Het goede voorbeeld

Het is toch wat. Opnieuw is de wondere wereld van de wetenschap in rep en roer. De ene hoogleraar is nog niet aan de schandpaal genageld of de volgende loopt tegen de lamp. Het ene fraudegeval na het andere komt aan het licht. De namen stapelen zich op. Nu weer professor Smeesters uit Rotterdam. Er worden onderzoeksgegevens verzonnen, of veranderd, of juist weggelaten, om tot schitterende wetenschappelijke resultaten te komen. Er wordt schande van gesproken, want de goede naam van de wetenschap en haar beoefenaren wordt door het slijk gehaald. En al die onderzoekscommissies kosten handenvol geld. En promovendi lopen het gevaar dat hun promotieonderzoek mogelijk is aangetast met zulke foute hoogleraren. Die bovendien hun ouders veel verdriet doen, die vanuit de hemel op hen neerzien en heel erg moeten huilen, waardoor het hier elke dag regent. En bovendien zijn hoogleraren toch de vaandeldragers van hun vak en dienen niet alleen hun medewerkers tot voorbeeld te zijn, maar ook de studenten die bewust voor de desbetreffende studie hebben gekozen (die zijn er) en die college bij hen lopen. Wat betreft dit laatste lijkt het op dit moment bij de juristen helemaal mis te gaan. Ik heb weer de nodige stapels tentamens nagekeken en mij is gebleken dat de studenten bij veel vragen gewoon gegevens hebben verzonnen! En bij andere vragen zijn duidelijk gegevens weggelaten, of opzettelijk veranderd! En dat terwijl ik als docent juist het goede voorbeeld geef omdat ik nooit en te nimmer sjoemel met mijn onderzoek. Daar heb ik ook helemaal geen tijd voor. Ik geef zo veel onderwijs dat ik aan onderzoek helemaal niet toekom. Laat staan aan sjoemelen. Dus van mij hebben ze het niet. Van wie van mijn collega’s dan wel, vraag ik mij af.

_Advertentie.