Recensie: New Year’s Eve
Net op een pijnlijke manier gedumpt na een foute opmerking op het kerstdiner van je schoonouders? New Year’s Eve is dé mogelijkheid om weer een beetje in de liefde te geloven. De film telt acht (!) verhaallijnen, die allemaal even zoetsappig als voorspelbaar zijn.
Laura (Katherine Heigl) en Jensen (Jon Bon Jovi) zijn samen met Paul (Zac Effron) en Ingrid (Michelle Pfeiffer) degenen die de film enigebody geven. Jensen heeft Laura vorig jaar met oudjaar ten huwelijk gevraagd, maar werd angstig en vluchtte. Zoals het een bouquetreeks-verhaal betaamt, neemt Laura hem niet meteen terug. Jensen moet eerst zijn best doen om haar te heroveren (anders zou het zo’n korte film worden). Ingrid werkt een ‘goede voornemenlijst’ af met behulp van Paul. Wanneer hij haar helpt, krijgt hij vier kaarten voor het mooiste nieuwjaarsfeest in New York. Alle verhalen eindigen misselijkmakend sprookjesachtig, ‘when the ball drops’, iets na middernacht. Mochten er twee verhalen uit de film geknipt worden, ongeacht welke twee, heeft niemand het door. Zo uitmuntend zijn ze.
Al met al is de film goed voor een avondje romantiek. Ga lekker met je vriend of vriendin op de bank liggen, kruip onder een warme deken en laat het geklef op je neerdalen. Mocht je onverhoopt de diepgang in je partner zoeken in plaats van in de film, is dat niet zo erg – van het verhaal kun je best wat missen.
