zichzelf te werken. Ze willen bijvoorbeeld meer gedisciplineerd zijn, harder werken, hun doelen bereiken of meer aanwezig zijn. Ze verwachten dat het microdoseren hen daarbij kan helpen. Niet als een pil die alles oplost, maar als een gereedschap.

“Als je door een proces gaat waarbij je actief aan jezelf werkt, dan is dat niet altijd gemakkelijk. Die minder positieve gevoelens kunnen een indicatie zijn dat ze echt hard met zichzelf aan het werk zijn. Het is misschien niet de gelukkigste tijd uit hun leven, maar de uiteindelijke uitkomsten kunnen wel gunstig zijn.”  

Microdoseren als hulpmiddel

Wat Pop uit de gesprekken met de deelnemers vooral verbaasde is dat maar weinig van hen microdoseren om hun studieresultaten te verbeteren. Wat vaak wel de achterliggende reden is voor het gebruik van middelen als Ritalin en Adderall. Slechts drie studenten gaven ‘hogere studieresultaten’ op als hoofdreden om te microdoseren, de anderen wilden vooral werken aan persoonlijke- en emotionele problemen of meer ‘mindful’ zijn.

‘Studenten verwachten dat het microdoseren kan helpen om hun doelen te bereiken’

Microdoseren als hulpmiddel om een betere versie van jezelf te worden? De resultaten van het toekomstige tweede artikel over haar onderzoek wijzen ook in die richting. “We vroegen deelnemers hoe dicht ze zich die dag voelden bij hun ‘ware zelf’ en we informeerden naar hun activiteiten van die dag en hoe tevreden ze daarmee waren. We ontdekten dat deelnemers tijdens de microdoseringsdag een significant hogere tevredenheid rapporteerden over hun bezigheden, zoals koken, tijd doorbrengen in de natuur, werken of studeren.”

Uiteindelijk blijft het natuurlijk de vraag of die verschillen in gevoelens en gedrag komen door het middel of door de achterliggende reden om dat middel te nemen, het zogenaamde placebo-effect. Het is één van de vragen waar eventueel vervolgonderzoek meer helderheid over zou kunnen geven.

Want dat er nog heel wat vragen te beantwoorden zijn, daarover is Pop duidelijk: “Uit ons onderzoek blijkt dat de gebruikers, hun routines en hun redenen om te microdoseren zo verschillend zijn, dat het misschien beter is om onderzoek te doen naar een meer homogene groep. Ook zou je mannen en vrouwen als aparte groep kunnen bestuderen. Vooral op het gebied van emoties lijken daar duidelijk verschillen te zijn. Uit de interviews bleek bijvoorbeeld dat de vrouwen meer negatieve emoties ervaren, zoals sociale angst.”

Advertentie.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.