Jasper ‘Sarcasper’ Schilder: ‘Veel volgers en zichtbaarheid een teken van succes? Complete bullshit’

Als Sarcasper houdt schrijver en content creator Jasper Schilder zijn volgers op satirische wijze een spiegel voor. Schilder studeerde bedrijfscommunicatie en digitale media aan Tilburg University en dompelde zich volledig onder in het studentenleven. Tot zijn moeder overleed. ‘Toen realiseerde ik me dat niet alles lang leve de lol is.’

Als Jasper Schilder vlak voor de zomervakantie de campus van Tilburg University komt oplopen, oogt het alsof hij nooit is weggeweest. Met zijn T-shirt, korte broek, sneakers, rugzak en zonnebril valt hij op deze warme dag niet op tussen de studenten. Maar dat blijkt van korte duur.

‘Hey Casper!’ roept een passerende student zowel verbaasd als enthousiast. ‘Hé, maat!’ antwoordt Schilder alsof hij een goede bekende tegenkomt. Terwijl hij doorloopt: ‘Ik heb mijn sociale media-accounts ooit Sarcasper genoemd, daardoor denken veel mensen dat mijn naam Casper is.’

Jasper Schilder (1992) studeerde bedrijfscommunicatie en digitale media aan Tilburg University. Met zichtbaar plezier is de Brabander terug op de campus. ‘Bij elke stap die ik hier zet komen er herinneringen boven.’ Hij is met de trein vanuit zijn woonplaats ’s-Hertogenbosch naar de universiteit gekomen. ‘Station Tilburg Universiteit, dat bord alleen al is een trip down memory lane.’

Schilder kijkt omhoog naar de ingang van de bibliotheek. ‘Ik herinner me dat ik ’s ochtends vroeg in de rij voor die deur stond, want dan had je zeker een studieplek. Een beetje zoals Nederlanders op vakantie een bedje aan het zwembad ‘reserveren’ door er een handdoek neer te leggen. Ik deed dat met een studieplek. Ik legde mijn spullen op een tafel en kwam na een tijdje terug om echt te gaan studeren.’

Als je aan je studietijd denkt, wat is dan het meest bepalend geweest?

‘Dat ik met twaalf jongens en meiden in een studentenhuis in de Jan van der Leestraat samenwoonde. Het eerste jaar van mijn studie woonde ik nog thuis, want mijn ouders vonden dat ik dat jaar eerst maar eens moest halen. Daarna mocht ik op kamers. Ik kwam in dat huis terecht via een vriend uit Heesch, waar ik ben opgegroeid.

‘Het was fantastisch en één groot feest. En echt een gore bende ook. We hadden heel veel muizen, die kropen door de muren heen. Er lag een bevlekt tapijt dat iets teveel huisfeestjes had meegemaakt, maar nooit werd schoongemaakt. Tijdens een feest sneuvelde de wc-deur. De afwas stond standaard opgestapeld op het aanrecht. De badkamers waren wat schimmelgevoelig… Destijds vond ik dat allemaal super leuk, het hoort er gewoon bij als je in een studentenhuis woont.

‘Mijn kamerdeur stond bijna altijd open, want ik vond het fijn als mensen spontaan binnenliepen. Maar het volume waarop ik muziek draaide – ik ben enorm fan van De Jeugd van Tegenwoordig – vonden niet al mijn huisgenoten even tof. Vooral na het uitgaan jakkerde ik die muziek lekker hard aan.’ Schuldbewust: ‘Ik vrees dat sommige van mijn oud-huisgenoten mij vooral daarvan herinneren.’

Had je nog tijd voor een studie- of studentenvereniging?

‘Die behoefte heb ik nooit gehad, want binnen ons huis waren we zo hecht dat het een soort mini-vereniging was. Uiteraard gingen we wel naar feestjes van Olof en Vidar. Ik ben heel blij dat ik het studentenleven zo vol heb meegemaakt.

‘Een vriend van mij woont om de hoek van dat oude studentenhuis. Als ik naar hem toe fiets, kom ik er langs en dan kijk ik altijd naar de gevel, mezelf afvragend hoe het er nu binnen uitziet. Misschien moet ik gewoon eens aankloppen.’

Zitten er vrienden voor het leven tussen jouw voormalig huisgenoten?

‘Zeker! Ik heb met drie gasten heel goed en veel contact. Eén van die jongens, Ivo, heb ik afgelopen mei zelfs mogen trouwen in Italië: ik was de BABS. De grap is dat ik voor het eerst kennis met zijn (toen nog) vriendin maakte, toen ik een beetje dronken thuiskwam na het stappen. Ik liep wat te keten en ben in een lichtbeschonken toestand bij Ivo in bed gesprongen. Niet wetende dat zij daar ook lag.

‘Het was de eerste keer dat ze bij Ivo bleef slapen en ook haar eerste kennismaking met ons studentenhuis. En dan springt er zo’n aangeschoten klaphark bij je in bed. Het ijs was wel meteen gebroken. Uiteraard heb ik dit verhaal tijdens hun huwelijksceremonie even aangehaald. Van bed naar BABS. Absoluut vrienden voor het leven.’

Wat is hun favoriete herinnering aan jou, denk je?

‘Ze vinden het erg grappig om te vertellen over de keer dat ik in de kroeg in slaap ben gevallen, en dat iemand toen een jas over mij heen heeft gegooid. Daarna volgden meer jassen, waardoor ik in een slapende kapstok veranderde. Toen was dat natuurlijk grappig, maar over die studentikoze levensstijl van meerdere spontane stapavonden in de week groei je heen. Ik heb er tegenwoordig al moeite mee als ik één keer in de week op stap ga. Afgelopen februari ben ik voor het eerst vader geworden, sindsdien heb ik nog meer hersteltijd nodig.’

Sociale media zijn jouw werk. Kun je er nog goed van afschakelen?

‘Moeilijk, maar het hindert me meestal niet. Ik was twee zomers geleden met mijn vriendin Iris aan het hiken in Albanië. Op een gegeven moment moet ik dan tegen haar zeggen dat we rond zes uur ergens moeten zijn waar bereik is, omdat de Tinderbio’s van B&B Vol Liefde dan live moeten. 

‘Dan denk ik weleens: wat ben ik nou voor een klapper dat ik daar op vakantie mee bezig ben? Maar het is inherent aan het bestaan dat ik zelf heb opgebouwd. Inmiddels plan ik en werk ik ook vooruit, zodat er tijdens drukke periodes of een vakantie al video’s klaarstaan.’

Er zijn jongeren die heel onzeker worden van sociale media. Raak jij in de war als het aantal likes op een post tegenvalt?

‘Zeker, ook ik ben daar vatbaar voor. Maar als ik iets heb geleerd van sociale media, is het dat ze ervoor zorgen dat je jezelf met anderen gaat vergelijken. En studies hebben aangetoond dat mensen met meer schermtijd daardoor een lager zelfbeeld hebben.’

De tekst gaat verder onder de foto.

‘Mijn account is als hobby ontstaan, omdat ik mijn hersenspinsels kwijt wilde. Ik had nooit gedacht dat ik er geld mee zou verdienen. Nu mijn account steeds groter wordt, merk ik dat ik soms de neiging heb om mezelf te vergelijken met mensen die een groter account hebben dan ik. Heel typisch is dat.

‘Tegen jongeren die struggelen met sociale media wil ik zeggen dat ze zich niet moeten vergelijken met anderen, ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan, want daardoor haal je je eigen succes en geluk onterecht onderuit.

‘Het grootste misverstand in dit sociale mediatijdperk is dat veel volgers en zichtbaarheid gelijk staan aan succes. Dat is complete bullshit. Want iemand die online nauwelijks zichtbaar is, of in een heel ander werkveld zit, kan net zo veel of zelfs meer succes hebben.

‘Kijk, als ik mijn werk niet doe, is er geen man overboord. Misschien lach je dan één keer minder om een post. Maar als een chirurg of professor niet op zijn of haar werk verschijnt, heeft dat veel meer impact. Je moet het daarom echt relativeren.’

Wat is het grootste verschil tussen de Jasper die als eerstejaars in Tilburg binnenkwam en de Jasper die afstudeerde?

‘Toen ik begon was ik onwetend en qua studie niet heel specifiek georiënteerd. Ik vond communicatie leuk, ook omdat het lekker breed en veilig was. Mijn mindset was een groot deel van mijn studententijd ‘lang leve de lol’, en lang leve het goedkope Pitt Bier van de Jumbo. Gaandeweg mijn studie werd ik meer vastberaden om er echt iets van te maken.

‘Een half jaar voor mijn afstuderen overleed mijn moeder. Ik was thuis de jongste van de drie en een zondagskind. Mijn ouders maakten zich vaak druk om mij: ‘Als dat maar goedkomt met onze Jappie.’ Ik was ook de enige met zo’n uitbundige studententijd, mijn broer en zus waren in dat opzicht veel gematigder.

‘Toen mijn moeder overleed realiseerde ik me dat niet alles lang leve de lol is. Ik dacht: ik ga de rest van mijn leven mijn uiterste best doen om mijn moeder trots te maken. Ik was extra gemotiveerd om af te studeren en om met dat diploma te kunnen wapperen. M’n moeder zorgde af en toe al voor wat peper in mijn reet, en dat doet ze nu nog steeds. Haar overlijden heeft een vuurtje bij mij aangewakkerd. Dat vuur brandt volop.’