Ton Wilthagen: “In de bouw heb ik geleerd om door te pakken”

Ton Wilthagen: “In de bouw heb ik geleerd om door te pakken”

Hoogleraar of bestuurder op Tilburg University word je niet zomaar. Niet voordat je in je jonge jaren de krant hebt rondgebracht, bollen hebt geraapt of enquêtes hebt afgenomen. Univers sprak met verschillende academische hoogvliegers over hun vroegere bijbaantjes. Hoogleraar Ton Wilthagen zeulde rond op de bouw.Hoe was je als scholier en student?
“Ik was een rustige, nieuwsgierige jongen. Ik had wat abonnementen op populairwetenschappelijke tijdschriften. Maar ik was ook sportief; ik heb altijd op subtopniveau gejudood. Ik schreef veel en was vaak bezig met dj’en. Ik spaarde hitlijsten van verschillende radiostations en maakte daar één toplijst van. Vanaf mijn achttiende stak ik veel geld in muziek, bijvoorbeeld in apparatuur en platen.”

Wat voor bijbaantjes heb je allemaal gehad?
“Mijn familie bestaat uit projectleiders en bouwcalculatoren. Ik hielp op de bouw altijd mee met sjouwen, zand kruien en beton storten. Een Ikea-bed kan ik niet in elkaar zetten, maar ik vind het wel leuk om lompe meubelstukken te dragen. Ook heb ik als student ook lopende bandwerk gedaan bij de Coca-Colafabriek. Er kwamen kratten voorbij en ik moest dan kijken of die lege flessen beschadigd waren. Maar dat bood te weinig uitdaging.”

Wat heb je allemaal geleerd tijdens je bijbaantjes?
“In de bouw heb ik geleerd om door te pakken. Je merkt wat het is om een hele week te werken. Het vergt fysiek en mentaal iets van je. Werkgevers kunnen veeleisend zijn. Als je niet goed genoeg bent, dan is er altijd wel iemand anders die het werk wil doen. Als je jong bent, moet je hard werken voor een paar euro per uur. Maar je leert mensen kennen, flexibel zijn en je proeft aan het echte werk. Als je je maar niet verliest in een bijbaantje. Zoek iets in de richting van wat je studeert. Waarom zou je als rechtenstudent gaan vakkenvullen als je ook bij een juridisch loket kunt werken?”Wilthagen 2

“Soms liet ik te veel kapot glaswerk passeren. Dan kreeg ik van een collega een fles naar mijn hoofd gegooid, dat was even schrikken.”

 

Werd je door je ouders gestimuleerd om te werken?
“Ik was nooit verplicht om mee te gaan naar de bouw. Ik vond het gewoon leuk. Ik hoef mijn kinderen eigenlijk ook niet te stimuleren om een bijbaantje te nemen. Ze begonnen er op jonge leeftijd al zelf over. Ik vraag weleens in de collegezaal wie er geen bijbaantje heeft. Dan steken er hooguit drie studenten hun hand op.”

Wat is het verschil tussen de bijbanen van nu en vroeger?
“Ik denk dat jongeren nu meer en intensiever werken. Ze beginnen op hun veertiende al aan bijbaantjes. De noodzaak is nu groter. In België is het daarentegen heel normaal om niet te werken tijdens je studie. Daar zit je de hele dag op de universiteit te studeren. De Belgische filosofie is: wees blij dat je onderwijs hebt, dat moet je goed benutten. Wat dat betreft staan de Nederlandse jongeren aan de top qua bijverdiensten.”

Wat is je grootste blunder tijdens een van je bijbaantjes?
“Dat was in de Coca-Colafabriek. Soms liet ik te veel kapot glaswerk passeren. Dan kreeg ik van een collega een fles naar mijn hoofd gegooid, dat was even schrikken. En tijdens het werk op een bloemenveiling kwam ik soms iets te wild aanlopen met een kar. Dan vielen er wat planten vanaf. Daar werden bloemisten niet echt blij van.”

In de nieuwe Univers besteden we aandacht aan het thema arbeid. Naar aanleiding van deze special ondervroegen we academische hoogvliegers over hun vroegere bijbaantjes. De vorige keer kwam rector magnificus Philip Eijlander aan bod.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.