Recensie: carnaval in Kruikenstad
Het leven als Univers-stagiair is zwaar! Op de redactie moeten we natuurlijk goed op de hoogte blijven van wat er speelt in onze stad, dus op de maandagavond liep ik in polonaise door Kruikenstad.
Even wennen is het elk jaar wel, allemaal verklede mensen die om 2 uur ’s middags al niet meer recht kunnen lopen. Maar na drie dagen Pino’s, duiveltjes en Buzz Lightyears gezien te hebben ben ik wel gewend aan de gedachte dat je zo in je pyjama de straat op kan zonder dat iemand je raar aankijkt. Normaal gesproken kom je de kroeg niet in op je Nike Air Max, nu vraagt de uitsmijter wat je komt doen als je in spijkerbroek en overhemd voor hem staat.
Uiteraard wordt er weer voldoende bier en Schrobbelèr gedronken om je ervan te overtuigen dat carnavalsmuziek werkelijk prachtige melodieën en diepzinnige teksten heeft. Alle handen in de lucht en zingen dat er maar een wc is, ‘maar we moeten met zijn twee’. En ook blijkt ‘seks met die kale’ ineens een diepgekoesterde droom van zowel man als vrouw.
Toch zit er wel een groot verschil in de lading carnavalskrakers per kroeg. Zo heeft de Extase al haar gebruikelijke muziek achterwege gelaten waardoor de polonaise onafgebroken door kon gaan. In café Phillip weet de DJ er ook nog wat muziek doorheen te gooien die je daar ook op een standaard stapavond te horen krijgt.
Dit is dan ook een kroeg waar je nogal wat Randstedelingen tegen kwam, die zich enerzijds verbaasden over ons gekke Brabanders, maar anderzijds wel meer dan de zuiderlingen overtuigd leken dat met carnaval alles mag en kan. Met carnaval denken veel (met name Rotterdamse) mannen dat vrouwen overal voor in zijn en als iemand zich door de mensenmassa wil verplaatsen wordt dat met carnaval ook opvallend vaak gewaardeerd met een duw of elleboogstoot.
De algehele sfeer met carnaval is echter wel gemoedelijker dan op een standaard zaterdagavond. Bovendien sta je, nu je geen passe partout meer nodig hebt om bepaalde kroegen binnen te komen, zo in een andere tent als je het ergens vindt tegenvallen. Behalve dan als je naar de Extase wil, waar gisteren een rij van een halfuur stond. Hoewel ik me normaal gesproken nooit in deze kroeg begeef, heeft het met carnaval zeker zijn charme. In café Bolle, dat over het algemeen toch bekend staat als een ballentent, nemen de carnavalsvierders zich vaak nog net te serieus om echt los te kunnen gaan. Toch weet ik me bij de Phillip altijd het langst te vermaken; Veel volk en de, voor carnavalsbegrippen, afwisselende muziek maakt dat mijn wekker vanochtend toch echt een paar uur te vroeg ging.
