Opheffen verbod op wolvenjacht kansloze missie
De bescherming van wolven moet worden opgeheven. Dat vindt LTO, de belangenbehartiger van boeren in Nederland. Een paar wolven in Nederland is leuk en aardig, vindt de organisatie, maar als ze te lastig worden, moet er ook een aantal kunnen worden afgeschoten. Volgens de Tilburgse roofdierrechtonderzoeker Arie Trouwborst is het een overtrokken reactie op relatief bescheiden problemen en bovendien zinloos. “Vanuit andere landen zijn er al pogingen gedaan de Europese bescherming van wolven af te zwakken, maar het is een vrij kansloze missie, en daar zijn valide redenen voor.”
Na een wolvenloosheid van zo’n anderhalve eeuw, maakte vijf jaar geleden voor het eerst een wolf vanuit Duitsland een kort uitstapje naar Nederland. In de jaren daarna werden tientallen grensoverschrijdende wolven gespot en vorig jaar werd gemeld dat twee wolvinnen zich permanent op de Veluwe lijken te hebben gevestigd. Die aantallen staan nog mijlenver van de minimale norm voor kwetsbare diersoorten die het Europese recht voorschrijft, stelt Trouwborst. “Om dan nu al te willen praten over een maximum, dat is een timing die volstrekt de plank misslaat.”Los van de vraag of er een maximum aan het aantal wolven moet komen, kun je je wel afvragen hoe hoog het minimum is dat in ieder geval beschermd moet blijven. Dat is er nog niet, zegt Trouwborst. “In de Europese wetgeving zijn criteria vastgelegd, maar daar zijn geen aantallen aan verbonden. Het wachten is op een uitspraak van het Europese Hof daarover. Sommigen gaan ervan uit dat er al met 250 volwassen wolven in een populatie sprake is van een gunstige staat van instandhouding, maar dat is allerminst zeker. Hoe dan ook bevindt de Duits-West-Poolse populatie – waartoe de Nederlandse wolven behoren – zich nog niet in een gunstige staat.”
“Dit heb je nu eenmaal bij de wolf. De emoties lopen op, mensen worden er niet rationeler van”
Trouwborst is het overigens wel eens met de LTO dat Den Haag wel eens Europa in mag voor het wolvenbeleid. Niet, zoals de LTO wil, naar de Europese Commissie voor de opheffing van de bescherming, maar om met de buurlanden om tafel gaan zitten en samen het beheer van de gezamenlijke wolvenpopulatie te bespreken. “Volgens de Europese regels wordt niet gekeken naar de biologische verspreiding, maar naar landsgrenzen. Maar een wolvenpopulatie in gunstige staat van instandhouding in Nederland? Het is zeer de vraag of we dat ooit zullen halen.”
Pas bij een robuuste populatie hoort afschot tot de mogelijkheden, maar dat kan alleen als je het wolvenbeheer samen aanpakt, legt Trouwborst uit. “Dus als bestuurders iets nuttigs willen doen kunnen ze beter met hun collega’s uit Duitsland, Polen, Denemarken en België om tafel gaan zitten en afspraken maken over een grensoverschrijdend wolvenplan, met gezamenlijke doelstellingen voor de populatie als geheel en een heldere taakverdeling tussen de landen.”
De wolf als zwart schaap
Los van wat er in de toekomst nog zou kunnen, wordt de dreiging van de wilde wolf door de LTO overdreven. “Het is vrij voorspelbaar als je kijkt naar ervaringen in andere landen waar wolven zijn teruggekeerd. Er is iets met de wolf, die roept emoties op. Uiteindelijk is het ook gewoon een wild dier, dat net als bijvoorbeeld ganzen of koolmezen schade veroorzaakt bij boeren, en daar past dan een beleid bij van preventie en compensatie. Maar vaak staat de wolf symbool voor allerlei onvrede die er is binnen de plattelandsgemeenschap. ‘Jullie stadsbewoners kunnen het leuk vinden, maar wij moeten ermee leven’. Voor een deel is dat waar, maar de commotie staat niet in verhouding tot de schade die de wolf daadwerkelijk veroorzaakt, die is eigenlijk peanuts. Maar dit heb je nu eenmaal bij de wolf. De emoties lopen op, mensen worden er niet rationeler van.”
Advertentie.
