Microdosering: studenten gezocht die (miniporties) psychedelica gebruiken

Hallucinerende drugs zijn terug van weggeweest. De hedendaagse gebruiker is niet op zoek naar een geestverruimende trip, maar naar focus en betere werkprestaties. Over de effecten op de langere termijn is echter weinig bekend. Daar wil TiU-socioloog Ioana Pop verandering in brengen. Ze zoekt studenten die hun ervaringen met het microdoseren van deze drugs willen delen.

De voorvechters van microdosering weten het zeker: kleine beetjes psychedelische drugs, zoals LSD of paddo’s, kunnen ervoor zorgen dat je vrolijker, creatiever, bewuster en meer gefocust in het leven staat. Wie op internet op zoek gaat naar meer informatie over dit fenomeen komt waarschijnlijk tot dezelfde conclusie. De ervaringsverhalen zijn talrijk en vrijwel altijd positief.

“Er zijn de bekende verhalen van creatievelingen die dankzij microdosering succesvol zijn in Silicon Valley”, vertelt onderzoeker Ioana Pop. “Maar ook van aandelenhandelaars en bankiers die de druk van de financiële sector beter aankunnen, of van moeders die minder gebukt gaan onder de stress van het ouderschap.” En dat allemaal dankzij het regelmatig innemen van kleine doses psychedelica.

Over de mogelijke negatieve effecten hoor je veel minder, constateerde Pop. “Misschien hebben mensen minder de behoefte om die ervaringen online te delen. Maar ook wetenschappelijke studies richten zich meer op de positieve effecten. Willen we gebruikers echter goed voorlichten, dan moeten we meer te weten komen over zowel de positieve als de negatieve uitwerkingen.”

Werken aan jezelf

Psychedelica worden in toenemende mate ingezet als middel om te kunnen groeien en alles uit jezelf te halen, vertelt Pop. “Als socioloog ben ik geïnteresseerd in hoe de taal van de psychologie steeds verder de samenleving infiltreert. Hoe mensen meer en meer bezig zijn met zichzelf en termen gebruiken als ‘jezelf ontwikkelen’, ‘jezelf verbeteren’ en ‘werken aan jezelf’. We leven in een maatschappij waarin we niet langer aanvaarden dat dingen zijn zoals ze zijn. We denken: ik kan veranderen, ik hoef dit niet te accepteren, het kan nog beter.”

Bij het ontplooien van die ‘beste zelf’ kunnen miniporties LSD of hallucinerende paddenstoelen een helpende hand bieden, zo is de gedachte. En het is al lang geen marginaal fenomeen meer, vertelt de socioloog. “Er is een flinke lobby gaande om psychedelica te legaliseren, en ook op wetenschappelijk gebied wordt er veel onderzoek naar gedaan. Men spreekt zelfs over een psychedelische renaissance.”

“Verwacht na een microdosis geen diepgaande gesprekken met kabouters of een ervaring van allesomvattende liefde”

Het prikkelde haar nieuwsgierigheid. Is dit fenomeen echt zo wijdverbreid? Om hoeveel mensen gaat het en wat zijn hun beweegredenen en ervaringen? In haar zoektocht naar meer informatie kwam ze ook onderzoek tegen over studenten die zelfmedicatie inzetten om de druk van het studentenleven en de spanning van examens aan te kunnen.

“Dat ze daarvoor middelen gebruiken zoals ritalin en cannabis wisten we al. De schattingen lopen uiteen, maar we denken dat tussen de 7 en 25 procent van de studentenpopulatie middelen gebruikt om hun cognitieve prestaties te verbeteren.”

Over microdoserende studenten is veel minder bekend. Maar dat ze het doen is zeker, aldus Pop. “Het wordt gezien als een veiliger alternatief voor cannabis en amfetamines, met minder ongewenste bijwerkingen. Een andere reden die studenten noemen om te microdoseren is dat het niet alleen voor een piekmoment zorgt vlak voor een examen of presentatie. Doordat je het continu neemt, kun je gedurende een heel semester op je best presteren.”

Studenten met microdoseer-ervaring gezocht

De ideale microdosis psychedelica, zo schrijft het platform Microdosing.nl, laat je de aanwezigheid van de substantie voelen, maar niet genoeg dat het je dagelijkse functioneren in de weg zit. Vaak komt dat neer op ongeveer een tiende van de ‘normale’ dosering bij recreatief gebruik.

Hoewel de routines wat van elkaar kunnen verschillen, komt microdoseren er meestal op neer dat je op dag 1 een microdosis van een hallucinerend middel neemt, waarvan je ook de volgende dag nog effecten voelt. Vervolgens neem je een of twee dagen rust. Daarna begint de routine opnieuw.

Verwacht na een microdosis geen diepgaande gesprekken met kabouters of een ervaring van allesomvattende liefde, maar bijvoorbeeld meer energie, een helderder denkvermogen, betere concentratie of het gevoel meer in het ‘nu’ te zijn. Aldus het microdoseer-platform.

Dat klinkt fantastisch, maar zoals gezegd: naar eventuele vervelende bijwerkingen is nog weinig onderzoek gedaan. Er is überhaupt nog niet veel bekend over de drijfveren van mensen die microdoseren, hoe ze ermee in aanraking komen of waar ze hun middelen en informatie vandaan halen. Om daar meer zicht op te krijgen, is Ioana Pop samen met junior onderzoeker Jannis Dinkelacker op zoek naar studenten die microdoseren.

“Microdoseren studenten om met de prestatiedruk om te gaan?”

Vragen waarop ze antwoord hoopt te vinden: hoe werken deze middelen nou eigenlijk? Wat doen ze in ons brein en met onze emoties? Hoe beïnvloeden ze het dagelijks functioneren? Zijn de effecten die gebruikers melden echt of placebo?

Ook wil ze weten of de toenemende populariteit van microdosering te maken heeft met de prestatiedruk die veel studenten ervaren. “Ze willen mooie cijfers, interessante stages, buitenland-ervaring en allerlei extra-curriculaire activiteiten op hun CV. Alleen een universitair diploma lijkt niet meer voldoende voor een mooie carrière in de huidige competitieve arbeidsmarkt. Is microdosering een manier voor studenten om met de druk van ‘alles uit jezelf halen’ om te gaan?”

Op zoek naar antwoorden

De opzet van de studie is tweeledig. In een gesprek van ongeveer een uur wordt participanten gevraagd naar hun beweegredenen en ervaringen met microdoseren. Daarnaast doen ze via een app en op de computer testjes en vullen ze vragenlijsten in die vooral gericht zijn op geheugen en emoties. Al met al duurt het onderzoek ongeveer vier weken.

“Het is observationeel onderzoek. Dat houdt in dat we geen interventies doen. We zoeken dus niet naar studenten die wel eens willen microdoseren voor de wetenschap, maar studenten die dat sowieso al doen. In onze oproep staat verder nadrukkelijk dat we geen psychoactieve middelen verstrekken.”

Pop hoopt op twintig Tilburgse studenten die aan het onderzoek willen deelnemen. “Er heerst nog een taboe op het gebruik van psychedelica, maar hopelijk weerhoudt dat studenten niet om zich aan te melden. We hebben er al een aantal, maar we zijn nog op zoek naar meer.”

De eerste gesprekken zijn ondertussen gevoerd. Wat opvalt: deelnemers doen niet mee vanwege de kleine vergoeding. Ze willen beter snappen wat het microdoseren met hen doet. Of de effecten echt zijn, of toch placebo. En of ze anders reageren op de dagen dat ze een microdosis hebben genomen dan op de rustdagen. “Na afloop van het onderzoek krijgt iedere deelnemer een gepersonaliseerd verslag met de verschillende resultaten. Daarin zullen ze vast een aantal antwoorden vinden”, aldus Pop.

Een antwoord op al haar eigen vragen verwacht Pop niet na dit onderzoek. “Dit is een kleine pilotstudie die hopelijk aanleiding zal zijn voor verder en grondiger onderzoek in de toekomst.” In de gesprekken die ze tot nu toe heeft gevoerd, merkte ze al wel dat de redenen van studenten om te microdoseren heel verschillend zijn. Lachend: “Maar daar kan ik pas na het onderzoek meer over vertellen. Ik wil nieuwe deelnemers natuurlijk niet beïnvloeden!”

Studenten die aan het onderzoek van Pop willen deelnemen kunnen contact opnemen met Jannis Dinkelacker: J.Dinkelacker@uvt.nl