ZURE BOEKJES
Kent u Corine Hartman? Ja? Echt waar? En Suzanne Vermeer? Ook al? Dan kent u Linda van Rijn zeker ook wel? Ik kende ze niet, nooit van gehoord zelfs, tot mij op hun bestaan werd geattendeerd door de serie ‘Literaire Juweeltjes’, waarvan elke maand een deeltje verschijnt dat ik trouw koop.De uitgevers van deze kleine boekjes stellen zich al jarenlang ten doel om mensen, en dan vooral jonge mensen, aan het lezen te krijgen. En om ze “op een prettige manier duidelijk te maken dat het lezen van literatuur heel aangenaam kan zijn en tegelijkertijd onze kijk op de wereld een beetje kan veranderen”. Om dat te doen wordt er maandelijks “een goed toegankelijke tekst van een bekende schrijver in een mooi vormgegeven boekje” uitgebracht.
Corine is dus een schrijver, een bekende schrijver, net als Suzanne en Linda. In het Literaire juweeltje van april presenteert zij het lezerspubliek een zogenaamde literaire thriller. Een literaire thriller is een spannend verhaal waarin de hoofdpersoon ook nog eens worstelt met allerlei problemen van persoonlijke aard. Wat er precies literair aan zo’n verhaal is, weet ik niet, want een dergelijke pennenvrucht zal volgens mij niet snel zijn weg vinden naar enig overzichtswerk van de Nederlandse en Vlaamse Letteren. Waarschijnlijk is de term geïntroduceerd om zulke boekwerkjes te onderscheiden van de pulpromannetjes die je in supermarkten naast de kruiswoordpuzzels aantreft.
Het boekje van Corine, heel toepasselijk ‘Zure Koekjes’ getiteld, gaat over een vrouwelijke politie-inspecteur, gescheiden, belast met vier kinderen, een hond en een moordonderzoek. Als zij de echtgenote van het slachtoffer ervan verdenkt haar man om het leven te hebben gebracht, kan men zinnen lezen als: ‘Ik overweeg te dreigen met een nacht in de cel – daar zal ze vast en zeker niet blij van worden – als mijn mobieltje begint te schreeuwen’. Nee, dat kan ik me voorstellen, ik werd hier ook niet blij van. En ik ging ook bijna schreeuwen, want ’s avonds zit de inspecteur met haar elfjarige dochter op de bank met een zak chips: ‘Ze heeft vaker behoefte aan dit soort momenten, soms wil ze een vrouwending met me delen’. Gatver, doe mij nog maar een zuur koekje dan!
‘Ze heeft vaker behoefte aan dit soort momenten, soms wil ze een vrouwending met me delen’
Ik lees graag, ik lees veel, maar het lezen van de goed toegankelijke teksten van bekende schrijvers als Corine, Suzanne en Linda maakt mij niet op een prettige manier duidelijk dat het lezen van literatuur heel aangenaam kan zijn. Mijn kijk op de wereld wordt er ook niet door veranderd, zelfs niet een beetje, hooguit mijn kijk op de literaire wereld. Enige tijd geleden besloot ik dan ook een mail te sturen naar de uitgever van de Literaire Juweeltjes waarin ik mijn beklag deed over het gebodene. Van de gelegenheid maakte ik tevens gebruik om – als aangenaam alternatief – een aantal van mijn eigen verhaaltjes aan te bieden. “O ijdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid”, aldus Prediker 1:2.
Het aanbieden van het aangename alternatief was inderdaad ijdel, zowel in de betekenis van zelfingenomen als in die van vruchteloos. De reactie van de redactie was desondanks hartverwarmend. Ze vonden mijn schrijfsels heel vermakelijk en lezenswaardig, en ze zouden deze ook graag willen uitgeven… mits ik eerst wist door te dringen in de Top 65 van Literair Nederland. In samenspraak met hun grootste afnemer, de winkelketen van Bruna, stelden zij zich namelijk ten doel het werk van bekende en heel bekende auteurs uit te geven. Vandaar natuurlijk dat Corine, Suzanne en Linda in de reeks zijn opgenomen. Van Mulisch, Hermans en Reve heb ik daarentegen tot op heden nimmer een tekst in een van de boekjes mogen aantreffen, maar die zijn dood, dus ze zullen dat waarschijnlijk niet zo erg vinden. Zelf zal ik dus nog heel lang moeten wachten voordat ik met Corine, Suzanne of Linda op het Boekenbal mag dansen.
Hoewel… als ik nu eens een literaire thriller ging schrijven? Die schijnen heel populair te zijn, en naar verluidt zouden ook mannen zulke verhalen schrijven. Een literaire thriller dus. Een literaire thriller over een vrouwelijke politie-inspecteur die gescheiden is en moeder van vier kinderen en een hond. En zij is gefrustreerd en in de war, heel erg gefrustreerd en in de war, maar dan ook echt héél erg. Dat komt door de kinderen en de hond, en ook omdat ze maar geen promotie maakt, en te veel zure koekjes heeft gegeten. Ze is zo gefrustreerd door dit alles dat ze aan de lopende band schrijfsters van literaire thrillers vermoordt! En vervolgens moet ze die moordzaken oplossen. Wat haar niet lukt. Omdat ze zo in de war is. Ik begin er morgen aan.
Advertentie.
