Bosman: “Ik ben geen zieltjeswinnaar”
Frank Bosman, cultuurtheoloog. De man die alles weet over South Park en mr. Garrison. Een man met liefde voor computergames en wiens website is versierd met Avatarplaatjes en andere mysterieuze afbeeldingen. Op 21 juni won hij de Theologie Podiumprijs 2011.
Wat betekent deze prijs voor u?
“Ik ervaar het als een erkenning van mijn werk van de afgelopen jaren. En als een bevestiging dat mijn werk goed is.”
U hebt een eigen website waarop u blogt en daarnaast verschijnt u nogal eens in de media. Waar komt dit mediaverlangen vandaan?
“Ik denk dat ik een leuk en interessant verhaal te vertellen heb. En als je een goed verhaal hebt, wil je dat mensen dat horen.”
U wilt uw ideeën dus graag uitdragen. Heeft dat ook te maken met dat u in eerste instantie priester wilde worden?
“Ik ben er niet op uit mensen te overtuigen van iets, ik ben geen zieltjeswinnaar. In een goed gesprek gaat het er volgens mij niet om een ander te overtuigen van je gelijk. Voor mij draait het om de vraag hoe jouw standpunt mij kan helpen mijn eigen positie scherp te krijgen. Het feit dat anderen op een andere manier ergens over denken, kan jou tot inzicht brengen waarom je vindt wat je vindt. Ik wil dat we elkaar uitdagen om na te denken en om nieuwsgierigheid en creativiteit te krijgen.”
Uw doel is cultuur en geloof dichter bij elkaar te brengen. Kunt u dat verder uitleggen?
“In onze cultuur is het christelijk verhaal vertegenwoordigd. Ik wil de christelijke symboliek laten zien. Als we met elkaar praten, grijpen we terug op het christendom. Het is een spiegel van de samenleving waarmee we de samenleving beter kunnen begrijpen.”
Wat hoopt u te bereiken met het laten zien van deze christelijke inslag?
“Ik wil mensen leren gevoelig te worden voor de spirituele laag in de samenleving. Ik wil mensen bewust maken van het mooie van het christelijk verhaal in esthetische en morele zin. Vooral dat laatste is vandaag de dag relevant. We kennen rechtvaardigheid van de Romeinen, maar bijvoorbeeld vergeving en verzoening kennen we vanuit het christendom. Met rechtvaardigheid hebben we niet veel moeite, maar met vergeving nadat iemand zijn straf heeft uitgezeten lijken we steeds meer moeite te hebben de laatste tijd. En dat is iets dat we van het christendom kunnen leren.”
