Bunga Noz organiseert inclusieve en duurzame modeshow: ‘Tweedehandskleding is niet vies, raar of onmodieus’

Een vervuilende kledingindustrie, modellen die niet op échte mensen lijken en een keiharde werkomgeving. Volgens rechtenstudent Bunga Noz moet de modewereld duurzamer en inclusiever worden. Met haar modeshow Walking Nine Lives pakt ze het anders aan: ‘Op de catwalk zie je normale mensen in tweedehandskleding.’

Het is dinsdagmiddag vijf uur. Na een maandenlange voorbereiding is het voor rechtenstudent Bunga Noz eindelijk zo ver. Vanavond zullen op haar initiatief tientallen modellen in tweedehandskleding over de catwalk lopen. Het begon allemaal acht maanden geleden, toen Bunga haar ideeën voorlegde aan een jury van de Hall of Fame. Het resultaat? Ze mocht de locatie voor haar evenement gebruiken. 

Binnen enkele maanden wist de drieëntwintigjarige Bunga een groot team van enthousiaste vrijwilligers om zich heen te verzamelen: ‘Ik wist direct dat ik hulp nodig zou hebben bij de organisatie van een modeshow. In totaal zijn er meer dan vijftig mensen bij betrokken. Zij werken voor- en achter de schermen. Zo krijg ik hulp van fotografen, modellen, een marketingteam, stylisten, social media-redacteuren en kunstenaars.’

Niet inclusief

De mode-industrie is voor Bunga geen onbekende wereld. Als fotograaf heeft ze regelmatig modellen voor haar lens. Zelf poseert ze ook wel eens. Toch is ze nooit écht professioneel als model aan de slag gegaan. ‘Ik kan het wel,’ legt ze uit. ‘Maar ik heb de gewenste lengte niet, eigenlijk ben ik te klein. Kleding wordt in bepaalde maten ontworpen en modellen moeten daaraan voldoen.’

Volgens Bunga wordt hierdoor op de catwalk een vertekenend beeld van de realiteit geschetst: ‘De kledingmaten die modellen dragen, komen niet overeen met de kledingmaten die de gemiddelde mens draagt.’ Een modeshow organiseren en iedereen toelaten als model, ongeacht lengte, maat of gender is wat haar betreft dan ook eerlijke weergave van de werkelijkheid.

Meer medemenselijkheid

Maar dat is niet het enige waar Bunga zich zorgen over maakt. Ze vindt dat de mode-industrie te vaak haar medemenselijkheid uit het oog verliest: ‘Ik vind dat opdrachtgevers, modehuizen en fotografen modellen te veel als objecten behandelen. Zo moeten zij soms urenlang in de kou voor een camera poseren en worden ze als nummer behandeld. Als een model bepaald werk niet wil doen omdat dat dit over een persoonlijke grens gaat, wordt niet naar een oplossing gezocht. In plaats daarvan wordt het model vervangen voor een ander.’

‘Ongeveer een derde van de kleding die iemand bezit, wordt nooit gedragen’

Dat moet anders, vindt Bunga. Daarom heeft ze medemenselijkheid bij haar eigen modeshow Walking Nine Lives hoog in het vaandel staan. De meeste modellen die tijdens de modeshow de catwalk betreden, hebben nauwelijks ervaring: ‘Een goede vriendin van mij, Mary-Joan, is model. Zij begeleidt de modellen en leert hen bijvoorbeeld hoe ze over een catwalk moeten lopen. Ook gaat ze regelmatig bij hen na of iedereen lekker in zijn vel zit. Mary-Joan heeft zelfs de bijnaam ‘model mommy’ gekregen.’

Tweedehandskleding

Een uur voordat de deuren opengaan, komt een pizzabezorger met een enorme stapel dozen de Hall of Fame binnengewandeld. De hongerige modellen, medewerkers en vrijwilligers verzamelen zich rondom de catwalk. ‘Ik heb voor iedereen eten besteld,’ spreekt Mary-Joan de groep toe. ‘Wie wil er een glutenvrije pizza en wie heeft een vegan pizza besteld?’

Ook Bunga sluit zich bij de groep aan. ‘Willen jullie alsjeblieft uitkijken dat jullie niet knoeien?,’ vraagt ze op bezorgde toon aan de modellen. ‘Sommigen van jullie dragen kleding die later deze avond nog verkocht wordt, daar mogen geen vlekken op komen.’

‘We lenen kleding van Tilburgse tweedehandskledingwinkels ReShare Store en Tante Pollewop,’ vertelt Bunga eerder die avond. ‘Daarnaast heb ik aan vrienden gevraagd of zij nog kleding in hun kast hebben die zij niet meer dragen en zouden willen doneren. Ook dragen een aantal modellen échte duurzame fashion designs. Hierdoor richt de modeshow zich naast inclusiviteit ook op duurzaamheid.’

En dat is nodig stelt Bunga: ‘In Nederland kopen we gemiddeld 46 kledingstukken per jaar en we bezitten er ruwweg 173. Ongeveer een derde van de kleding die iemand bezit, wordt nooit gedragen. Jaarlijks gooien we rond de 40 kledingstukken weg. Dit leidt tot een enorme afvalberg van weggegooide kleding.’

‘Belachelijk,’ vindt de rechtenstudent. ‘De mondiale productie van textiel is de afgelopen twintig jaar bijna verdubbeld. De verwachting is dat dit de komende tien jaar nog verder zal stijgen, tot 145 miljoen ton. Elk jaar is de mode-industrie alleen al verantwoordelijk voor tien procent van de CO2-uitstoot. 85 procent van het textiel wordt gedumpt en daar kijkt niemand meer naar om. Het kan zoveel beter! Wanneer kleding twee keer zo lang wordt gedragen, leidt dit tot een CO2-reductie van ongeveer 44 procent,’ legt ze uit.

Walking Nine Lives

De naam van haar modeshowevenement Walking Nine Lives is dan ook een bewuste keuze: ‘Het is een verwijzing naar een catwalk, maar ook naar de wens dat kleding – net als een kat – meer dan één leven verdient. Door kleding langer te dragen of een tweede kans te geven kunnen we ons steentje bijdragen aan een duurzamere wereld.’

Maar er zijn meer manieren om duurzamer kleding te consumeren vertelt Bunga: ‘Ook met upcycling, een vorm van recycling waarbij oude of afgedankte materialen en kledingstukken worden getransformeerd tot nieuwe en waardevolle kledingitems, kun je de kledingsector verduurzamen.’

Om het publiek kennis te laten maken met dit concept, zullen de modellen ook kledingstukken dragen van modeontwerpers Sophie Fabre Design en MarlienWEAR: ‘Zij laten zien dat het mogelijk is om van oude dingen, nieuwe dingen te maken. Zo draagt een van de modellen een jas gemaakt van oude spijkerstoflappen.’

Ook de kleding die in de zaal als decoratie wordt opgehangen, is gemaakt van gebruikte materialen: Walking Nine Lives heeft de handen ineen geslagen met kunstenaars Zoë Peelen en Lisa de Koning . Zij maken maskers en kledingdecoratie van gebruikt textiel. Daarmee laten ze zien dat je afgedankte kleding voor veel doeleinden kunt inzetten, ook voor kunst. Een van de maskers, die ik zal dragen tijdens de opening van de show, is gemaakt van gedoneerd wol.’

‘Door kleding langer te dragen of een tweede kans te geven kunnen we ons steentje bijdragen aan een duurzamere wereld’

Dansen in je slaapkamer

Dat de professionele aanpak zijn vruchten afwerpt, blijkt wel uit het aantal bezoekers op het evenement afkomt. Wanneer de klok zeven uur slaat, druppelen de eerste gasten binnen. Zij worden ontvangen door de luide disco- en house beats van deejay Susurrus. Al na enkele minuten zijn alle zitplaatsen bezet en na een kwartier zijn ook alle staanplaatsen vergeven. Vol verwachting maken sommige bezoekers al foto’s van zichzelf en hun gezelschap bij de catwalk.

Onder luid applaus van het publiek bestijgt Bunga in een zwarte jurk en masker met konijnenoren de catwalk. ‘In mijn jeugd was ik een echt meisjes-meisje. Ik speelde met barbies en vond het fantastisch om me te verkleden in de kleren die ik achterin mijn kledingkast vond. Zo af en toe deed ik dan ook alsof ik een model was en liep ik door mijn slaapkamer over een imaginaire catwalk,’ vertelt ze aan de bezoekers.

‘En nu sta ik hier, op een catwalk om jullie ervan te overtuigen dat kleding, ooit onderdeel van andermans kledingkast, een tweede kans verdient. Die boodschap verkondig ik samen met iedereen die zich hierbij aansluit, ongeacht leeftijd, maat of geslacht. Geniet van mode, net als de tienjarige Bunga die danste door haar slaapkamer in te gekke, herontdekte kleding.’

De Modeshow

Na de speech van Bunga komen de modellen een voor een de catwalk opgelopen. Ogenschijnlijk zelfverzekerd tonen ze de kleding aan het publiek. De een draagt een bruin oversized colbert, met loshangende stropdas, de ander een blauwe rok met strepen en bijpassende tas en weer iemand anders is gekleed in een lange rode rok met bijpassende jas.

‘De eerste catwalkronde lopen de modellen in office wear-kleding. Je zou het kunnen vergelijken met de kleding die mensen op kantoor dragen, maar dan wat eigenzinniger en creatiever,’ legt Bunga eerder die avond uit.

Met een luchtkus, brede glimlach of nonchalante blik over de schouder, zoeken de modellen oogcontact met het publiek. Vol enthousiasme reageren de bezoekers op de posés die de modellen aannemen. ‘You go girl!’ en ‘Wat goed!’ klinkt het vanuit het publiek. Ook de fotografen laten van zich horen; ‘klikklik, klikklik’ klinkt het wanneer een model de fotograaf passeert.

De sfeer zit er goed in. Nadat de eerste catwalkronde voorbij is, klinken er positieve geluiden in de zaal. ‘Dat zag er goed uit,’ zegt een modieus gekleed meisje tegen haar vriend. ‘Ik hoop dat die bruine jas verkocht wordt,’ stelt een man met een grote snor. ‘Ik ben benieuwd wat er straks nog komt,’ zegt een vrouw tegen haar vriendinnen. Erg lang hoeven ze gelukkig niet te wachten. Na een pauze van vijftien minuten, worden de bezoekers vermaakt met een dansact, gevolgd door een tweede catwalkronde.

Anders dan de eerste catwalkronde, worden er nu ook kleurrijke en kunstzinnige creaties getoond. Een jongen met kortgeknipt, gebleekt haar en een zonnebril op opent zelfverzekerd de tweede ronde. Hij draagt een volumineus spijkerstofjasje met een luipaardshirt en spijkerbroek. ‘Wauw! Wat een look,’ klinkt het uit de zaal. Ook de outfit van het laatste model, dragartiest Sinna Monroe, zorgt voor veel reacties. Met een regenbooggekleurde top, bijpassende rok, kleurrijke make-up, enorme pruik en hoge hakken wordt de catwalkronde in stijl afgesloten.

Toekomstdromen

Om alle vrijwilligers, studenten en modellen te bedanken, betreedt Bunga nog een keer de catwalk. In een witte bruidsjurk, want ook deze zijn ‘gewoon’ tweedehands te koop, spreekt ze het publiek voor de laatste keer toe: ‘Zonder de inzet van al deze mensen, was het nooit gelukt om dit met jullie te delen. We begonnen met een pen, papier en een droom. Nu staan we hier.’

Onder luid applaus komt de show tot een einde. Langzaam verplaatst het publiek zich richting de expositieruimte waar bezoekers verschillende kraampjes kunnen bezoeken. Op de vraag wat Bunga met haar modeshow hoopt te bereiken, antwoordt ze: ‘Het zou fijn zijn als mensen zich realiseren dat de mode- en kledingindustrie inclusief en duurzaam kan zijn. Tweedehandskleding kopen, is niet vies, raar of onmodieus.’

En hoe het nu verder moet met Walking Nine Lives? ‘Dat weet ik nog niet precies,’ zegt ze eerlijk. ‘Het zou leuk zijn als ik mijn boodschap in de toekomst aan een groot publiek kan blijven verkondigen.’

_Advertentie.