Rechtenstudent Myrthe kreeg een hersentumor, maar kiest voor het leven

Rechtenstudent Myrthe Raapshorst (21) had een druk studentleven tot een hersentumor haar toekomst onverwacht veranderde. Nu, meer dan een jaar na de diagnose, probeert ze haar studie en sociale leven voort te zetten: ‘Ik wil niet leven met een einddatum in mijn hoofd.’

Univers spreekt Myrthe Raapshorst op een zonnige dag. Omdat het warmer is dan gebruikelijk in deze periode van het jaar, draagt ze een mouwloze top. Hierdoor zijn de tattoos op haar armen goed zichtbaar. Op haar pols schittert het woord ‘alive’. ‘Die heb ik vorig jaar laten zetten na mijn operatie,’ vertelt ze. ‘Het is mijn manier om vast te leggen dat ik leef.’

Haar linker bovenarm is versierd met de cijfers ‘111’. ‘Een angel number,’ legt ze uit. ‘De cijfers symboliseren het idee dat je altijd moet vertrouwen op je gevoel: volg je hart en je intuïtie.’

Diagnose

Ruim een jaar geleden werd het leven van de tweedejaars rechtenstudent op z’n kop gezet. Sluimerende kwaaltjes zoals oorontstekingen, aanhoudende vermoeidheid en sombere buien zorgden ervoor dat ze regelmatig bij de huisarts en het ziekenhuis op de stoep stond. ‘Volgens de artsen kwam mijn vermoeidheid doordat ik te veel hooi op mijn vork nam. Ook dachten ze dat het mogelijk aan mijn hormonen lag.’ Maar toen ze rond kerst meerdere epileptische aanvallen kreeg, gingen de alarmbellen af.

Tot dat moment leek het leven van Myrthe op dat van elke andere student. Ze woonde in een levendig studentenhuis, genoot van haar dispuut en sportte fanatiek. ‘Ik ging vijf dagen per week op stap,’ zegt ze met een glimlach. ‘Ik zat net een maand bij een damesdispuut en dacht dat ik de tijd van mijn leven tegemoet ging.’

Na een reeks onderzoeken volgde een ontnuchterende diagnose: een hersentumor ter grootte van een aardappel. ‘Het gesprek met mijn behandelend arts kan ik me nauwelijks herinneren. Mijn hoofd maakte gewoon een error toen ik hoorde dat ik kanker had. Alles voelde surrealistisch. Het enige wat ik dacht was: dit moet eruit, en snel.’

Zware operatie en het herstel

De operatie duurde maar liefst elf uur. ‘Van tevoren wisten artsen niet hoeveel ze veilig weg konden halen. Elke tien procent van de tumor die ze konden verwijderen, was al winst,’ legt ze uit. De tumor lag namelijk dicht tegen een bloedvat aan. ‘Ik kon mijn oren niet geloven toen de arts na de operatie mijn kamer binnenkwam en zei dat ze 95 procent van de tumor hadden verwijderd.’

‘Vanochtend dronk ik koffie terwijl ik uit mijn raam keek naar de zon. Zoiets simpels kan me nu echt gelukkig maken’

De herstelperiode na de operatie viel Myrthe zwaar. Van het bruisende studentenleven dat ze voor haar diagnose leidde, was geen sprake meer. Ze moest haar studentenhuis verlaten en vond rust in een eigen studio. De steun van haar dispuutsgenoten was voor haar heel belangrijk: ‘Die meiden hebben me het afgelopen jaar er echt doorheen gesleept. Ze kwamen langs in het ziekenhuis, stuurden kaartjes, en zijn ontzettend begripvol als ik er een keer niet bij kan zijn. Ze herinneren me eraan dat ik niet alleen ben.’

Voldoende slaap is essentieel voor de rechtenstudent. ‘Als ik niet minstens acht uur slaap, kan ik de volgende dag niks. Daarom moet ik mijn tijd heel goed inplannen. Als ik op woensdag iets sociaals doe, dan weet ik dat ik donderdag rust nodig heb.’

Desondanks geniet ze nu veel meer van de kleine dingen: ‘Vanochtend dronk ik een kop koffie terwijl ik uit mijn raam keek naar de zon. Zoiets simpels kan me nu echt gelukkig maken.’

Weer in de collegebanken

Tilburg University speelt een belangrijke rol in het hervatten van haar studie. ‘Ze hebben het echt goed geregeld voor mij,’ vertelt Myrthe. ‘Ik krijg opnames van de hoorcolleges, zodat ik deze thuis kan terugkijken als mijn energie het niet toelaat om fysiek aanwezig te zijn.’

Daarnaast heeft de universiteit extra voorzieningen getroffen. ‘Bij tentamens mag ik in een kleinere zaal zitten met minder prikkels,’ vertelt ze. ‘De tumor en de operatie zorgen ervoor dat ik licht en geluid minder goed kan verwerken. Dat is elke dag anders. Het kan heel goed gaan, maar het kan ook ineens misgaan. Soms loop ik tijdens een college gewoon weg omdat de prikkels te veel zijn of omdat ik ineens extreem moe ben. Het is een ongrijpbare vermoeidheid. Het kan me ineens overvallen, alsof mijn lijf gewoon uitvalt.’

Feesten en daten

Gelukkig kan Myrthe nu af en toe weer lekker een feestje vieren, al is het soms nog even onwennig, vooral voor haar omgeving. ‘Laatst had ik een borrel bij een mannelijk dispuut. Daar was iemand die er niet naar durfde te vragen. Hij bleef maar stamelen. Uiteindelijk zei ik het zelf maar: Ja, ik ben dat meisje met kanker.’

‘Het is fijn als mensen met kanker mijn verhaal horen en denken: ik ben niet alleen’

Ook als ze op date gaat, is ze altijd eerlijk over haar situatie. ‘De jongens met wie ik afspreek, hebben vaak veel vragen. Maar als iemand mij niet wil omdat ik een tumor heb, dan is die persoon gewoon niet geschikt voor mij.’

Toekomst

Hoewel haar toekomst onzeker is, blijft Myrthe nuchter: ‘De artsen kunnen niet zeggen wat mijn vooruitzichten zijn. Een hersentumor kan lange tijd stabiel blijven of langzaam groeien, maar soms groeit hij ook plotseling snel. Je weet het nooit, en dat vind ik eigenlijk wel fijn. Ik wil niet leven met een einddatum in mijn hoofd. Ik kan ook zomaar aangereden worden door een auto en dan ineens doodgaan.’

Wel heeft ze voor de zekerheid haar eicellen laten invriezen, omdat de medicijnen en behandelingen mogelijk invloed kunnen hebben op haar vruchtbaarheid: ‘Het is gek om nu al na te moeten denken over dingen als kinderen krijgen, terwijl dat voor anderen nog ver weg is. Maar voor mij is dat de realiteit.’

Toch blijft ze optimistisch en spreekt ze haar toekomstdromen uit: ‘De medische wetenschap gaat snel vooruit. Over tien jaar kan alles anders zijn. Ik blijf hopen op nieuwe behandelmethoden. Ook droom ik over verre reizen. Zo zou ik heel graag naar Lapland willen gaan. Het lijkt me heel magisch om het noorderlicht te zien en in een huskyslee rijden.’

TikTok-ster

Myrthe besloot haar verhaal te delen via social media, waar haar openhartige berichten snel aandacht trokken. Al snel stegen de volgersaantallen op haar TikTok- en Instagramaccount en kan ze zich inmiddels met recht influencer noemen.

Ook verscheen ze in de media, van Omroep Brabant tot Women’s Health, en schrijft voor de Linda Meiden. ‘In het begin deelde ik mijn verhaal om lotgenoten te vinden. Maar het groeide uit tot iets groters. Nu komen mensen naar míj toe voor steun en advies.’

Ze praat openlijk over haar ervaringen. ‘Mensen weten bijna niks over kanker, laat staan over hersenkanker en hoe dat iemands leven beïnvloedt. Ik wil daar verandering in brengen. Het is fijn als mensen met kanker mijn verhaal horen en denken: ik ben niet alleen.’

_Advertentie.