Had Palestina ook een plek op het podium gegund

Bijna won Israël het Eurovisie Songfestival. Het verbaast Thomas Kaufmann niet, maar hij vindt dat Palestina ook een plek op het podium verdiende. ‘Het had de neutrale Zwitsers gesierd als ze iets tegenover het propagandakanon van Netanyahu hadden gezet.’

Op een van de scholen waar ik gewerkt heb, werd een aantal jaar geleden een regenboogvlag van de muur getrokken door een leerling. Dat valt nogal op, niet in het minst door het kleurrijke karakter van de betreffende vlag, waardoor de jongen snel achterhaald was. Waarom hij het gedaan had? Hij vond de vlag niet passend bij de identiteit van de school. Hij vond zo’n vlag ‘te politiek.’ De school had hiermee haar neutraliteit opgegeven. Ze had (een regenboog aan) kleur bekend.

In principe kan alles het politieke domein ingetrokken worden. Sommige zaken zijn echter, met reden, voor een groot deel gedepolitiseerd. Over het algemeen is er (hoop ik) wel consensus dat een regenboogvlag niet politiek is of dat in ieder geval niet zou moeten zijn. Op school vierden we die dag universele waarden als inclusie, respect en acceptatie.

De afgelopen weken is er veel geroepen en geschreven over het Eurovisie Songfestival. Met name over de deelname van Israël was veel te doen. Een brede oproep om Israël te weren van het festival wegens genocidaal geweld aan de ene kant, een oproep om een cultureel festival vooral niet te politiek te maken aan de andere kant. Het festival zou moeten gaan over muziek. Daar hoorde geen politiek bij. Zo vond ook de organisatie. Vlaggen van andere landen dan het deelnemende land zelf, mochten alvast niet mee het podium op.

Dat het Eurovisie Songfestival niet politiek zou zijn is natuurlijk waanzin. Al was het maar omdat het een wedstrijd is tussen 26 natiestaten en niet tussen 26 concurrerende fabrikanten van wasverzachter. Daarbij kent het een lange historie van politieke liedjes en ‘vriendjespolitiek.’ Over dat laatste wordt ook niet heel geheimzinnig gedaan. Cornald Maas gromde boos: ‘Van je buren moet je het hebben,’ toen ‘vriend’ Duitsland zich niet aan de mores hield en Nederland geen enkel punt toebedong. Daarbij wordt een land als Rusland wel degelijk uitgesloten van deelname.

Zelfs als het festival niet politiek zou zijn. De stemmers waren dat duidelijk wel. Even werden we geconfronteerd met de mogelijkheid van een overwinning van Israël en daarmee vooral de absurde mogelijkheid van een festival in Israël. Ik ben benieuwd hoeveel landen dan wel de rode lijn getrokken zouden hebben.

In mijn bubbel, ik heb vorige week nog gelezen dat die mogelijk gevaarlijk en extremistisch is, werd verbouwereerd gereageerd op de hoeveelheid stemmen op Israël. Er werd al gesuggereerd dat dit het resultaat zou zijn van een (daar zijn we weer) politieke lobby.

Ik denk dat het niet zoveel uitmaakt. Bij een dergelijk evenement is het veel makkelijker om een stem voor een land te geven, dan een stem tegen een land. Daarmee werd vooral de afwezigheid van een andere staat pijnlijk duidelijk. Mijn frustratie zit niet zozeer bij de deelname van Israël, maar had dan ook Palestina een podium gegund.

De presentatrices hebben de hele avond gedweept met het verbindende karakter van het festival. Het had de neutrale Zwitsers gesierd als ze iets tegenover het propagandakanon van Netanyahu hadden gezet. Zelfs zonder daadwerkelijke act. Had een watermeloen op het podium gelegd en met heel de zaal enkele minuten stilte gehouden. Ik denk dat het behoorlijk wat stemmen had opgeleverd.