Rode kaart in de bieb
Je kunt op Tilburg University bestraft worden met een rode kaart. Niet als je iemand op de campus met gestrekt been doormidden zaagt, wel als je een kaascroissantje eet in de bieb.
Maar een rode kaart wordt niet alleen uitgedeeld aan tuigstudenten die de regels overtreden, nee, je kunt al voor veel minder een rode kaart krijgen. Laatst nog: ik zit in de bieb te studeren en laat mijn laptop en notitieblok onbewaakt achter omdat ik naar de wc moet. Kom ik terug, staat daar een beveiligingsmedewerker grijnzend te wachten bij mijn werkplek. Hij was onverbiddelijk: rode kaart. “Maar een vriend van me, die daar zit, lette op mijn spullen”. Het had geen zin. Volgens de beveiliger kon ik mijn vriend nooit 100% vertrouwen. “Misschien heeft hij een gespleten persoonlijkheid, of besluit hij in een moment van verstandsverbijstering je laptop te verpatsen achter gebouw P.” “Maar meneer,” begon ik aarzelend, “ik mag toch zelf wel bepalen of ik mijn spullen onbewaakt achterlaat?” Nee, nee, nee. Dat zag ik verkeerd. Het is onverantwoordelijk gedrag en dat wordt niet geaccepteerd op deze universiteit.
Dat heeft me aan het denken gezet. Waarom mogen wij dit niet? Te pas en te onpas met rode kaarten strooien als medestudenten gedrag vertonen waar wij niet op zitten te wachten. Jij stelt een domme vraag tijdens college? Rode kaart. Degene voor je in de rij bestelt een economisch onverantwoorde combideal in de kantine van C? Rode kaart. Of ik op je studentenfractie wil stemmen? Rode kaart!
Dat zou een innovatief voorstel zijn waar onze rector, naar verluid in een ver verleden ooit amateurvoetbalscheidsrechter geweest, ongetwijfeld punten mee scoort. Het daagt de student uit een kritische houding aan te nemen, versterkt hun karakter en draagt bij aan de praktische vaardigheden. Kortom: fiets de rode kaart in het Tilburgse onderwijsprofiel en geef studenten de macht terug!
