Het Daklozendiner bij Olof: groentelasagne, stokbrood en ontroerende verhalen

Een chique diner met dakloze mensen en studenten onder elkaar. Studentencorps Olof organiseerde op 7 december de allereerste editie van het Daklozendiner. Olof-bestuurder Jasmijn Heijdacker en commissievoorzitter Noortje Dries vertellen over de avond: ‘De ontroerende en soms verdrietige verhalen raakten ons behoorlijk diep.’

Waarom organiseerden jullie dit diner?

Noortje: ‘Het is voor iedereen in onze directe omgeving heel normaal om een dak boven je hoofd te hebben, te studeren en met kerst terug naar je ouders te gaan om de koelkast leeg te eten. Nu het buiten weer koud aan het worden is, word je je er bewust van dat niet iedereen met kerst een fijne plek heeft om naartoe te gaan. We wilden thuisloze mensen een warme avond te bezorgen met lekker eten en gezelligheid, zodat ook zij even niet zo alleen zijn.’

Jasmijn: ‘We hadden het hier over met een student die zo’n diner organiseert in Groningen. Toen dachten wij: wat zou het leuk zijn als wij zoiets hier ook opzetten. Met de MACO (Maatschappelijke Commissie, red.) organiseren we jaarlijks meerdere vaste activiteiten voor het goede doel, zoals de jaarlijkse kleding-ophaalactie en de Verbeeten Challenge. Daarnaast gaan we ieder jaar op zoek gaan naar een nieuwe doelgroep om te helpen.’

Wie hielpen er allemaal mee aan dit Daklozendiner?

Jasmijn: ‘Het Gastronomisch Genootschap, met leden die het heel leuk vinden om te koken, bereidde het diner. Daarnaast hebben we andere leden gevraagd om ook te komen helpen.’

Noortje: ‘Omdat we nu natuurlijk wel in de tentamenperiode zitten, hebben we ook een GoFundMe opgezet zodat leden die niet fysiek konden helpen, wel een financiële bijdrage konden leveren. In totaal heeft de campagne €300 opgeleverd, veel meer dan verwacht. Door dit budget waren we niet alleen in staat om een smakelijk diner te bereiden, maar ook om de zaak gezellig te versieren.’

Hoe kwamen jullie in contact met de daklozen?

Jasmijn: ‘Het diner organiseerden we samen met opvangorganisatie Traverse. Je kunt moeilijk zelf de straat op gaan om mensen uit te nodigen. Traverse heeft ons geholpen met het verspreiden van de uitnodigingen, en bij hun opvangen konden de dakloze mensen zich aanmelden. Het was moeilijk te voorspellen of de mensen die zich aanmeldden daadwerkelijk zouden komen. Hoewel de uiteindelijke opkomst iets lager was dan gehoopt, mochten we toch zo’n 15 mensen verwelkomen.’

Hoe zag de avond eruit en wat stond er op het menu?

Noortje: ‘Rond 17.30u was de aanvang. We begonnen met een koffie of theetje, waarna we langzaam het eten opdienden. Na het avondeten konden mensen blijven hangen om een spelletje te spelen.’

Jasmijn: ‘Van tevoren hebben we besproken met Traverse dat het eten zowel lekker als gezond moest zijn. Daarom bedachten we voor het menu een courgettesoep met spekjes/zalmsnippers als voorgerecht, een groentelasagne als hoofdgerecht en er stond stokbrood met kruidenboter op tafel.’

Noortje: ‘Ik heb eigenlijk alleen maar positieve reacties gekregen: de gasten lieten weten dat ze het eten erg smakelijk vonden.’

Waren jullie nerveus over het ontvangen van mensen die ver van je studentenbubbel af staan?

Noortje: ‘Ik denk dat de mensen die naar zoiets komen het vooral superfijn vinden dat dit voor ze georganiseerd wordt. Het is natuurlijk ook wel stereotyperend om te zeggen van: o, dakloze mensen zijn maar eng of gevaarlijk. Het kan namelijk iedereen overkomen.’

Jasmijn: ‘Het zou natuurlijk wel een onvoorspelbaar gezelschap kunnen zijn. En ondanks dat je er niet vanuit gaat, moet je een beetje rekening houden met de mogelijkheid dat er toch iets geks gebeurt. Ik denk dat nerveus een groot woord is, maar we gingen wel iets nieuws organiseren en wisten simpelweg niet hoe de avond zou uitpakken.’

Noortje: ‘Je wil niet dat zij daar zitten en dat het heel ongemakkelijk is. Of dat ze het niet leuk vinden om met ons of elkaar te praten.’

Hoe was de sfeer?

Noortje: ‘Het voelde echt als een warm kerstdiner. De aanwezigen waren ontzettend sociaal en er werden leuke en grappige gesprekken gevoerd. Wat het extra bijzonder maakte, was dat sommige gasten ook ontroerende en soms verdrietige verhalen deelden, die ons behoorlijk diep raakten.

‘Tijdens het dineren was er ook een bijzonder leuk moment. Een van de aanwezige mannen werd door de anderen aangemoedigd om een liedje te zingen. Wij haalden snel de microfoon tevoorschijn. Deze man bleek een geweldig zangtalent te hebben! Hij heeft twee liedjes aan ons voorgedragen en al snel zong de hele groep mee.’

Hebben jullie overwogen iets te doen met het structurele probleem dat schuilt achter het diner, zoals het bestrijden van de dakloosheid zelf?

Noortje: ‘Als commissie zijn we al steeds meer aan het uitbreiden, dit diner organiseren is voor nu een goed begin denk ik.’

Jasmijn: ‘Het is een heel groot probleem en iets wat zelfs soms onder studenten die écht geen slaapplek kunnen vinden speelt. Maar we hebben niet de middelen om een nog groter verschil te maken. Al is het voor in de toekomst natuurlijk wel een mooi initiatief om ons meer op te richten.’

_Advertentie.