Kunstwerken Luc van Hoek vinden nieuwe plek op campus

Kunstenaar Luc van Hoek werkte vaak samen met Jos Bedaux, de architect die het Cobbenhagengebouw ontwierp. De kleurrijke muurreliëfs van Van Hoek, die een voorbeeld zijn van de veelvuldige samenwerking, krijgen een tweede leven op de campus.

In 2025 werd aan de noordzijde van gebouw Esplanade een kunstwerk aangebracht van Luc van Hoek (Tilburg 1910-Goirle 1991). Van Hoek was een veelzijdig man, zowel schrijver, dichter als beeldend kunstenaar. En binnen die laatste discipline bewoog hij zich op meerdere vlakken: wandkleden, kazuifels, schilderijen, glas-in-loodramen, grafisch werk, tekeningen, illustraties, beelden in chamotte of beton en muurreliëfs.

Van die reliëfs heeft de universiteit er nu vier in huis: twee in het Simongebouw en één op de eerste verdieping van het Goossensgebouw. Het vierde ‘nieuwe’ werk hing eerder tegen de wand van de Boldershof, een cultureel centrum dat deel uitmaakte van een (intussen gesloopt) gebouwencomplex in het Gelderse Druten. Dat was ontworpen door architect Jos. Bedaux.

Het werk bestaat uit twee delen: een luit spelende vrouw, geflankeerd door twee narrenkoppen. Ze lijken te refereren aan cultuur in de brede zin van het woord. De luit is een klassiek snaarinstrument dat in de late middeleeuwen in Europa werd geïntroduceerd (en nog steeds wordt bespeeld). De nar met zijn grappen en grollen komen we al tegen in de oudheid, om hem tegenwoordig nog aan te treffen in het gevolg van Prins Carnaval.

Het zijn varianten van wat wij ten onrechte de hogere en de lagere cultuur zijn gaan noemen en ze passen uitstekend bij het Esplanadegebouw, waarin meerdere ruimtes aanvankelijk waren bestemd voor culturele activiteiten van ‘amateurs’ – studenten. Het feit overigens dat die ruimtes er überhaupt op de campus zijn, is terug te voeren op de grondgedachte dat de universiteit studenten breed willen vormen: kennis, kunde en karakter.

Het nieuwe werk  is een vorm van herbestemming, met dank aan erfgoedvereniging Bond Heemschut. Eerder was die vereniging ook betrokken bij de herplaatsing van een ander werk van Van Hoek, een beeld van chamotteklei dat zich tegen de buitenwand van de laagbouw van het Simongebouw bevindt.

Het dateert van 1967 (en is daarmee iets ouder dan het werk bij Esplanade, van medio jaren ’70) en had eerder een plaats tegen de gevel van de Kamer van Koophandel aan de Ringbaan West. Het stelt een vrouwelijke figuur voor die stedelijke ontwikkeling en voorspoed symboliseert, door de textielstof en korenaren die ze in haar armen draagt.

De universiteit krijgt jaarlijks meerdere verzoeken (en van meerdere partijen) tot herplaatsing. De kunstcommissie gaat daar alleen op in als er een duidelijke betrekking is tussen de maker of het kunstwerk en de universiteit. In het geval van Van Hoek speelde uiteraard een rol dat er al meerdere werken van deze kunstenaar in bezit zijn, maar belangrijker was dat dit kleurige, geglazuurde muurreliëf een nieuw voorbeeld is van de veelvuldige samenwerking met Jos. Bedaux.

Deze architect (1910-1989), aan wiens eerste gebouw op de campus nu een tentoonstelling is gewijd in de hal van het Cobbenhagengebouw, heeft een bepalend aandeel gehad in de ontwikkeling van de campus. Bedaux werkte bij de inrichting van instellingen op het gebied van onderwijs en zorg graag samen met Van Hoek, voor wie hij tevens een huis met atelier ontwierp in Goirle, vlakbij het architectenbureau. Deze twee werken die nu de campus sieren, passen in een lange reeks van opdrachten die de kunstenaar kreeg in de periode van naoorlogse wederopbouw, de periode waarin ook de campus ontstond.

_Advertentie.