De medezeggenschap moet zichtbaarder worden

Studenten hebben inspraak aan de universiteit, maar lijken er amper interesse in te hebben. Niet zo gek, vindt Antje Beers. ‘Voor veel studenten voelt het als een ver-van-je-bedshow. Medezeggenschap zou een zichtbaar en vanzelfsprekend onderdeel van het studentenleven moeten zijn.’

Medezeggenschap is van groot belang. Studenten en medewerkers kunnen via deze weg invloed uitoefenen op beslissingen die hun studie en het campusleven direct raken. Toch neemt de animo sterk af. Verkiezingen trekken minder stemmers en kandidaten vinden wordt lastiger.

Ondertussen bezuinigt het kabinet fors op het hoger onderwijs. Juist nu is medezeggenschap belangrijker dan ooit. Toch lijkt de betrokkenheid onder studenten verder af te nemen. En dat is zonde, want hun stem doet ertoe.

Zelf had ik nog nooit een vergadering van de universiteits- of faculteitsraad bijgewoond, tot afgelopen februari. Wat ik zag was veelzeggend. Bij de universiteitsraad was de publieke tribune redelijk gevuld, maar vooral door studenten van Palestine Solidarity Tilburg, omdat een deel van de vergadering ging over samenwerking met Israëlische instellingen.

Andere studenten? Die waren er niet. Bij de faculteitsraad waren een medestudent en ik de enige ‘buitenstaanders’. Dit is begrijpelijk: voor veel studenten voelt medezeggenschap als een ver-van-je-bedshow. Als je druk bent met colleges en tentamens, denk je niet snel aan wat in de raden besproken wordt. Toch is het gebrek aan interesse een probleem, kijkend naar de dalende opkomstcijfers bij verkiezingen.

Universiteiten zouden medezeggenschap dichter bij de student kunnen brengen. Niet alleen tijdens verkiezingen, wanneer campagneteams flyers uitdelen en je er letterlijk niet meer omheen kan, maar het hele jaar door. Medezeggenschap zou een zichtbaar en vanzelfsprekend onderdeel van het studentenleven moeten zijn.

Op dit moment is het niet eenvoudig om te zien wat de raden doen en hoe je als student vertegenwoordigd wordt. Vergaderingen worden niet opgenomen en nauwelijks gepromoot, behalve soms op de socials van studentenfracties.

Achteraf teruglezen wat er besproken is, is ook niet makkelijk: notulen zijn moeilijk of niet te vinden. De pagina van de faculteitsraad van Tilburg Law School geeft voor de nieuwsgierige student een errormelding. En bij de universiteitsraad staan documenten van 2010 tot 2025 kriskras door elkaar en agenda’s van vergaderingen ontbreken soms. Gelukkig begrijp ik dat hier bij de universiteitsraad inmiddels aan wordt gewerkt.

Alle medezeggenschapsdocumenten – op vertrouwelijke stukken na – zouden makkelijk raadpleegbaar moeten zijn. Transparantie is van groot belang om te weten hoe je wordt vertegenwoordigd.

Medezeggenschap gaat bovendien niet alleen over praktische zaken als roosters en tentamenregelingen, maar ook over politiek gevoelige onderwerpen die tijdens medezeggenschapsverkiezingen niet zozeer worden besproken. Tijdens de vergadering over de samenwerking met Israëlische universiteiten viel me op hoe sterk maatschappelijke kwesties meespelen.

Discussies binnen de raad raken bredere geopolitieke en ethische vraagstukken, die verder reiken dan de campusgrenzen. Dat maakt het belangrijk dat kiezers weten waar fracties en kandidaten voor staan. Niet alleen wat betreft hun visie op onderwijs, maar ook over de rol van de universiteit in bredere maatschappelijke discussies. Beschikbare en toegankelijke notulen zijn hiervoor een basisvoorwaarde.

Als de universiteit de afnemende interesse in medezeggenschap en de dalende opkomstcijfers wil keren, moet er werk worden gemaakt van transparantie, toegankelijkheid en betere communicatie over medezeggenschap. Studenten kunnen pas echt betrokken raken als ze weten wat er speelt.