De seks wordt duur betaald

Het leven op festivals is duur, te duur volgens columnist Judith Zijdenbos. Dat ze wat dieper in de buidel moet tasten voor een croissantje begrijpt ze nog wel, maar ze schrikt van wat een morning-afterpil kost. ‘Je hoeft niet overal winst op te maken als festival.’

Vakantie. Ik maak ieder jaar weer enthousiast van de gelegenheid gebruik om volledig uitgeput aan het nieuwe collegejaar te beginnen. De intentie is steeds hetzelfde: uitrusten, een beetje bijverdienen, opgehoopte taken oppakken en af en toe wat leuks afspreken. De uitkomst is ook hetzelfde: een ren je rot spel tussen feestjes, het in- en uitpakken van koffers en werk, want al deze bedrijvigheid moet ook bekostigd worden. Dit jaar was geen uitzondering.

De grootste mentale en financiële uitputtingsslag kwam voort uit een bescheiden aantal (3) weekendfestivals deze zomer. Mijn rekening was zo leeg en mijn hoofd zo moe dat ik zelfs twijfelde om nog naar het laatste in mijn agenda, Lowlands, te gaan. Gelukkig maken mede Lowlandsbezoekers er een levensdoel van om zoveel fomo bij iedere ‘niet-Lowlandsganger’ op te wekken dat mijn zwakke ruggengraat geen schijn van kans maakte. Dus gingen we weer op pad met een bolderkar vol slaaptekort en frisse tegenzin.

Ik raapte mezelf snel bij elkaar en huppelde na een aantal uur alweer vrolijk door het festivalgespuis op zoek naar goede artiesten en veelal lekker eten. Het festivalleven is ronduit fantastisch op één voorwaarde: omrekenen doen we niet. In de voor een weekend gecreëerde alternatieve werkelijkheid is de valuta ‘een munt’. Euro’s bestaan pas weer als je maandagmiddag op de terugreis een broodje bij het tankstation wil halen en de prijs je ineens meevalt. Een week later klaag je weer vrolijk mee over de prijzen in de supermarkt.

Toch lukt het me niet altijd om ‘de munt’ en ‘de euro’ uit elkaar te houden. Vooral in de supermarkt op het campingterrein van Solar kon ik me niet inhouden. De producten kwamen namelijk regelrecht van de Jumbo, maar dan met prijzen alsof ik op Ibiza stond. Ik vermeed de winkel en verwarmde braaf de van thuis meegenomen vega knaks op mijn meegesmokkelde gaspitje.

Op de laatste dag besloot ik toch een kijkje te nemen bij de hyperinflatiejumbo om mijn overgebleven munten op te maken. Na besloten te hebben dat 3,50 euro voor een croissant de beste deal was, wachtte ik op een vriendin die een weloverwogen keuze probeerde te maken tussen een breaker voor 5 euro of een pecanbroodje voor 3,50.

Ik staarde voor me uit. Mijn oog viel op een product dat 12 munten (42 euro!) kostte. Wat zou je daar in vredesnaam voor kunnen kopen, in een campingwinkel tussen de douchegel en tandpasta? Ik keek nog eens goed. Het was een morning-afterpil. De seks wordt duur betaald.

Nu kun je betogen dat dit procentueel niet veel meer is verhoogd dan een croissantje, aangezien zo’n pil normaal tussen de 12 en 20 euro kost, maar toch voelt dit anders. Je hoeft niet overal winst op te maken als festival, al helemaal niet op een morning-afterpil. Laten we maar hopen dat Solar de winst gebruikt om volgend jaar gratis condooms uit te delen. Voorkomen is tenslotte altijd beter dan genezen.

_Advertentie.