Recensie: Wie trouwt mijn (loser)zoon?
Het is weer smullen geblazen op de Nederlandse buis. In Wie Trouwt Mijn Zoon zijn vijf moeders op zoek naar een partner voor hun zoon die nog steeds thuis woont. En het zijn niet zomaar moeders. RTL heeft vijf perfecte draken uitgekozen, ware Cruella de Vil-types die met een scherp oog waken over de partnerkeuze van hun liefste babyboy. De moeders verbluffen de kijker doorlopend met stuitende doch eerlijke oordelen over de wannabe schoondochters en –zonen (want RTL heeft natuurlijk ook heel correct een gezellige homozoon gecast). Kwalificaties als ‘ze moet wel in de familie passen’ zijn niet van de lucht.
De vrijgevochten sixties blijken een lang vervlogen herinnering in Wie Trouwt Mijn Zoon. Geen hippe fratsen, de primaire taken van de vrouw zijn in de keuken staan en kinderen baren. Moeder Anneke van zoon Elmer sleept de meiden mee in een babyzaak waar ze twee van hen onomwonden confronteert met hun 38 rijpe jaren. En moeder Irma blijft erop hameren dat de vrouw vooral goed moet kunnen koken. Ze onderwerpt haar potentiële schoondochters aan een kooktest waarbij slechts de meiden die voor vleesmaaltijd hebben gekozen (voor echte mannen!) haar goedkeuring krijgen. Het bedillerige-moeder-thema doet zelfs ergens denken aan de beklemmende familieverhoudingen in de negentiende-eeuwse wereld van Jane Austen, al waren het daar de dochters die met een fatsoenlijke, en eervolle vent thuis moest komen (liefst met een aardig salaris), en men zich over zonen minder druk maakte.
In Wie Trouwt Mijn Zoon krijgt de vrouwelijke eer het nog zwaarder te verduren. Natalies tatoeages worden streng afgekeurd door moeders, evenals de ‘spelletjes’ van Vanessa. Deze kritiek wordt extra schrijnend als blijkt dat de zonen in kwestie ook niet echt vette vissen te noemen zijn. Zo is daar Hilbert, 28 jaar. Zijn carrière ontwikkelt zich langzaam doch gestaag in een Enschedese kroeg en hij zoekt een vrouw ‘met verstand van voetbal’. Mams Irma is 55 jaar en is stiekem erg blij dat zoonlief nog thuiswoont. ‘Hij hoeft niet met een verwaand, hoog van de toren blazend meisje thuis te komen’. En wat te denken van sttttottterende en verlegen Jeroen. Hij heeft zo weinig te melden dat zijn meiden hem even haarfijn voorkauwen hoe hij interesse moet tonen in een vrouw.
De eerste aflevering van Wie Trouwt Mijn Zoon trok ruim 800 duizend kijkers, en dat aantal is bij de derde aflevering gegroeid tot meer dan een miljoen. Blijkbaar speelt de aloude angst van ‘afkeuring door de schoonmoeder’ in op wat sensatiebelust Nederland graag wil zien. Het is een afschuwelijk, tenenkrommend, beschamend, maar ook ontzettend vermakelijk programma voor op de lome woensdagavond.
