Recensie: Romeo en Julia – Scapino Ballet Rotterdam

Gisterenavond ging ik vol verwachting naar de uitvoering Romeo & Julia van het Rotterdamse Scapino Ballet. Onder leiding van Ed Wubbe werd het verhaal vertaald naar een moderne balletuitvoering.

Het verhaal van deze liefdestragedie spreekt voor zich. De uitvoering echter niet, zo bewijst deze moderne versie van het klassieke verhaal. De scènes blijven wel trouw aan het verhaal en dat maakt het geheel herkenbaar voor de toeschouwer. Muziek vormt een belangrijk onderdeel van deze voorstelling. Met de multiculturele, ritmische trommelmuziek van “The Legendary Love Orchestra” wordt de kijker in een tranceachtige sfeer gebracht.

Een moderne balletvoorstelling met veel onnatuurlijke – bijna komische – bewegingen. Door het kenmerkende grondgebruik dat bij de moderne dans hoort, in combinatie met de ritmische muziek, doet het geheel aards en soms zelfs primitief aan. Alsof de dansers bezeten zijn door de muziek. Het gebruik van muziek was in deze voorstelling mooi, verrassend en vernieuwend. De muziek en de dansers sloten naadloos op elkaar aan. Het een vloeide in het ander over.

Ik ging met de verwachting dat ik meegesleept zou worden in het verhaal van Romeo & Julia; de passie, de liefde en het verdriet. Dit was tot mijn verbazing echter niet zo. Misschien wilde ik wel te graag. De techniek van de dansers was goed, alleen miste ik de hartstocht en het samenspel. Ze dansten wel samen, maar er was geen vonk tussen de twee hoofdrolspelers. Dat vond ik jammer. Een zoenpartij tijdens de beroemde balkonscène deed voor mij daardoor wat ongemakkelijk en onnatuurlijk aan.

En toen gebeurde het, gedurende de slotscène. Ik werd opgetild en meegesleurd in de passie, de wanhoop en de pijn. Ik voelde het allemaal. Maar toen was alles voorbij.

Romeo & Julia – Scapino Ballet Rotterdam gezien op dinsdag 15 januari om 20:15 in Theaters Tilburg.