Rechtenstudente Eveline werd misbruikt door haar voetbaltrainer: ‘Tijdens de rechtszaak ontweek hij mijn blik’

Rechtenstudente Eveline Antonioli is misbruikt door haar voetbaltrainer. Tijdens de rechtszaak tegen hem maakte ze gebruik van haar spreekrecht: ‘Hij ontweek mijn blik. Ergens voelde dat wel goed. Alsof ik eindelijk macht over hem had.’ Aan Univers vertelt ze haar verhaal.

Eveline Antonioli, begin twintig, heeft een heftige tijd achter de rug. Van haar veertiende tot haar zestiende werd ze door haar voetbaltrainer misbruikt. In 2022 deed de rechtenstudente aangifte tegen hem. Vorig jaar pas volgde een rechtszaak, en een veroordeling.

Antonioli kiest er heel bewust voor om aan Univers te vertellen wat ze heeft meegemaakt en wat het misbruik met haar heeft gedaan: ‘Ik wil mezelf en anderen een stem te geven. Het is belangrijk om over grensoverschrijdend gedrag te praten.’

Misbruik

‘Als veertienjarige had ik een passie voor voetbal. Op school had ik niet veel vrienden en bracht ik veel tijd alleen door. Ik was stil en onzeker. Behalve op de voetbalclub, daar was ik op mijn plek en voelde ik me veilig. Mijn teamgenoten en ik hielden ook buiten de training contact, vooral via een groepsapp op WhatsApp. Mijn voetbaltrainer zat ook in die appgroep en kletste daar veel in. Op een gegeven moment stuurde hij mij een privébericht.

‘Het begon heel ‘onschuldig’. We spraken veel over voetbal. Later ontving ik ook complimentjes over mijn spel op het veld, over mijn lichaam en zei hij hoe leuk hij me vond. Na een tijdje vroeg hij of we konden afspreken in een speeltuintje. Daar zag ik hem voor het eerst echt alleen, en dat was ook het moment van de eerste zoen.

‘Hij stelde kort daarna voor om een geheime relatie met elkaar aan te gaan. Dat wilde ik niet, maar hij nam daar geen genoegen mee en bleef hier op aandringen. Twee maanden na die eerste ontmoeting, stemde ik uiteindelijk met de geheime relatie in. Al snel werd hij een stuk onaardiger en dwingender tegen mij.

‘Volgens hem hoorde seks nu eenmaal bij een relatie. Ook mijn klasgenoten spraken op school veel over seks. Hierdoor dacht ik dat hij gelijk had, maar ik heb het nooit leuk gevonden om intiem met hem te zijn. Als ik zei dat ik iets niet wilde, werd dat niet geaccepteerd. Hij checkte regelmatig of ik alleen thuis was, dan kwam hij langs en hadden we seks. Ook op de voetbalclub kwam het vaak voor dat er seksuele handelingen plaatsvonden. 

‘Mijn eerste vriendje merkte op dat het voor mij moeilijk was om intiem met hem zijn’

‘Hij had me volledig in zijn macht. Als hij aardig was, deed ik alles voor hem. Ik was eenzaam en vond het fijn dat iemand me ‘liefde’ gaf. Hij wist precies hoe hij me moest bespelen; door misbruik te maken van mijn onzekerheid en naïviteit.’

Uitmaken

‘Op de dag dat ik mijn mavodiploma in ontvangst nam, besloot ik dat hier een einde aan moest komen. Ik stuurde hem een appje waarin stond dat ik het uitmaakte. Helaas was dit niet het einde. Pas na een paar maanden hield het écht op. In de tussentijd werd hij ook steeds gemener. Hij liet anderen duidelijk merken wat hij van mij vond, en dat was allesbehalve positief.

‘Pas vele jaren later zag ik in dat ik door mijn voetbaltrainer ben misbruikt. Mijn eerste vriendje merkte op dat het voor mij moeilijk was om intiem met hem zijn. Toen ik op een dag ‘nee’ tegen hem zei en hij dat accepteerde, barstte ik in tranen uit.

‘Ik vertelde hem wat mij was overkomen en hij moedigde me aan om het aan mijn ouders te vertellen. Mijn moeder schrok enorm en mijn vader was heel boos. Ook op zichzelf. Hij was destijds ook coach van mijn voetbalteam en vond dat hij mij beter had moeten beschermen.

‘In dezelfde periode kwam een vriendin, met wie ik vroeger bij dezelfde voetbalclub speelde, naar mij toe met een verhaal over onze oude voetbaltrainer. Ze had gehoord dat hij vreemde berichtjes had gestuurd naar meisjes die hij training gaf.

‘Ik herkende de inhoud van die berichtjes en werd erg boos dat hij het ook bij iemand anders had gedaan. Het duurde nog twee jaar voordat ik klaar was om aangifte te doen. Op dat moment wist ik niet dat hij intussen ook al was veroordeeld voor ‘grooming’, het online contact leggen met een kind om die te ontmoeten en seksueel misbruik te plegen.

‘Eind december 2022 werd ik door de politie gebeld: hij was verhoord en hij had bekend. Uiteindelijk duurde het nog twee jaar voor de zaak voor de rechter verscheen.’

Rechtszaak

‘De zitting vond afgelopen november plaats. Mijn advocaat had een slachtofferruimte gereserveerd, zodat ik hem vooraf niet tegen hoefde te komen. Mijn huidige vriend, een vriendin en een collega waren meegegaan om mij te ondersteunen. Toen ik hem tijdens de zitting zag, bekroop me een raar gevoel.

‘Zo was ik vergeten hoe zijn stem klonk en vond ik het gek om zijn lichaamshouding weer te zien. Het kwam me allemaal heel bekend voor. Als slachtoffer kijk je tijdens zo’n zitting vanaf de zijlijn toe en hoor je van alles waar je niet op mag reageren. Dat is moeilijk, want ik heb vaak gedacht: ‘wat een lulverhaal’.

‘Gelukkig mocht ik gebruikmaken van mijn spreekrecht. Ruim twee jaar heb ik erover gedaan om mijn verhaal goed op papier te krijgen. Toen ik daar eenmaal stond, had ik de kracht om hem aan te kijken. Hij ontweek mijn blik en keek strak vooruit. Ergens voelde dat wel goed. Alsof ik eindelijk macht over hem had. Hij kreeg de kans om op mijn slachtofferverklaring te reageren, maar zei niks. Dat vind ik heel laf.

‘Ik was vergeten hoe zijn stem klonk’

‘De hele zitting toonde hij maar weinig berouw, en hij heeft geen enkele keer sorry gezegd. Dat vind ik nog steeds lastig. Het is fijn om een vorm van erkenning te krijgen van degene die je iets heeft aangedaan, een bevestiging dat het fout was, dat het niet had mogen gebeuren, en dat diegene verantwoordelijkheid neemt. Ik denk dat het helend kan zijn.’

Straf

‘Twee weken na de zitting volgde de uitspraak. Mijn oude voetbaltrainer kreeg een werkstraf van 120 uur en verplichte therapie opgelegd. Daarnaast werd hij veroordeeld tot 91 dagen cel, waarvan 90 voorwaardelijk. Die moet hij uitzitten als hij binnen een jaar contact zoekt met minderjarigen of zich niet laat begeleiden. Tot slot moet hij mij 3.800 euro schadevergoeding betalen.

‘Of dit mij genoegdoening geeft? Absoluut niet. Ik had me goed ingelezen en wist ongeveer wat in soortgelijke rechtszaken het minimale schadebedrag was. Ook over de rest van de straf ben ik ontevreden. Mijn niet-rationele kant had hem het liefst in de gevangenis gezien. Tegelijkertijd besef ik dat isolatie in de gevangenis vaak leidt tot recidive (herhaling van strafbaar gedrag, red.), en dat wil ik natuurlijk niet.

‘Wat me vooral dwarszit, is de lage straf die hij heeft gekregen, omdat hij eerder al is veroordeeld voor grooming. Daarnaast zei de rechter dat het misbruik lang geleden plaatsvond. Dat vind ik kwalijk, want het ontmoedigt mensen om aangifte te doen. Stel je voor dat je in eenzelfde situatie hebt gezeten als ik en dan zo’n uitspraak leest. Dat signaal klopt gewoon niet.

‘Ook frustreert het me dat zijn proeftijd maar één jaar is. Die voorwaardelijke straf geldt alleen als hij binnen dat jaar opnieuw de fout in gaat, terwijl wat mij betreft zo’n proeftijd levenslang zou mogen gelden.’

Studentenleven

‘Seksueel grensoverschrijdend gedrag komt helaas vaak voor, ook in het studentenleven. Omdat ik van mezelf weet dat ik niet zo goed ‘nee’ kan zeggen, vermijd ik situaties waarbij mensen mogelijk over mijn grenzen gaan. Ik ben bang dat ik dan niet voor mezelf kan opkomen. Om die reden ben ik nooit echt een feestbeest geweest. Daarin voel ik me wel bestolen, ik had het liever anders gewild.

‘Wat er is gebeurd, zit constant in mijn gedachten. Het voelt alsof er een grote bubbel zit in mijn hoofd die gevuld is met nare ervaringen. De ene keer is de bubbel gevuld met de rechtszaak. De andere keer heb ik een herbeleving van het misbruik. En weer een andere keer is de bubbel gevuld met overweldigende emoties van woede of verdriet.

‘Ik vermijd situaties waarbij mensen mogelijk over mijn grenzen gaan’

‘Via de kleine ruimtes buiten de bubbel probeer je nog te leren voor tentamens en lesstof tot je te nemen. Maar omdat de bubbel niet klein te krijgen is, is daar vaak geen ruimte voor.’

Toekomst

‘Vrouwen als Gisèle Pélicot inspireren me om me uit te spreken. Ondanks wat haar is overkomen, komt ze niet verbitterd over. Dat verandert het slachtofferbeeld. Meestal worden vrouwen weggezet als kwetsbaar, fragiel of zwak, maar Gisèle laat zien dat vrouwen ook krachtig, zelfverzekerd en veerkrachtig kunnen zijn, ongeacht wat ze hebben meegemaakt.

‘Hoe ik mijn toekomst voor me zie? Dat weet ik niet precies. Ik ben ooit rechten gaan studeren met het idee om iets in het bestuurs- of omgevingsrecht te doen. Maar na mijn eigen rechtszaak twijfel ik of ik me toch niet wil toeleggen op het strafrecht, zodat ik slachtofferadvocaat kan worden.

‘Ik weet hoe belangrijk het is om een goede advocaat te hebben. Ik heb het gevoel dat de huidige slachtofferadvocatuur door advocatenkantoren erbij wordt gedaan om een strafrechtpraktijk compleet te maken. Er zijn niet veel advocaten die er écht een enorme passie voor hebben. Ik denk dat ik die passie wel heb, of ik het aankan zal moeten blijken.’