De loopbaan4daagse: pepperspray en portofoons
Pepperspray, een steekvest, portofoon, een Walther P5 en extra patronen, dat steekt politieagent Nick van den Boogaart bij zich als hij gaat surveilleren in Helmond. In het kader van de Loopbaan4daagse mocht Univers een ochtend meelopen met politie Helmond.
Het tempo zit er al meteen goed in. Snel een bakje koffie, praatje met de operationeel chef en dan de auto in. “De donkere dagen beginnen” , zegt Nick, terwijl hij de politieauto behendig bestuurt, “dat betekent meer woninginbraken. Ik let bij het surveilleren altijd op of ik misschien een verdacht voertuig zie staan. Ik onthoud de kentekens. Maar nu is onze doelgroep nog niet wakker.”
Terwijl we Helmond Noord inrijden praat Nick verder: “Veel inbraken hier, vooral aan de buitenrand. Dat heeft te maken met goede uitvalswegen”. Van jongs af aan wilde Nick al politieman worden, zijn vader werkte bij justitie. “Ik ben nu 21 en heb drie jaar opleiding op MBO-niveau achter de rug. Je moet een soort passie voor het vak hebben, initiatief tonen en de leiding durven nemen. Voor het salaris hoef je het niet te doen.” Een van de dingen die veel indruk maakten op Nick is dat hij al meteen in het begin van zijn carrière een lijkvinding en een dodelijke aanrijding meemaakte. Hij beschrijft dat je dan onder de indruk bent, maar dat je dan toch meteen door moet, want de omstanders verwachten dat jij het initiatief toont.
Nick praat en stuurt de auto door heel Helmond, je ziet echt héél veel straten als je één ochtend rondrijdt. Net als ik niet meer oplet, drukt de agent op een knop op een panel boven de achteruitkijkspiegel. Een stopsignaal dirigeert een oud busje met aanhanger naar de berm. Nick loopt naar het busje, vraagt naar rijbewijs en laat de motor uitzetten. Twee mannen in werkkleding stappen uit. “Er zit geen kentekenplaat op de aanhanger en de banden zijn te slap.” Na even zoeken blijkt er wel een witte kentekenplaat in het busje te liggen en de mannen beloven de banden op te gaan pompen. Het valt op hoe rustig en beleefd het allemaal gaat. Met een waarschuwing gaan de mannen weer de weg op en Nick volgt ze om te kijken of ze hun banden wel gaan oppompen.
Na de surveillance mag ik de cellen zien en de verhoorkamer. Maar wat mij vooral opviel was de constante staat van alertheid die je blijkbaar moet hebben als politieman. Dat besef je helemaal niet. Het was vooral een hele interessante halve dag, ik leg mijn functie op de UvT nog niet neer want ik ben veel te snel afgeleid om een goede agent te kunnen worden.
