Commentaar: De kansen van Stapel

Laat ik het eerlijk zeggen, ik ben allang Stapel moe. Wat kon Stapel nu nog doen om me te verbazen? In de vijf jaar dat ik hem volg, heb ik letterlijk vanalles meegemaakt en opgetekend. Fraude, ziek, psychisch ziek, een boek, een toneelstuk, weer een boek, werk bij Fontys, ontslag genomen bij Fontys. En toen was het even rustig, gelukkig. Marcelle Hendrickx, de vrouw van, deed haar werk als wethouder goed, en we konden het eens hebben over andere zaken. De universiteit herstelde na de aanmeldingsdip en floreerde.

Verbijsterd was ik toen Hein van Oorschot Diederik Stapel had gevraagd om te komen werken op de NHTV. Waarom? Om wat te doen? Volgens het persbericht zou hij lectoren en onderzoekers gaan ondersteunen, maar zelf geen wetenschappelijk onderzoek uitvoeren. Hij zou helpen met subsidieaanvragen. Huh? De wetenschappelijke instituten verklaarden al eerder dat ze geen subsidies verstrekten aan festivals waaraan Stapel meewerkte. Waarom zouden ze dat dan wel doen bij subsidie- of onderzoeksaanvragen waar Stapel aan meeschrijft?

Een andere reden die Van Oorschot gaf was dat er niemand anders te vinden was die het werk kon doen wat Stapel ging doen. Nu heb ik gezocht en gezocht, maar ik kan nergens een advertentie vinden van de NHTV voor de functie waar Stapel voor is gevraagd. Dat heet vriendjespolitiek. Dat mag niet bij de overheid en de semi overheid in Nederland.

Tweede kans?

Het was niet de tweede kans voor Diederik zoals veel bladen schreven. Stapel heeft meer kansen gekregen. Zo mocht hij bij de voormalige baas van de Bestuursacademie Pieter Bon komen werken. Bon was inmiddels directeur van Creative Industries op Fontys. De benoeming gaf veel reuring maar Stapel nam zelf ontslag omdat zijn bloedbroeder Dautzenberg was ontslagen.

Stapel ging daarna aan de slag in Heusden, Jan Hamming, voormalig wethouder in Tilburg en nu burgemeester in Heusden, gaf hem een opdracht om ‘alle bestaande initiatieven in kaart te brengen en te evalueren.’ “Nepotisme! Oud-wethouder, thans burgemeester, geeft echtgenoot van huidige wethouder een baan.” zei vicedecaan Hans van Driel in een comment destijds. Volgens de gemeentewoordvoerder van Heusden heeft Stapel zijn opdracht goed volbracht. In februari jongstleden eindigde zijn contract.

Na een paar maanden thuis kreeg Diederik een derde kans, weer met een link naar het old boys and girls-netwerk van de Tilburgse gemeentepolitiek. Hein van Oorschot, voormalig gemeentesecretaris Tilburg en bestuursvoorzitter van het college van de UvT, vroeg dus Stapel om bij hem te komen werken op de NHTV. Zonder eerst de medezeggenschap te raadplegen. Met alle gevolgen van dien.

Drie banen zonder sollicitatieprocedure. Maar mag Diederik dan geen nieuwe baan? Jawel. Mijn mening is dezelfde als die van Philip Eijlander, de voormalige rector magnificus van Stapel en een wijs man. Hij zei in Univers vlak voor hij aftrad: ”Ik denk dat duidelijk is – zeker in de universitaire wereld – dat men niet staat te trappelen om weer met Stapel in zee te gaan. Ik denk dat het verstandiger is, voor hemzelf, om in andere domeinen te kijken wat hij daar kan betekenen.” Stapels keuze om niet een aantal jaren in de luwte te blijven, vindt Eijlander opvallend: ”Ik zie hem toch vrij vaak in de publiciteit. Dat is zijn eigen verantwoordelijkheid, maar ik vraag me af of dat verstandig is.”

Sollicitatie-advies aan Stapel: Een weggegeven baantje werkt niet, een officiële sollicitatieprocedure naar een functie wel. En vraag om een baan in de luwte, niet in het onderwijs, niet in de wetenschap en zeker niet gelieerd aan de kring van je vrouw. Succes.

Even wat nieuwe hashtags introduceren #benklaarmetbangemensen #benklaarmetreputatiemanagement #benklaarmethypocrisie

— Marcelle Hendrickx (@marhendrickx) 12 september 2016

_Advertentie.